Siep Hendriks schreef mijn favoriete boek van 2025. Maar het jaar is nog lang niet om? Moet je dus nagaan hoe goed ik Voordat we slapen vind!
Wat is dan leuker om de auteur een aantal vragen te mogen stellen:
Wil je in maximaal 5 karaktertrekken uitleggen wie Siep
Hendriks is?
Je wilt mooie verhalen delen, mensen verwonderen én hen bang
te maken. Het liefst alle drie, lazen we in een stukje over jou. Wij lazen jouw
boek vooruit en alle 3 die punten zijn gelukt. Wat trekt jou zo aan in dat bang
maken, dat duistere?
- Die fascinatie voor morbide dingen heb ik altijd al
gehad. Als kind werd ik omringt door spannende boeken en films (ook omdat mijn
vader daar enorm fan van is), en als tiener was de wereld om me heen duister
genoeg. Bovendien vind ik, als schrijver en verhalenverteller, dat horror één
van de beste genres is om diepe emoties in te onderzoeken, omdat personages in
situaties terecht komen en er beeldtaal gebruikt kan worden die in andere
genres minder snel voorkomt. Ook leven enge verhalen in hun eigen hyperrealiteit;
er kunnen geesten zijn, maar die geesten betekenen vaak ook weer iets. Het
geweld is er, in het boek, met een doel. Het zegt iets over een personage, of
een thema (het liefst allebei). Daarbij is het enge genre voor lezers ook een
plek om op een veilige manier emoties als angst en verdriet te ontdekken; je
stemt als lezer toe om bang gemaakt te worden, en om de emotie te confronteren
die daarbij hoort. Dit maakt horror, voor mij althans, altijd een veilige
ervaring (ironisch genoeg), en dat wil ik bij mijn lezers ook creëren. Én: enge
verhalen zijn ook gewoon hartstikke gaaf!
Wat is het eerste boek dat je ooit las en dacht dit wil ik
ook kunnen?
- Ik ben even m’n boekenkast ingedoken. Ik dénk dat het
eerste boek waarbij ik dit gevoel had ‘Reckless – Achter de spiegel’ van
Cornelia Funke was. Dit kreeg ik als kind van m’n vader en ik verslond het in
een paar dagen; het is een wilde, duistere reis door een fantasiewereld, met
enge gargoyles en transformerende lichamen, en in de kern daarvan zit een
jongen die op zoek is naar zijn vermiste broer. Die combinatie tussen
fantasierijk, spannend en emotioneel blies me omver, en, nou ja, nu zijn we
hier!
Daarop aansluitend: welk boek zou je iedereen, die van
duister houdt willen aanraden?
- Ook weer zo’n goeie vraag! Voor iedereen die het
samenspel tussen grootse thematiek en, diepe emoties en enge, paranormale
dingen wil meemaken, roep ik meteen ‘The Haunting of Hill House’ van Shirley
Jackson. Mocht je iets recenters willen lezen is ‘Silver Nitrate’ van Silvia
Moreno-Garcia een goeie. En qua kortverhalen raad ik denk ik ‘Dismember’ van
Joyce Carol Oates aan!
Wat zijn sws je drie lievelingsboeken in je huidige
boekenkast?
- ‘Tender Is The Flesh’ van Agustina Bazterrica, ‘Looking
Glass Sound’ van Catriona Ward en ‘The Book Thief’ van Markus Zusak. Die
laatste is geen horror (niet letterlijk, althans) maar wel prachtig geschreven.
En dan de vraag die iedereen zal stellen, maar waarop
iedereen ook zo graag een antwoord krijgt: Hoe kwam je op het plot van 'Voordat
we slapen'?
- Mijn hoofd is een gasfornuisje: er kookt altijd wel
iets! Ideeën zweven vaak al maanden, soms jaren, rond, voordat ik er iets mee
doe. Wat dus precies het plot van ‘Voordat we slapen’ als eerste inspireerde,
geen idee! Maar waardoor het uiteindelijk vorm kreeg was een combinatie tussen
de folklore-achtige sfeer van Ierse mythes, sektes en southern
gothic-esthetieken van series als True Detective, én de wens om een
wraakverhaal te vertellen met vrouwen in de hoofdrol. Om rouw en de
bijbehorende woede op allerlei manieren af te kunnen beelden. Ook heb ik een
eindeloze fascinatie voor religie – al ben ik zelf een agnost – en heb ik
altijd de Victoriaanse bloementaal tof gevonden. Gooi dat allemaal samen en…
ja, dit boek!
