Sabine Thiesler - De kinderverzamelaar

De Kinderverzamelaar - Sabine Thiesler

464 pagina's

Psychologische thriller

De nachtmerrie van iedere ouder; het verdwijnen van je kind, de zoektocht, de onzekerheid, de onmacht.....het wel of niet terugvinden van je grootste schat, dood óf levend........

Vanaf de eerste regel pakt dit boek je vast, het is meteen duidelijk dat het hier om een misselijkmakend maar realistisch verhaal gaat. Beschreven op een manier dat ie je meteen bij de strot pakt en wat je eigenlijk liever niet wilt lezen, je wilt het niet weten, maar tóch lees je verder.....Het kan iedere ouder overkomen.

Vanaf zijn jeugd is Alfred een 'geval apart'. Hij is op een ongezonde manier gefascineerd door de dood. Vooral het pijnigen, martelen en het opzoeken van (pijn)grenzen alvorens de dood intreedt. Het is bijna tastbaar; de angst en pijn van zijn slachtoffers. Het blijft niet bij insecten of een konijn. Nee, Alfred heeft al snel door hoe gemakkelijk het is om een kind te ontvoeren en hoe het voelt om over leven en dood te beslissen; hij heeft de macht !!

Deze martelgang die zijn slachtoffers ondergaan wordt tot in detail omschreven, kippenvel, boosheid en ongeloof wisselen elkaar in sneltreinvaart af. Meteen vanaf het begin.

De frustratie van onderzoeksleider Mareike is voelbaar omdat het maar niet lukt de moordenaar te vinden die elke drie jaar een moord pleegt, het slachtoffer 'tentoonstelt' en zich beloond met een 'trofee' waardoor het met zekerheid te zeggen is dat de kinderen door één en dezelfde moordenaar zijn gedood.

Maar opeens stoppen de moorden en blijkt de moordenaar te zijn verdwenen óf te zijn gestopt. Er zijn inmiddels 3 kinderen vermoord. Alle drie zijn het blonde jongetjes van ongeveer dezelfde leeftijd.

Anna en Harald zijn op vakantie in Toscane als hun zoontje Felix verdwijnt, zomaar ineens lijkt hij van de aardbodem verdwenen. Een frustrerende zoektocht volgt maar zonder resultaat. Geen enkel spoor, geen getuigen, niks.....Het blonde jongetje is weg.

Tien jaar later keert Anna terug naar Toscane, haar huwelijk bleek niet bestand tegen het verdriet wat de verdwijning van Felix met zich meebracht. Ze keert terug in de hoop meer te weten te komen en wellicht Felix te vinden, levend of dood. Want alles is beter dan de onzekerheid die al jaren aan haar vreet.

Ze besluit al snel in Italië te blijven en koopt een huis van de exentrieke maar aardige Enrico. Via een makelaar is ze met hem in contact gekomen en op een aparte manier ontstaat er een soort van vriendschap. Enrico heeft meerdere huizen in deze regio gerenoveerd en is toe aan een nieuw project. 

Nadat Anna haar intrek heeft genomen in het huis beseft zij langzaam aan in welke nachtmerrie ze is beland. Er is geen ontkomen meer aan.....

Mareike heeft vermoedens dat de moordenaar in Italië zijn praktijken heeft voortgezet en besluit onder het mom van een gezinsvakantie met haar vriendin en hun twee kinderen naar Toscane af te reizen. Hun dochter en zoon hebben er zin in.....Jan is een blond jongetje....

De schrijver heeft vanaf het begin het verhaal op dusdanige wijze opgebouwd, de karakters zo omschreven en de sfeer beladen dat het bijna onmogelijk is het boek weg te leggen. Je wilt gewoon weten waar het verhaal heengaat, wat er gaat gebeuren en waar de zoekpartij op uitkomt. Het is een boek wat heel moeilijk in een paar zinnen is samen te vatten, het beschrijft meerdere gebeurtenissen in de loop van 30 jaar en het leven van de mensen die ongewild betrokken raken bij de afschuwelijke gebeurtenissen. Het is ondenkbaar wat er wordt beschreven maar ook weer niet. Het lijkt de dader allemaal zo gemakkelijk af te gaan dat je, terwijl je het boek leest, je voorneemt je kind nooit meer alleen over straat te laten gaan, zó realistisch is de omschreven sfeer. Het is absoluut knap dat een auteur op deze manier een boek kan schrijven want het omschrijft het meest afschuwelijke en dan nóg meer.

Ik zal inhoudelijk niet verder op het verhaal ingaan, maar neem van mij aan dat het spannend, gruwelijk spannend is !

Toch één minpuntje; tot op het einde is het boek waanzinnig spannend en verrassend. Maar op het moment dat het is afgelopen krijg ik het gevoel dat het nét niet af is, dat er eigenlijk nog minstens 2 pagina's moeten zijn die het naar 'mijn zin' afronden.

Sabine Thiesler krijgt van mij 4,5 ster voor dit bijzonder angstaanjagend verhaal (het zouden er 5 moeten zijn maar omdat ik dat gevoel had aan het einde -/- een half puntje)

Lees en huiver.......

Patrice