Het oordeel van John Grisham

Titel: Het oordeel

Auteur: John Grisham Uitgeverij: A.W. Bruna Uitgevers

Publicatiedatum: Oktober 2018

Recensie door: Tamara

Kraaien: 2

Een verbijsterende moord Een bizarre rechtszaak En de diepe wonden die ze slaan in een kleine gemeenschap

Pete Banning is een van de meest geliefde inwoners van Clanton, Mississippi. Oorlogsheld, patriarch van een invloedrijke familie, herenboer, vader, goede buur en trouw lid van de Methodistische Kerk. Maar op een ochtend in 1946 staat hij vroeg op, rijdt naar het stadje, loopt de kerk binnen en schiet kalmpjes zijn vriend, de dominee Dexter Bell, dood. En alsof dat niet schokkend genoeg is: het enige wat Pete erover wil zeggen – tegen de sheriff, tegen zijn advocaat, tegen de rechter, tegen zijn familie en vrienden, en tegen de inwoners van Clanton – is "Ik heb niks te vertellen.' Hij is niet bang voor de dood en bereid zijn motief mee het graf in te nemen.

In zijn meest schokkende en aangrijpende boek neemt John Grisham ons mee op een ongelooflijke reis van het Amerikaanse Zuiden ten tijde van de rassenscheiding van Jim Crow, naar de jungle van de Filipijnen tijdens de Tweede Wereldoorlog; van een krankzinnigengesticht vol geheimen, naar de rechtszaal van Clanton, waar een wanhopige advocaat er alles aan doet om zijn cliënt te redden.

“ 2000Volt werd door Pete's lijf gejaagd en elke spier in zijn lichaam trok zich samen zodat hij omhoog vloog en naar voren aan zijn boeien trok. Hij gilde, een luide, indrukwekkende doodskreet van immense pijn en marteling die de getuigen schokte.”

Dit was mijn eerste boek die ik van Grisham had gelezen en ik was erg benieuwd naar deze auteur. Aangezien hij nogal wat boeken op zijn naam heeft staan, moet het wel een goede auteur zijn.

Het boek bevat 3 delen. In het eerste deel lees je hoe Pete de moord pleegt, deel 2 hoe hij de oorlog probeert te overleven en het laatste deel lees je wat er nu precies is voorgevallen.

Het eerste deel heb ik echt met hangen en wurgen moeten lezen. Het was vooral veel geleuter over hoe ze Pete aan het praten probeerden krijgen. Vanaf bladzijde 180 werd het pas interessant. Dan lees je hoe hij op de stoel komt. Ik heb echt mijzelf meerdere malen afgevraagd of ik nu wel of niet moest doorlezen en heb zelfs wat Grishams fans gevraagd hoe zijn stijl nu eigenlijk is.

Deel 2 was echter een heel ander kaliber. Daar word je echt in het verhaal gezogen en je komt er niet meer uit. De details zijn gruwelijk, duidelijk en mooi beschreven. Je voelt bijna de pijn en wanhoop van de militairen.

Deel 3 was daarin tegen weer een flop voor mij. Ik was geneigd om een heleboel bladzijdes te skippen zodat ik ein-de-lijk kwam te weten wat Pete nu bezielde om de dominee neer te schieten. Ik kan je wel vertellen dat je er wel achterkomt, maar voor mij was het echt een “Serieus?” ( sarcastisch) moment. Wat onbevredigend ! Je kan de eerste paar bladzijdes lezen, doorgaan naar deel 2 en de laatste bladzijdes van deel 3 lezen en dan heb je het gehele boek in een uurtje uit en je hebt niets belangrijks gemist! Ik was ook echt teleurgesteld in het boek! Het 2e gedeelte heeft hem nog een kraai opgeleverd, anders was het voor mij echt 1 miezerige kraai waard geweest. Heel jammer!

Komt dit boek in mijn pareltjes boekenkast?: Haha, grapje zeker?!

Hoop ik meer van deze auteur te lezen?: hmm, moet ik even goed over nadenken.

