Hij vlucht naar het Zeeuwse Sluis. Daar koopt hij spontaan een oude boerderij al heeft hij al zijn geld er al doorheen gejaagd. Benjamin helpt daar de broer van zijn jonge seksvriendinnetje.
De tweede lijn in het boek is een ontvoeringszaak. Eerst lijkt dat niets met Benjamin te maken te hebben, maar via allerlei bijfiguren komen de zaken bijelkaar. Iedereen blijkt elkaar te kennen: de zoon van de crimineel heeft een relatie met de dochter van.... enzovoort enzovoort. Het verhaal hangt van allerlei toeval aan elkaar en is vooral het behang om Benjamin te laten zien wat voor persoon hij zelf is. De beroemde advocaat wordt een echte maffiamaat met zijn hulp aan foute personen.
Ik las wat eerder boekwerk van meneer Moszkowicz. Een fan ben ik zeker niet. Ik ergerde me altijd al hoe deze meneer vooral zich zelf erg geweldig vindt en denigrerend over mensen sprak die hem niet op een voetstuk plaatsten. Een slecht verliezer vond ik hem.
Dan kondig je aan een spannend boek met Leon de Winter te gaan maken. Het eerste boek verschijnt echter enkel onder je eigen naam. En gaat weer gewoon helemaal over jezelf hoe goed je het toch doet.
Lastig lastig. Narcistisch personen die zich zelf zo fantastisch vinden.
Anderen trappen er in en bewonderen. En de mensen die jou niet bewonderen, vindt je gewoon dom gepeupel.
Aangezien je wel bevriend bent met een beroemde schrijver zet je quasi literair werk tussendoor. Mijn tenen krommen zich en komen langzaam weer in gewone stand. Er vinden verschillende stijlbreuken plaats.
"Aan het donzige paadje op haar venusheuvel dat de weg wijst naar haar heilige verlossing.."
Of de slotzin in het boek:
'De kolf lijkt wit, maar in het maanlicht zie je er allemaal verschillende kleuren in.'
Dat is toch een erg fraaie slotzin. Op naar het volgende deel.
1,5 ster
Plot. 2
Spanning. 2
Leesplezier. 1
Psychologie. 1
Originaliteit. 1
Geen opmerkingen:
Een reactie posten