Vier jonge vrouwen zitten opgesloten in een kelder, ze zijn ontvoerd en aan de buien van hun gestoorde ontvoerder overgeleverd. Jaren gaan voorbij dat de vrouwen op elkaar aangewezen zijn om mentaal te overleven en hun verstand niet kwijt te raken. Er ontstaat een aparte manier van 'vriendschap' maar er is ook zeker de nodige achterdocht. Als één van de vrouwen weet te ontsnappen komen daarna de twee anderen ook vrij, maar waar is de vierde jonge vrouw? Is zij dood? Nádat de vrouwen fysiek bevrijd zijn begint de strijd met hun 'gevangen' geest. Vooral als blijkt dat het écht vrijkomen van wat hen is gebeurd inhoudt dat ze de gang van zaken van hun dader én de plek des onheils weer moeten opzoeken. En waar is het vierde slachtoffer? Zijn er meer jonge vrouwen die hetzelfde lot hebben ondergaan?
"Wat je nooit moet doen" begint voor mij niet meteen pakkend maar mijn nieuwsgierigheid is wél getriggerd. Gelukkig heb ik doorgelezen want het verhaal neemt een ongekende wending, verrast me en doet me soms zelfs huiveren. Wat je soms in de nieuwsberichten leest over jarenlange verdwijningen, martelingen en ontsnappingen heb je met dit boek bijna 300 pagina's in handen. Ongekend !
Dat je grootste angsten ook meteen je grootste drijfveer kunnen zijn laat die boek duidelijk naar voren komen. Het getuigt van doorzettingsvermogen, buiten jezelf gaan en je ergste vijand tegemoet treden.
Ik heb het met veel plezier én in 1 dag helemaal uitgelezen.
Als ik volgens het sterrensysteem mag waarderen; ****
Patrice van Trigt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten