Milou van der Will - In mijn bloed

Journaliste Benthe Berg wordt geconfronteerd met hartverscheurend nieuws. Haar dochtertje Celine is een van de kinderen die is misbruikt door pedoseksueel Rick V. De dader komt weg met een lage straf en in het kleine, Noord-Hollandse dorp Ringerdam blijft men bovendien heilig in zijn onschuld geloven.
Benthe vindt het vonnis zo onrechtvaardig dat ze in haar wanhoop besluit om wraak te nemen. Voor Celine. In alle stilte bereidt ze een aanslag op Rick V. voor. Op de dag dat hij vrijkomt, zal ze hem liquideren.

Het boek start met een indringende proloog van een persoon die startklaar is om een einde aan iemands leven te gaan maken.
"Ik ben niet meer bang meer. Nu ik weet dat ik een moord ga plegen, is elke vorm van angst die ik ooit kende naar de achtergrond verdwenen.
Ik ben niet bang meer.
Ik ben voor niemand meer bang - al helemaal niet voor hem."

Is het het denkpatroon van een gestoord iemand? Een enorm gekwetst persoon? Zijn het de gedachten van Benthe?

Dan start het boek met lekkere, mooi lopende zinnen en weet je al dat je in een goed boek beland bent. Hoe het plot en de spanning ook zullen gaan worden, goed geschreven is het vast al.
Benthe is een stoere, zelfdenkende vrouw die haar eigen willetje heeft. Iets waar de lezer van houdt in een boek. In het echte leven moeten we wel iets meer volgen zoals de massa wil, maar in boeken en films waarderen wij deze personen ten zeerste.
"Waarom moet jij altijd zo nodig de held uithangen? Je pas compris!"

Zo gaat ze als ze een onderzoek met een collega moet doen zelf op pad zonder overleg, is boos als de ander het ook doet (maar die kan het dan ook niet goed en zal alles verpesten volgens Benthe). Eigenzinnig en overtuigd van haar gelijk: Ik heb haar in mijn hart gesloten. Ze maakt schalen dampende linguine met vongole naast een kleurrijke advocadosalade met tomaat, rode ui, citroensap en verse dille en draait Agnes Obel op de achtergrond. Ik wil wel een date met deze Benthe!

Ik vind het verhaal regelmatig frustrerend! Buurtbewoners die haar maar een pipo van buitenaf vinden en haar verhalen wantrouwen, haar eigen vent die vindt dat ze moet indimmen, collega's die haar proberen te weerhouden. Ik zit regelmatig met gebalde vuisten van: 'neeeeee!!'. Maar weet tegelijkertijd hoe uitstekend en geloofwaardig Milou dit verhaal neerzet! Niks het 'romantische' beeld van 'wij met zijn allen ten strijde tegen onrecht'.
"Die jongen heeft verdomme niets misdaan en je trekt het dorp er ook nog eens in mee. Wat moeten mensen wel niet van ons denken?"

De dorpsgenoten vinden dat zulke zaken onderling opgelost behoren te worden. Daar hoeft geen bemoeienis van buiten af bij. Je voelt de druk die uitgeoefend wordt en je leest de gevolgen van dat onderling houden van dorpsgeheimen. Liever de buitenstaander weg dan de dader die zijn hele leven al in het dorp woont. Goed neergezette personen, geloofwaardige rollen, teksten die je soms naar adem doen happen en je laten nadenken.

Ook zitten er een aantal mooie verrassingen in het boek. Die je even niet aan zag komen. Ook de laatste bladzijde vind ik een mooi passend einde. Zo behoort het boek te eindigen.
We lezen geen chicklit, waar alles even goed en vooral romantisch moet eindigen.

Mevrouw van der Will: dit boek is het beste wat u schreef en zie zeer graag een tweede deel van deze kwaliteit verschijnen. Zoals u zelf al weet, las ik op de Zwangerschapsmonologen na alles van u. Naast erg ontroerd te zijn geweest bij het lezen van het boek 'Een enkeltje Venus', ben ik na dit boek overtuigd van een positie in de hoogste regionen van Nederlandse thrillerschrijvers.


plot 4,5
schrijfstijl 5
originaliteit 4,0
spanning 5
leesplezier 5
4,5 ster