Het gesticht - deel 1

Let op!! Dit is geen thriller, maar uiterst onzinnige fictie!

Sinds enkele dagen hebben ze ons opgesloten in het gesticht. Wat we misdaan, hebben weten we niet. Teveel gelezen, te weinig gelezen? Het is een groot vraagteken. Het zou eventueel mogelijk kunnen zijn dat ik te vaak een spelletje op Thrillerlezers! geplaatst heb.
En ja, dan word je door sommigen een beetje gek gevonden.

Nou, ik wil graag zeggen dat we het hier heel goed hebben. Het gesticht is namelijk ooit goed gesticht en het heeft ons ook al aangesticht tot lekker lezen en heerlijke ijsjes eten. We hebben hier een prima ijsjesverkoper. Een smaken ijs dat die verkoopt! Het aantal soorten is op één hand niet te tellen. Nee, daar heb je je andere hand en je tenen ook voor nodig. Het moet ook wel natuurlijk, want we hebben hier in het gesticht al geleerd dat smaken verschillen.
We vermaken ons hier verder prima met ons vrouwelijke Elvis. Een echte Elvis met tieten, eentje die van zich afbijt. Soms zingt ze het hoogste lied als er iets anders gaat dan dat ze graag gezien had, maar ach, dan waait het ook wel weer over. 

Dat duurde trouwens even met die brandlucht... We hadden in het gesticht een brandje gesticht. Boeken met weinig sterren hebben we verbrand en ze zagen nu wel sterretjes door de warmte van het vuur. Enkele personen wilden de boeken ooit al proberen te redden door ze meer sterren dan verdiend te geven. Maar helaas doen we daar in het gesticht niet aan. We hebben op deze manier toch nog van de boeken genoten. Ze gaven namelijk een heerlijke warmte.

Tot hier mijn belevenissen in het gesticht.