Blues in F door Emke Rientsma

Janek is niet bepaald een droomleerling. Hij heeft wel iets
beters te doen dan lessen bijwonen of huiswerk maken: oefenen met zijn band bijvoorbeeld, of wat bijverdienen in de vishandel van zijn oom. Maar dat verandert allemaal wanneer Janek onder toezicht wordt geplaatst van de aantrekkelijke nieuwe docente mevrouw Siegal - of Mirjam, zoals hij haar al
snel noemt. Bij haar kan hij zijn hart uitstorten over zijn Poolse achtergrond en lastige thuissituatie. Al snel voelt Janek meer voor zijn begeleidster. Is hij nou gek, of voelt zij hetzelfde? Hij bedenkt een bizar plan om daarachter te komen.

Emke Rientsma is als docente filosofie en vertrouwenspersoon op een middelbare
school dagelijks getuige van de lasten en de lusten van het leven van jongvolwassenen. Met Blues in F zet ze haar eerste beloftevolle schreden als auteur.

 Janek is een Poolse jongen die op jonge leeftijd met zijn broertje, stiefvader Berend en moeder naar Nederland is verhuisd. Hij maakt wat muziek, rookt een hoop en spijbelt een hoop. Hij is het jaar al een keer gedoubleerd en wordt onder toezicht geplaatst van Mirjam Siegal.

Janek moet zich elke vrijdag melden maar doet dat heel graag, want hij lijkt als een blok te vallen voor deze mooie dame. Ook al is ze een docent en elf jaar ouder. Ze vraagt veel over hoe het thuis gaat en voorzichtig vertelt hij dingen.

Op de achterflap staat het boek als een zinderend ,spannend verhaal genoemd. Dat is het echter in mijn ogen totaal niet. Het is allemaal lekker voorspelbaar hoe het verloopt als een puber verliefd is op een eigenlijk onbereikbaar iemand. Het is een fantasie die veel schijnt voor te komen: de leerling die droomt over de oudere docent. Meestal in meisje op mannelijk docent. Dat de docente vreemde sprongen maakt op het einde van het boek, maakt het misschien menselijk. 

Wat interessant is dat zij een Poolse hoofdpersoon heeft genomen. Ik vond het leuk om een klein inkijkje te krijgen van het leven van Poolse mensen. Janek die zijn docente trakteert op een Poolse worst. Bijna dubbelzinnig denk je dan toch.

Er worden veel dingen aangestipt, maar slecht uitgewerkt. Zo gaan Janek en zijn broertje naar Polen naar hun opa en oma. Het stuk heeft eigenlijk totaal geen toegevoegde waarde in het verhaal verder. Of stiefvader Berend die verliefd blijkt op de huishoudelijke hulp. Aangestipt en verder weinig mee gedaan:gaan de broers aan haar wennen, haar accepteren? 

Is het boek niet gewoon te dun? Had de schrijver sommige zaken dan niet veel mooier en uitgebreider kunnen laten werken in het boek? De schrijver heeft namelijk wel een fijne schrijfstijl.

Dat het verhaal eindigt met een behoorlijk open eind vind ik nog acceptabel. Het brengt je even in verwarring en dat is eigenlijk wel leuk.

2,5 ster