Woensdag op de
valreep van de ochtend vroeg Alex Hoogendoorn, de razende reporter van De
Thrillerlezersblog, of ik zin had om mee te gaan naar de boekpresentatie van
'De Vrienden van Pinocchio' van Tomas Ross.
Aangezien de
presentatie in mijn èguhn stad én bij mijn favoriete boekwinkel Paagman
gehouden zou worden kon ik eigenlijk maar 1 antwoord geven…en dat was een
volmondig ja. Gelijk liep ik naar mijn thrillerboekenkast en haalde daar 'Onze
vrouw in Tripoli' uit, die ging mee om gesigneerd te worden en mijn camera
moest natuurlijk ook mee.
De presentatie
zou om 19.00 uur beginnen en aangezien de boekwinkel niet zo heel erg ver van
mijn werk ligt en er daar en in een aantal andere winkels op 'De Fred', (zo
wordt de Frederik Hendriklaan genoemd waar Paagman aan ligt) genoeg leuke
boeken en Kikke Spulle te bekijken zijn besloot ik om gelijk uit het werk er
heen te gaan. Alex en ik hadden rond half zeven afgesproken dus ik kon nog even
heerlijk shoppen en een klein hapje eten. Als ik naar 'De Fred' ga begin ik
altijd bij Paagman want ik vind het heerlijk om langs alle boeken en
aanverwante artikelen te struinen…en ja hoor daar was het eerste shopmoment
al…een leuk notitieboekje met uiltjes en toen op naar de andere winkels. Een
2-in-1 tas, 4 paar sokken en een roomspray later was ik weer terug bij Paagman
voor een hapje, de keuken was helaas al dicht dus het werd een cappuccino, een
chocolade broodje en een pretzel, helemaal niks mis mee.
En daar was
Alex al, na nog een cappuccino en een pitstop begaven we ons richting de reeds
klaarstaande stoeltjes…dat het er niet genoeg waren werd al snel duidelijk.
Vlug werden er nog wat stoeltjes bijgezet en een aantal belangstellenden
moesten toch nog staan. Spannend, dit was mijn eerste boekpresentatie en ik had
werkelijk geen idee wat ik kon verwachten. Tomas Ross, die eigenlijk gewoon
Willem heet, zou worden geïnterviewd door Jean-Pierre Geelen, journalist en
columnist van de Volkskrant stond er op de aankondiging en daarna was er
gelegenheid tot vragen stellen en om hét of in mijn geval een ander boek te
laten signeren. Even een kleine zijstap Paagman wordt gerund door Fabian en zijn zus Nadine en dat er voor Nadine nog een mooie rol was weggelegd bleek later.
De aftrap werd
gegeven door Melissa, de uitgever van het boek. Ze hield een praatje over de
bloed, zweet en tranen…of waren het toch Eau de Vietjes die waren vergoten
gedurende het maakproces. Daarna was het woord aan Tomas Ross, hij wilde het
eerste exemplaar van zijn boek graag overhandigen aan Nadine Paagman…mede omdat
hij haar ooit beloofd had om haar, althans haar naam aan een van de karakters
in zijn volgende boek te geven. En zo is een van de hoofdrolspelers uit het
boek een jonge vrouw met de naam Nadine.
Toen was het
tijd voor het interview met Jean-Pierre Geelen, dat het interview interessant
was moge duidelijk zijn want 'De Vrienden van Pinocchio' gaat over een pittig
onderwerp, nl. pedofilie door hoge topambtenaren van Justitie en de doofpot.
God, als die doofpot toch eens kon praten dacht ik.
Voor het
inhoudelijke verslag verwijs ik graag naar het verslag van Alex, die is daar
stukken beter in en heeft druk aantekeningen gemaakt. Ik was de fotograaf van
de razende reporter dus er kwam geen letter in mijn nieuwe notitieboekje. Les
nummer 1: ga nooit achter een paal zitten als je foto's wil maken ;-)
Na de
vragenronde was het tijd om de boeken te laten signeren, Alex had een missie,
thrillerlezer Wilma had hem gevraagd een boek voor haar te laten signeren en
hij wilde uiteraard ook even een praatje maken met de grote schrijver en als er
gelegenheid was ook met hem op de foto.
Daar stonden
we dan in de rij die alsmaar korter werd, voetje voor voetje schoven wij steeds
dichterbij, een beetje de kriebels hadden we wel want ja spannend en alhoewel
ook maar een mens hij is toch wel een instituut…een grote…en dat hing ook wel
in de thrillerlucht.
En toen was
het zover, Alex ging eerst en liet het boek voor Wilma signeren en heeft er een
schriftelijk interview uitgesleept, dat zit er dus nog aan te komen. Na het
signeren van mijn boek, vroegen we of hij tijd had voor een foto…we kregen de
belofte dat als hij klaar was met signeren en buiten een sigaretje ging roken
we met hem op de foto mochten….of hij met ons ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten