In “Getuigen” van Rudy Soetewey ziet hoofdpersoon Martin Vandeweyngaert op weg naar huis in de laatste vrijwel lege trein dat drie opgeschoten allochtone jongens ruzie krijgen met de enige andere passagier. Deze spreekt de jongens aan op het aanbrengen van graffiti in de coupé. Martin is er getuige van dat een van de jongens de man een karateschop geeft, maar hij gaat ervandoor in de angst dat de jongens ook hem te grazen zullen nemen als hij zich ermee bemoeit. Tot zijn grote schrik leest hij de volgende dag in de krant dat in “zijn” trein het lijk is gevonden van Jozef Bamberger. Martin beseft dat hij getuige is geweest van een ernstig misdrijf maar hij weet niet goed hoe daarmee om te gaan. Hij durft zich vanwege de vrees voor represailles niet bij de politie te melden en gaat zelf omzichtig op onderzoek uit. Daarbij achterhaalt hij de namen van de hoofddader Tito Eyckelboom, zoon van een geslepen advocaat, en diens vriendjes Vanko Bogdanovic en Jamal Margashja.
Als er een anonieme brief bij de politie over het voorval binnenkomt wordt die al snel als een uiting van racisme afgedaan.
Martin die op een tijdelijke aanstelling boekhouder is bij een vakbond, krijgt daarna problemen met zijn werkgever, met zijn buurvrouw Leen en haar rechtse nieuwe vriend Frank Vaerten, met de wijkagent Jos en uiteindelijk ook met de federale politie. Intussen worden de twee betrokken werknemers van de spoorwegen, de machinist Kenny en de treinbegeleidster (in Nederland conductrice) Cathy Meersman ontslagen wegens plichtsverzuim.
Soetewey schrijft in zeer heldere en meeslepende taal een mooi en indrukwekkend verhaal over hoe iemand die toevallig ergens getuige van is en niet goed weet hoe daarmee om te gaan, volledig vermalen dreigt te worden in het justitiële apparaat én in de media. De lezer waant zich voortdurend te midden van de gebeurtenissen en ontwikkelt gaandeweg een sterk gevoel van medeleven met Martin. Het verhaal is op basis van een op zichzelve eenvoudig gegeven fraai gecomponeerd en toont diverse aspecten van de problematiek in de hedendaagse samenleving. Aangezien Soetewey uit België komt zal het geen verbazing wekken dat hier en daar sprake is van typisch Vlaamse taalschatten. Ze zijn direct begrijpelijk en ontroeren veelal door hun schoonheid.
Dit boek was mijn kennismaking met Soetewey en daar zal het zeker niet bij blijven.
Het is zeer lezenswaardig en krijgt vier welverdiende sterren.
Charles
Geen opmerkingen:
Een reactie posten