Don’t judge a book by its cover

Een quote die vaak gebruikt wordt om aan te geven dat de inhoud/binnenkant belangrijker is dan de buitenkant. Tegenwoordig ook prima toepasbaar op menig issue, maar ik wilde het toch maar eens over die boekencovers hebben.

Hoe belangrijk is de buitenkant van een boek? Lees je een boek wel of niet als de cover je niet aanstaat? Krijgt het boek bij voorbaat al een ster minder als de cover niet bij het verhaal past?

Allemaal vragen waar ik zo 1, 2, 3 ook geen antwoord op weet…ik schreef al eerder dat ik een aantal boeken geërfd heb van mijn oma, daartussen zit een hele collectie boeken van Émile Zola…met een blauwe kaft en in gouden letters ‘Zola’s Werken’, de hele serie hetzelfde. Niks geen plaatjes/foto’s als verwijzing naar de inhoud, alleen een goudkleurig kader met de titel van het boek er in. Strak en simpel, toen kon dat nog. Al heb ik ook boeken met prachtige Art Deco versierde omslagen…misschien door oma zelfs wel gekocht voor de prachtige buitenkant, ik kan het haar niet meer vragen.

Vaak bepaalt de uitgever en een marketingteam hoe de cover van een boek er uit gaat zien, al dan niet in samenspraak met de schrijver (denk ik). Hoe komt de keuze tot stand vraag ik me weleens af, leest de uitgever het manuscript en zoekt hij/zij daar dan een passende foto bij uit een fotodatabank? Wordt er speciaal een foto gemaakt voor het boek? Ik ben er eigenlijk wel benieuwd naar, ik zou best weleens willen meeluisteren/kijken bij zo’n beslissing.

Zelf ben ik iemand die denkt in plaatjes, een beelddenker…bij het woord boom zie ik een flinke boom met heel veel bladeren en vol met appels…een woorddenker ziet slechts 4 letters. Je kan dus wel zeggen dat ik redelijk visueel ben ingesteld, maar ik hou niet zo van drukke kaften…persoonlijk vind ik een vrij rustige, simpele cover het mooist. Zoals Dick Bruna die kon maken voor de boeken van Havank, geweldig.

Nou begrijp ik ook wel dat de cover van een bouquetreeksboekje er anders uit moet zien dan een boek met poëzie…het is misschien wat vreemd als mijn favoriete gedicht, Ajalon van Gerrit Achterberg, ineens in een boekje zou staan met 2 bijna naakte mensen op de cover. Soms zie ik echter thrillers met een cover die lijkt op een streekroman of een roman met een cover die een thriller niet zou misstaan. Laat ik het boek daarom liggen? Hm, lastig.

Persoonlijk vind ik de titel van een boek ook heel belangrijk en dat deze in harmonie is met de cover. Neem het boek ‘Het’ (of ‘It’) van Stephen King met die akelige enge clown op de cover, de toon is gelijk gezet…brrrr, griezelig…dat zou heel anders zijn als dat boek een cover had met een landschapsfoto, wuivend riet en een zonnetje. Of ‘De IJsprinses’ van Camilla Läckberg met een foto van een flamencodanseres in een rode jurk. De inhoud niet minder spannend, maar ik zou het boek niet zo snel oppakken.

Eigenlijk klopt die quote van het begin dus niet…want in eerste instantie beoordelen we wel degelijk een boek aan de hand van de omslag, dan pakken we hem op en lezen op de achterkant waar het boek over gaat…en pas dan doet de cover er niet meer toe. Want zeg nou zelf, zodra het boek in je kast staat of op je boekenplank ligt dan zie je toch helemaal niks meer van die omslag ;)

Tot de volgende keer.

Liefs,

Ann