Ongeloof
Ik zit momenteel vol ongeloof te kijken naar een persconferentie over de vliegramp in Frankrijk.
Een vliegramp vind ik altijd verdrietig. Ik ben zo'n emotionele muts die dan gelijk meevoelt met de families en vrienden van de omgekomen passagiers. Het zijn zoveel doden ineens. Vaak ook gezinnen, meerdere doden binnen een familie. Dat lijkt mij niet te bevatten.
Dinsdag is er een vliegtuig neergestort in Frankrijk. Relatief om de hoek. En iets wat, gelukkig, zeldzaam is in Europa.
Uiteraard werd er meteen ook gepraat over de oorzaak, wat zou het kunnen zijn? Vele scenario's zijn de revue gepasseerd.
En nu vandaag de persconferentie.
Er is bekend gemaakt dat het een moedwillige actie is geweest van de co-piloot. Moedwillig!
Wat gaat er op zo'n moment door iemands hoofd?
Je weet dat er nog 149 andere mensen aan boord zijn.
Wellicht weet je ook dat er baby's aan boord zijn. En een schoolklas.
En dan toch doelgericht het vliegtuig laten neerstorten?
Wat kan daar in gods-vredes-naam de reden zijn?
De co-pilloot is een autochtone Duitser. Terrorisme lijkt dan minder waarschijnlijk.
Maar wat dan?
Zelfmoord?
Dat kan je toch ook niet bevatten...Dat iemand zelf dood wil, prima, wat mij betreft, moet iemand toch echt zelf weten.
Maar zelfmoord waarbij je 149 onschuldigen vermoord, dat kan toch niet?!
Ik denk ook nu weer aan alle nabestaanden.
Je dierbare verliezen bij een (vliegtuig)ongeluk is al moeilijk te behappen.
Maar dat het een doelbewuste actie is geweest. Daar kan je toch niet mee omgaan? Dat kan je toch niet verwerken?
Technisch mankement...heftig natuurlijk, maar dat kan je op een bepaald moment wel een plekje geven.
Maar nu, en met MH17, moord?
Ik hoop dat de nabestaanden een manier zullen vinden, maar ik vrees dat het heel erg lang gaat duren....
Niet te bevatten
door Juul
Mooi beschreven Juul, idd moedwillig wat is daar de achtergrond van dan ? Mijn medeleven gaat dan ook uit naar de nabestaande hoe geef je zoiets een plaats .. Mooi verwoord
BeantwoordenVerwijderen