“Ze stelt zich open, en dan gebeurt het: zacht en warm
vloeien ze door haar heen, de geesten van alle vrouwen die ooit in Applecote hebben
gewoond.”
Als de
vijftienjarige Margot Wilde en haar drie zussen in juli 1959 op Applecote Manor
aankomen, verwachten ze een stille, ietwat saaie Engelse zomer tegemoet te
gaan. Maar hun oom en tante blijken nog steeds bezeten van de verdwijning van
hun dochter Audrey, nu vijf jaar geleden. De komst van twee knappe buurjongens
drijft de zussen uit elkaar, en Margot voelt zich steeds meer verbonden met de
verdwenen Audrey. Als de zomer een dodelijke wending neemt, hebben de zussen
slechts één keuze: zich met elkaar verzoenen of voor altijd van elkaar
gescheiden worden.
Vijftig jaar later is Jessie op zoek naar een nieuw huis om de schaduw van de overleden eerste vrouw van haar man voorgoed achter zich te laten. Het prachtige Applecote Manor lijkt een antwoord op al haar dromen te zijn. Maar Jessie voelt zich steeds eenzamer, haar zestienjarige stiefdochter lijkt zich steeds meer tegen haar af te zetten, en de geruchten over de geschiedenis van het huis worden steeds onheilspellender…
Vijftig jaar later is Jessie op zoek naar een nieuw huis om de schaduw van de overleden eerste vrouw van haar man voorgoed achter zich te laten. Het prachtige Applecote Manor lijkt een antwoord op al haar dromen te zijn. Maar Jessie voelt zich steeds eenzamer, haar zestienjarige stiefdochter lijkt zich steeds meer tegen haar af te zetten, en de geruchten over de geschiedenis van het huis worden steeds onheilspellender…
Dit boek speelt zich in 2
tijdlijnen af, het heden en 1959. In 1959 leer je de 4 zusjes kennen die in
eerste instantie in Londen wonen maar gedwongen worden de zomer door te brengen
in het oersaaie Applecote Manor. Het heden, ruim 50 jaar later, maak je kennis
met Jessie en haar ( samengesteld) gezin die het vervallen huis hebben gekocht.
Het verhaal begint heel langzaam en wisselt met de hoofdstukken af van 1959 en
het heden. Doordat het verhaal heel langzaam begint, verlies ik steeds weer de
greep op het boek. De verdwijning van hun nichtje Audrey word heel summier
beschreven ( eigenlijk in 2 zinnen) maar de uitwerking ervan op hun oom en
tante wordt wel weer mooi beschreven. Eigenlijk wordt het pas vanaf bladzijde
240 een beetje interessant en de laatste 5 hoofdstukken een beetje spannend. In
het verhaal van 1959 wordt voornamelijk over koetjes en kalfjes geschreven dan
echt meeslepende spanning. En áls er wat gebeurt, was het meer van …' Gut, wat
toevallig nou'. ( waar het sarcasme vanaf druipt). Pas op het moment wat er nu
met Audrey is gebeurt neemt het verhaal een duikvlucht en...dan is het voorbij.
Ja echt!
Als de auteur hier een beetje meer haar best op had gedaan, had een heel goed plot kunnen zijn. Sterker nog, als zij de verdwijning van Audrey had beschreven, haargevoel en de machteloosheid van haar ouders, had het boek veel beter kunnen zijn.
Als de auteur hier een beetje meer haar best op had gedaan, had een heel goed plot kunnen zijn. Sterker nog, als zij de verdwijning van Audrey had beschreven, haargevoel en de machteloosheid van haar ouders, had het boek veel beter kunnen zijn.
Het heden verloopt eigenlijk niet veel beter.
Er wordt een beetje gezinspeeld op een soort van bezetenheid van de geest van
Audrey maar eigenlijk ook weer niet. Ik denk tenminste dat dat een beetje de
bedoeling was.
Ook zijn er wat kleine
(schoonheids)foutjes te bespeuren. De enige die ik kan vertellen, zonder meteen
de gaan spoileren is: “Als ze langsloopt ziet ze aparte spikkels op de bruine
iris”. Ik vind dat best knap dat je dat op zo'n afstand kan zien en zéker bij
bruine ogen.
Als je het saaie
blablabla gedeelte achterwege laat, hou je echt maar een heel dun boekje over.
Naar mijn mening voegt al dat geblablabla niet veel toe aan het verhaal. Het
zou eigenlijk bijna als een roman kunnen doorgaan dan een thriller.
De kaft is wel weer mooi,
het geeft precies de 3 zusjes weer en de jurken komen ook terug in het verhaal.
( het is alleen geen zee te bekennen in het verhaal, maar oké.)
Komt dit boek in mijn
boekenkast?: Dikke nee!
Hoop ik meer van de
auteur te lezen?: Ik zal er zeker niet om staan te springen.
Zal ik dit boek aan
anderen aanbevelen?: Als ik iemand ermee zie staan in de boekenhandel,zal ik
het boek zeker afpakken en terug leggen in het schap. Dus nee.
Dankzij het einde krijgt
het boek 2 kraaien van mij.
