vrijdag 24 januari 2014

Thrillerlezers in gesprek met Hilde Vandermeeren

Hilde Vandermeeren (°1970) woont met haar gezin in Torhout (België). Ze studeerde psychologie in Leuven en gaf tien jaar les in het secundair onderwijs. Haar eerste jeugdboek verscheen in 2001. Ondertussen staan er al meer dan 40 kinder- en jeugdboeken op haar boekenplank. Enkele van haar boeken verschenen in het Deens, Duits, Spaans, Frans, Koreaans en Chinees. Ze won diverse literaire prijzen waaronder een Zilveren Griffel (2005), twee Vlag en Wimpels (2006 en 2013), een White Raven (2007) en een Boekenwelp (2007).
Sinds 2006 heeft ze van schrijven haar beroep gemaakt. In 2007 werd ze hoofdredacteur van Kits. Dat is een actualiteitenkrant voor 10-plussers, uitgegeven door De Eenhoorn.
In 2013 verscheen haar psychologische thriller 'Als alles duister wordt' 
bij uitgeverij Q (thrillerimprint van Querido).  Haar debuut was meteen goed voor de Knack Hercule Poirot publieksprijs 2013 en werd genomineerd voor de longlist Diamanten Kogel 2013. Haar tweede thriller ‘De toeschouwers’ verschijnt in juni 2014 bij uitgeverij Q. Hoog tijd om deze bevlogen auteur aan jullie voor te stellen!


Hoe zou jij jezelf omschrijven als je een vriendin van Hilde was?
Ik zou Hilde omschrijven als iemand die in een groep geen tafelspringer is, maar iemand die liever luistert en observeert. Dat laatste is trouwens heel handig voor haar werk als schrijfster! Daarnaast houdt ze van haar gezin, haar hond en twee katten en geniet ze van de kleine dingen in het leven. Zoals haar zelfgemaakte lasagne. Die moet je echt eens komen proeven.
Op jouw website valt meteen een bepaalde quote van Roald Dahl op:
Wie schrijver wordt, is gek.
Zijn enige compensatie is volledige vrijheid.
Hij heeft geen baas behalve zijn eigen ziel
en dat is waar hij het voor doet,
daar ben ik zeker van.
Vertel eens, waarom zijn mensen die schrijver worden gek en wat is de reden dat je voor deze quote koos?
Ik bewonder de (helaas overleden) Roald Dahl voor zijn tijdloze kinderboeken en zijn spannende korte verhalen voor volwassenen. Daarnaast raakt de quote de kern van het schrijven. Je moet gek zijn om voor uren te verdwijnen achter een computer, om te hopen dat je erin slaagt een manuscript af te werken dat dan nog gepubliceerd raakt ook. En je moet tegenwoordig al helemaal gek zijn om van je pen te willen leven (zoals ik dus). Wat daartegenover staat is de vrijheid: een schrijver creëert zijn eigen wereld en bepaalt zelf wat zijn personages doen.

Heb je van tevoren al een vooropgezet plan hoe je verhaal gaat verlopen of nemen de personages je mee op reis en ben je zelf soms ook verbaasd waar ze je mee naartoe nemen?
Als ik begin te schrijven, heb ik een soort raamwerk om mijn verhaal aan op te hangen. Dat lijkt een onwrikbare constructie, maar ik heb geleerd dat het ook nodig is om los te laten. Personages of ideeën die vooraf noodzakelijk leken, worden soms geschrapt en nieuwe personages duiken onverwachts op. Stephen King vergelijkt het ontwikkelen van een plot met het opgraven van een fossiel. Stukje voor stukje leg je iets bloot. En daarbij kom je inderdaad voor verrassingen te staan (“hé, nooit gedacht dat hier een dinosaurus onder lag”).
Wat fascineert jou precies aan thrillers?
Ik verslind al spannende boeken sinds mijn twaalfde (toen stond vooral Agatha Christie op mijn menu). Ik ben dus niet alleen een thrillerauteur, maar ook een grote thrillerfan, vooral van psychologische thrillers. Niets heerlijker dan je te laten meeslepen door personages die de verkeerde keuzes maken, beschreven door een auteur die je op het verkeerde been weet te zetten.

Wie is jouw favoriete personage in thrillerland en heb je je door diegene laten inspireren in je eigen werk?
Een favoriet heb ik niet echt, maar iemand als ‘Frost’, de rechercheur uit de gelijknamige tv-serie, kon me wel bekoren. Onder zijn morsige uiterlijk zat een scherpzinnige man met gevoel voor humor. Zelf wil ik als thrillerauteur liever geen reeks uitbouwen met dezelfde rechercheurs in de hoofdrollen. Ik vind dat die personages dan te weinig evolutie kunnen doormaken. Voorlopig verkies ik een ‘stand-alone’ waarbij het verhaal met die specifieke personages in één boek verteld wordt.
Geef jij je personages onbewust danwel bewust karaktereigenschappen mee die je zelf zou willen bezitten of speelt dat totaal geen rol tijdens het schrijven en vormen de personages zichzelf?
Ik probeer elk personage vooral de (geloofwaardige) eigenschappen mee te geven die nodig zijn om tot een conflict te komen, waarna het verhaal zich verder kan ontvouwen. Als dat dan betekent dat ik in de huid mag kruipen van een hoofdpersoon die iemand een verdiende klap geeft (iets wat ik in realiteit nooit zou durven) dan kan dat wel even goed voelen, ja.

Lijkt me ook best verslavend, je tijdens het schrijven helemaal uitleven. Heb jij ook dat je de wereld om je heen even helemaal vergeet en echt in iemands huid kruipt?
Oh ja, als ik schrijf ben ik helemaal van de wereld. Ik vergeet haast dat ik dochters heb die ergens moeten worden opgehaald en als ik boodschappen doe met een hoofd vol woorden, dan rijd ik naar de bakker om vast te stellen dat ik eigenlijk naar de slager wilde. Buren hebben me ook al verteld dat als ik met de hond ga wandelen, ik heel ernstig kijk alsof ik diep in gedachten verzonken ben. Toegeven, tijdens die wandelingen zijn al moorden gebeurd (en ook weer opgelost).

Wat is volgens jou de ultieme moord?
Een moord die niet ontdekt wordt. In een recent krantenartikel las ik dat er in België naar schatting 75 niet ontdekte moorden per jaar zijn. Dat artikel bezorgde me een onbehaaglijk gevoel: wat als de vriendelijke Jan-met-de-pet uit je eigen straat misschien wel een moordenaar is?

Nog even terugkomend op dat inleven: je moet je dan tijdens het schrijven kunnen voorstellen waarom iemand het leven van een ander ontneemt. Is dat moeilijk voor jou of heb je daar geen moeite mee?
Ik bekijk dat als een ambacht, net zoals een acteur die een moordenaar speelt in het echte leven ook geen moordenaar is. Ik ben doorgaans een heel zachtaardige persoon en de realiteit van moordzaken in kranten vind ik soms te vreselijk om te lezen. Dat is nu net het verschil met de wereld die ik als thrillerauteur schep: daarin trek ik zelf aan de touwtjes en ik ben me er elke seconde van bewust dat het fictie is (dus ook als ik me in een moordenaar moet inleven).  

Wat is jouw ultieme droom op schrijfgebied?
Als mijn thrillers bekroond of vertaald zouden worden zoals met een aantal van mijn kinder- en jeugdboeken is gebeurd, dan zou dat fantastisch zijn. Maar mijn ultieme droom is gewoon dat ik als auteur kan blijven bestaan. Schrijven is voor mij geen hobby en ook veel ruimer dan alleen maar een beroep, het is een manier van leven. Veel mensen verklaarden me gek toen ik zeven jaar geleden mijn vaste benoeming als leerkracht opgaf om als zelfstandige van mijn pen te leven. Ik heb er nog geen minuut spijt van gehad. En als ik later (véééééééééééél later) op mijn leven zal terugblikken, zou ik de woorden van Frank Sinatra willen lenen om tevreden te besluiten: "I did it my way".
Gedurfd! Sta je ook impulsief in het leven?
Nee, helemaal niet, ik ben juist heel bang voor het onbekende. Die beslissing om van mijn pen te leven, is niet volledig impulsief omdat ik ook toen al wist dat ik (freelance) hoofdredacteur van Kits zou worden.
Duidelijk een schrijver in hart en nieren. Nog een laatste vraag: welk boek zou jij de lezers van thrillerlezersblog aanraden en met welke reden?
Veel te veel om op te noemen! Mag ik er twee geven? Het eerste is ‘Fiona’ (Harry Bingham, De Fontein, 2013). Een aanrader omwille van het originele hoofdpersonage en de mooie schrijfstijl. Mijn tweede tip is ‘Rusteloos land’ (Belinda Bauer, A.W. Bruna uitgevers, 2010) over een jongen die correspondeert met een kindermoordenaar die in de gevangenis zit (en vrijkomt). Spannend, mooie karakters en goed geschreven.
Bronvermelding foto © Lona Aalders

