Jeugd

Jeugd

Morgen wordt mijn vader 70. Een mooie leeftijd. Maar ook een leeftijd waar we 2 keer van hebben gedacht dat hij het niet zou halen…
Maar morgen vieren we dus dit heuglijke feit!
En met het 70 worden van mijn vader is het, voor mij, onvermijdelijk om terug te denken aan mijn jeugd.


Ik kom uit een gezin met 2 kinderen, ik (geboren eind 1972) en mijn broertje (geboren april 1975). Mijn moeder was een thuisblijfmoeder, al kan ik me ook vaag herinneren dat ze samen met mijn oma schoonmaakte op het Centraal Station hier in Leiden. Mijn vader heeft veel verschillende banen gehad. 
We hadden vogels, vissen (brrrrr, ben er nog steeds bang van!), hamsters en een geweldige kater, Bolleke. En ja, die naam komt van Bolke de Beer, mijn grote held toen ik 4 was!
Mijn oma was vaak bij ons en wij bij haar. Een hele hechte familie.
Ik weet nog dat oma en ik allebei met Kerst een longontsteking hadden. Lagen we samen in mijn bed in de woonkamer. En wat vond ik dat fijn!

Ik denk met warmte terug aan mijn jeugd. Met name aan het gezin. Er zijn in die periode, buiten het gezin, ook dingen gebeurd die me getekend hebben voor het leven. Maar de warmte van het gezin heeft me op de been gehouden. Ik denk ook dat ik wel mag zeggen dat ik uit een gek gezin kom. Er kon heel veel bij ons thuis. Zo moest je niet gek opkijken als er in de winter een zandbak in de woonkamer stond. Met bepaalde dingen van eten mochten we knoeien: spaghetti met rode saus, sliert in je mond en lekker naar binnenzuigen…alles onder de saus, maar dat kon schoongemaakt worden. No harm done.

De eerste keer dat mijn beste dinnetje bij ons bleef eten. Zij dreigde haar bord steeds weg te trekken, terwijl mijn vader de boerenkool op wilde scheppen. Eind van het verhaal: boerenkool lag op het tafelzeil en dinn ging het stoïcijns opeten. Dat soort dingen. Maar ook: de eerste keer dat ze bij ons bleef slapen. Ik had in mijn kamer naast de deur een soort nisje. Wij hadden bedacht, waren een jaar of 8, dat we wilden uitslapen. Dus hadden we in dat nisje een soort spinnenweb gemaakt zodat de deur niet meer open kon. Geniaal vonden we zelf. Mams dacht daar anders over. Ik heb mijn moeder niet vaak boos gezien, maar toen hebben we toch een flinke preek om onze oren gekregen! (en nu als volwassene begrijp ik dat maar al te goed).

We maakten ook veel uitstapjes. Naar de dierentuin in Wassenaar, fietstochtjes van 60 kilometer (waarom zou ik nu toch zo’n hekel aan fietsen hebben?), Avifauna, strand in Noordwijk. En in de zomer naar Oostenrijk. Broertje bij paps en mams op de kamer, ik gezellig bij oma.

Mijn broertje en ik kregen alle ruimte om te zijn wie we zijn. Hij stuiterde in de rondte, belandde in sloten en dat soort dingen. En ik…ik zat in een hoekje met mijn neus in een boekje. Thuis, maar ook in de bieb aan de overkant. Alle ruimte om mijn liefde voor lezen te ontplooien.

Lieve paps en mams: bedankt dat ik mag zijn wie ik ben en dat ik, dankzij jullie, toch met warmte aan mijn jeugd kan terugdenken…

Enne…Poes: gefeliciteerd! Ik hoop dat ik nog lang van je mag genieten!

Liefs Juul