Zal ik dit boek aanraden aan anderen?: Dit boek zeker niet!

Red war van Vince Flynn en Kyle Mills

Titel: Red War.

Auteur: Vince Flynn & Kyle Mills

Uitgeverij: Karakter uitgeverij B.V.

Publicatiedatum: Oktober 2018

Recensie door: Tamara

Kraaien: 3

Mitch Rapp moet alle zeilen bijzetten om te voorkomen dat de ernstig zieke Russische leider een allesvernietigende oorlog tegen het Westen begint. Als de Russische president Maxim Kroepin te horen krijgt dat hij een ongeneeslijke hersentumor heeft, is hij vastbesloten niet op te geven en aan de macht te blijven. Zijn eerste besluit is om al zijn landgenoten die een gevaar voor hem vormen, te vermoorden of in de cel te stoppen. Maar dan verergert zijn toestand zo dat hij naar zwaardere afleidingsacties wil grijpen: oorlog met het Westen.

Als CIA-directeur Irene Kennedy verneemt hoe ernstig het met Kroepins gezondheid is gesteld, begrijpt ze dat de VS met een tegenstander geconfronteerd worden die niets te verliezen heeft. De enige manier om een conflict te vermijden, dat mogelijk miljoenen slachtoffers zou eisen, is Mitch Rapp met een levensgevaarlijke opdracht naar Rusland sturen.

Als Rapp in zijn opdracht slaagt, dan is een oorlog afgewend. Maar als zijn missie ontdekt wordt, zullen Rusland en Amerika door zijn toedoen in een conflict verzeild raken dat geen van beide landen overlevingskansen biedt.

“Op de tafel lag een vrouw van middelbare leeftijd met haar hoofd in een metalen frame, terwijl haar ledematen met riemen waren vastgebonden.”

Dit boek is een ware actie-thriller. Ondanks dat ik niet helemaal fan ben van dit genre, kan ik enkele actie- thrillers wel waarderen. Zolang het verhaal maar goed is en mij weet vast te houden.

Echter zit ik nu al een kwartier mezelf af te vragen wat ik nu precies van het boek vind. Het verhaal loopt lekker, geen dode momenten maar het kan mij alleen niet echt pakken. De welbekende film werd niet in mijn hoofd afgespeeld en ik heb regelmatig het boek weg moeten leggen omdat ik gewoon niet in het boek werd gezogen. Het verhaal is absoluut niet slecht, maar ik vind hem ook geen daverend succes.

 Het gehele boek word je als lezer naar het moment toe geleid waarop Rapp en Azarov tegenover Kroepin komen te staan. En toen het zover was, ging het voor mijn gevoel wel erg makkelijk.

Ik had hierin de nodige spanning verwacht, maar die bleef uit.

Rapp is een heuse Indiana Jones, hij kan alles, doet alles en mengt zich in gevechten zonder maar een schrammetje aan over te houden. Ik vond ook dat de personages vlak bleven, waardoor je de extra dimensie mist. Wel leuk is de landkaart voorin het boek.

Ook waren sommige acties in het boek mij volstrekt onduidelijk. Wat is het nut om paarden hun benen tegen elkaar aan te binden? En dat voor een paar kilometer?

Wel moest ik lachen toen een gevangenis “ de zwarte dolfijn” werd genoemd. De naam doet mij meer aan een zwembad denken dan een gevangenis.

Dus nee, dit was overduidelijk geen boek voor mij. Het enige moment dat ik echt in het boek verdween, waren de actie momenten. Die waren goed, helder en spannend geschreven. Al heb ik hier en daar van ongeloof sarcastisch zitten hummen.

Komt dit boek in mijn pareltjes boekenkast?: Nope!

Hoop ik meer van deze auteur te lezen?: Ik denk dat ik het bij dit boek laat.

Zal ik dit boek aanraden aan anderen?: Als je groot fan bent van actie, oorlog en corruptie, dan is het zeker een goed boek voor jou!