Eva Krap

20 opmerkingen:

  1. Hilde, ik wil graag die lasagne eens komen proberen. Neem ik eva mee en kletsen we over Roald Dahl. Of beter: lezen we zijn geweldige korte verhalen voor. Nu al een topavond! Heel leuk interview tussen jullie!
    Groet, Ink

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Charles Kuijpers24 januari 2014 om 14:16

    Dat is nou eens een leuk en intrigerend interview! Hulde aan Hilde en Eva. En dan leer ik zo maar een charmant nieuw woord: "tafelspringer". De betekenis is glashelder.

    Leuk Hilde dat je "Fiona" en Roald Dahl ook zo goed vindt. Dahl's verhalen "De fijnproever" en "Parson's pleasure" las ik vele tientallen jaren geleden en zijn voor mij onvergetelijk.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hilde Vandermeeren24 januari 2014 om 15:16

      Ik heb hier thuis dat verzamelboek van Roald Dahl met al zijn korte verhalen in. Echt een kanjer van een boek, letterlijk en figuurlijk. Enkele van zijn verhalen zijn ooit verfilmd voor de serie 'Tales of the unexpected'. Daar heb ik als tiener serieus van wakker gelegen!

      Verwijderen
  3. Het valt me op dat jullie qua boeken veel overeenkomen Charles en Hilde

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hilde Vandermeeren24 januari 2014 om 14:58

      En misschien eet hij ook graag lasagne :)

      Verwijderen
  4. Een erg leuk en verhelderend interview. Ik vraag me één dingetje af: hoe weet je dat er een moord gepleegd is, als ze niet ontdekt is? Het is natuurlijk een artikel in een krant waar Hilde waarschijnlijk ook geen antwoord op kan geven. Ik vroeg het me gewoon af...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hilde Vandermeeren24 januari 2014 om 14:56

      Dat ging om een schatting van wetsgeneesheren uit 2010. Ik lees nu zelfs dat het er volgens recente studies veel meer zouden zijn: http://www.knack.be/nieuws/belgie/8216-een-moord-op-twee-wordt-niet-ontdekt-in-belgie-8217/article-normal-88866.html


      Verwijderen
  5. Wat een mooi interview.Ik zelf ben begonnen met de boeken van Agatha Christie mijn oma was groot fan van haar en ik heb ze allemaal gekregen. Het lijkt me wel zwaar om naast je kinderen ook nog wat tijd voor jezelf te hebben. En de lasagne misschien een leuke kookboekje zo dat we allemaal het na kunnen maken

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hilde Vandermeeren24 januari 2014 om 15:03

      Dankjewel, Linda! Inderdaad is het hier soms goochelen om de nodige schrijftijd te vinden, niet altijd even gemakkelijk. Maar schrijven doe ik echt zo graag, dat ik dat erbij neem.

      Verwijderen
  6. Leuk om te lezen dit interview! Succes met schrijven Hilde!je boek gaat op mijn lijst(al is die al mega)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hilde Vandermeeren25 januari 2014 om 08:22

      Fijn om bij jou op de megalijst te mogen staan, Erna :)

      Verwijderen
  7. Oh ja dat dikke boek met al zijn verhalen heb ik ook staan! Genieten. Elke keer opnieuw. Ik denk dat je meerdere schalen moet maken Hilde! Dan komen we met ons team lekker smikkelen en Roald dahlen. Hum voel een nieuw item opkomen: "thrillerlezers eet het favoriete recept van..." haha

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hilde Vandermeeren25 januari 2014 om 11:51

      Dat is nu nog eens een idee :)

      Verwijderen
    2. Charles Kuijpers25 januari 2014 om 11:56

      Mag ik mee ?

      Verwijderen
    3. Hilde Vandermeeren25 januari 2014 om 12:32

      Natuurlijk, Charles! Het is wel niet om de hoek :)

      Verwijderen
    4. Charles Kuijpers25 januari 2014 om 12:54

      Wel of niet? hahahaha

      Verwijderen
  8. Heel mooi interview Eva en Hilde. En Fiona, staat bij mij ook hoog bovenaan. Heb net nog van een collega een oude pocket gekregen met verhalen van Roald Dahl. Ik herken sommige verhalen van de tv-serie. Je kan de afleveringen trouwens op youtube terugvinden, heerlijke nostalgie.

    BeantwoordenVerwijderen