Auteur: Carla de Jong, Marelle
Boersma, Linda Samplonius, Tupla M.
& Els Ruiters
Uitgeverij De
Crime Compagnie
ISBN: 978
94 6109 159 8
Jaar van uitgave: 2014
Recensie
door Alex Hoogendoorn.
Dertien
kleine cadeautjes. Laat je verrassen door de bizarre, vreemde of juist
angstaanjagende verhalen van deze Ladies of Crime!
Carla
de Jong – Wie geeft zal ontvangen
“Hij
die nam zal geven
Zij
die gaf zal nemen
Zij
die ontnam zal met giften ontnomen worden”
Miray van Beek doet een
promotieonderzoek naar geschenktradities bij primitieve volkeren. Als haar
begeleider haar seksueel intimideert en probeert seks met haar te hebben, is de
maat vol. Ze stapt naar de decaan om het ongepaste gedrag te melden, maar die
moet niets van haar insinuaties hebben. Ze gaat zelf op onderzoek uit… en dan
ontvangt ze het eerste cadeau.
Poëzie, wetenschappers,
gruwelijkheden en insinuaties – dat zijn de steekwoorden van dit verhaal.
Hoewel het verhaal veel weg heeft van een thriller, blijft de spanning een
beetje uit en eindigt het enigszins teleurstellend. De beeldende, verhalende
schrijfstijl van Carla de Jong met de sarcastische ondertoon maakt dat het
verhaal meer weg heeft van een roman.
3 sterren | 22 pagina’s
Marelle
Boersma – Vlinder
“Een
glas glibbert weg tussen mijn vingers. Wanneer ik de scherven probeer te
pakken, schiet een scherpe punt in mijn wijsvinger. Het water kleurt in een mum
van tijd rood. De pijn die ik voel is ondergeschikt aan het gevoel dat mijn binnenste
in zijn greep houdt.”
Anna wordt vastgehouden in haar
huis. Ze woont samen met een man,
maar wie is het? Hij houdt haar niet zomaar vast, nee, als hij het huis
verlaat, laat hij haar vastgeketend achter. Anna doet er alles aan te
ontsnappen.
Vlinder
is een prachtige psychologische
thriller die tot in de puntjes is uitgewerkt. . Het korte verhaal is goed
geschreven, geen woord te veel of te weinig. Met metaforen weet Marelle in
vijftien pagina’s niet één, maar meerdere verhalen te vertellen. Naarmate het
einde nadert, begint bij de lezer het een en ander duidelijk te worden,
puzzelstukjes vallen op hun plaats. Het is te hopen dat dit korte verhaal niet
ook op een waargebeurd verhaal is gebaseerd.
4 sterren | 15 pagina’s
Linda
Samplonius – Harteloos
“Ik
haalde diep adem. ‘Hoe kan mijn zusje overlijden tijdens een routineoperatie?
Wat is er verkeerd gegaan? Ze was pas vijfentwintig.’ En snik klonk door in
mijn stem. Ik dacht aan de operatie, aan haar overlijden, aan de obductie en
aan het hart dat niet meer in haar lichaam zat.”
Linda heeft een fijne schrijfstijl
en weet in vijftien pagina’s een volwaardig verhaal te vertellen. Het is goed
uitgewerkt, verrassend, leest fijn en smaakt naar meer.
4 sterren | 15 pagina’s
Tupla
M. – Mevrouw Liliane
“Behalve
het geluid van het mes op het hakblok, het gehoest van het kind en zo nu en dan
een verschuivend blok hout in de haard was er niets te horen geweest. Net als
wanneer ze alleen zou zijn. Dus misschien was ze wel alleen.”
Mevrouw Liliane ontvangt een kaart,
maar wie de afzenders zijn, is voor haar niet duidelijk. Niks is eigenlijk nog
duidelijk voor de oude dame. Wie zijn die mensen – dat gezin – die bij haar
aanbellen?
Tupla M. (pseudoniem van Wendela de
Vos en Atie Vogelenzang) heeft een fijne schrijfstijl. Het verhaal, echter,
gaat nergens over. Het is te kort, werkt nergens echt naartoe. Verwarring alom.
2 sterren | 7 pagina’s
Els
Ruiters – De vrienden
“Groot licht! Je hebt je groot
licht nog aan! Wat doe je, halve gare? Blijf rechts, idioot! Rechts! Réchts! Simone flitste een paar keer driftig met
haar koplampen. Idioot! Doet dat licht uit! Ga naar rechts!”
Simone wordt van de weg gereden
door een stel dronken jongeren. Ze werkt in het ziekenhuis en als ze de dag na
de bewuste nacht op haar werk aankomt, heeft ze een nieuwe patiënt. Het is een
van de jongeren. Blijkbaar hebben ze diezelfde avond nog een auto-ongeluk
gehad. Tegelijkertijd volgen we de moeder van een van de inzittenden en
hoofdagente Broks.
Het verhaal leest erg fijn, maar is
erg verwarrend. Er worden te veel personages geïntroduceerd die de lezer volgt
vanuit hun perspectief. In zo’n korte tekst werkt dat eerder verwarrend dan
verhelderend. De acties van de personen komen daarbij erg vergezocht over. Het
is duidelijk dat Els aan negentien pagina’s niet voldoende had om de nodige
karakteropbouw te bewerkstelligen.
2,5 ster | 19 pagina’s
Leuke blog zeg!
BeantwoordenVerwijderenBen het helemaal eens met patricia! Leuke blog.
BeantwoordenVerwijderen