Was het een moeilijke weg om Voordat we slapen uitgebracht
te krijgen, en ook meteen bij een gerenommeerde uitgeverij als Boekerij?
- Ja, en nee, en ja! Ik ben al zo lang bezig met
schrijver worden – dit is al m’n doel sinds ik klein ben – dat ik niet helemaal
kan vatten hoe lang de weg nu precies is geweest. Het korte verhaal: ik heb de
hoofdredacteur van de Boekerij aangesproken op de boekpresentatie van Thomas
Olde Heuvelt, en haar gevraagd of ik iets op mocht sturen. Dat mocht – dus ik
stuurde mijn afstudeerroman, ‘Vos’, op –, en een paar weken later mocht ik op
gesprek komen. Daar vertelden ze me dat ze graag samen mijn debuut wilden
ontwikkelen. Het idee van ‘Voordat we slapen’ zat toen al in m’n hoofd, dus dat
gooide ik op tafel, en ze waren fan! Ik ben nog steeds zo dankbaar. Het blijft
een beetje onwerkelijk!
Dit verhaal schreeuwt om verfilmd te worden, alhoewel ik
mijn eigen beelden op mijn netvlies wil houden, maar vertel wie zou je graag
willen zien in de verfilming?
- Qua acteurs en actrices heb ik nooit zo’n beeld voor
me, bij m’n eigen personages. Natuurlijk heb ik wel een beeld van ze, maar ik
heb liever dat er (mocht het ooit verfilmd worden) gecast wordt op het kunnen
van de acteurs en actrices, dan dat alles per sé perfect overeen komt met het
boek. Qua regisseur zou ik het wel weten: Mike Flanagan (van de
Netflix-adaptatie van ‘The Haunting of Hill House’) of Jennifer Kent (van ‘The
Babadook’). Een schrijver mag dromen!
Welke bloem belichaamd het meeste jouw
persoonlijkheid/karakter?
- Zeker als je het boek gelezen hebt is dit een enorm
morbide vraag… wat heerlijk! Ik zou hopen op iets als kamille (die o.a. staat
voor je hoofd hoog houden in tijden van tegenspoed), maar ik ben bang dat de
sekteleider uit ‘Voordat we slapen’ me, vanwege m’n morbide boeken, eerder iets
als gevlekte scheerling (de giftige plant, ‘hemlock’ in het Engels) zou geven…
De dag begint... je werkt aan je manuscript. Hoe ziet zo'n
werkdag er voor jou uit?
- Het ligt een beetje aan in welk deel van het proces ik
me op dat moment bevind. Zeker nu, aan het begin van m’n tweede boek, is het
nog heel veel zoeken, schrappen en schuiven. Dat hoort erbij! Ik probeer dat
deel van het proces ook te omarmen. Naarmate ik verder in een boek raak, gaat
alles sneller. Dan schrijf ik vaak hele dagen, soms hele weken, waar ik aan het
begin van een proces ook nog veel dagen vul met lezen en andere media
consumeren, om maar de precieze sfeer van dit boek te vinden. Meestal schrijf
ik één of twee hoofdstukken op een dag – al heb ik de laatste hoofdstukken van
‘Voordat we slapen’ in twee dagen geschreven. Die laatste weken zijn een
sprint, de rest is een marathon!
Je bent inmiddels alweer bezig met een nieuw boek, kun je
daar al iets over vertellen?
- Ja! Het wordt een standalone, dus een compleet nieuw
verhaal, los van ‘Voordat we slapen’. Het is op een hele andere manier eng, en
daagt mij als schrijver op andere manieren uit dan m’n vorige boek. Dat is wat
ik bij elk nieuw boek wil. De personages zijn ook erg leuk, en hebben een hele
andere dynamiek dan wat ik al ken. Én dit boek wordt dus enger!
Gaan we Murph weer tegenkomen, want ik heb haar wel in mijn
hart gesloten?
- Ik zelf ook! Ik heb voor nu geen plannen met Murph –
ook omdat ik haar rust gun na alles wat ze heeft meegemaakt –, maar zeg nooit
‘nooit’.
En dan sta je ineens aan de vooravond van wat waarschijnlijk
je grote doorbraak wordt: Signeersessies, interviews, boek events en meer...
Hoe bereid je je daar op voor?
- Tot nu toe is de energie die ik van mensen krijg heel
fijn en enthousiast, en verwelkomend, dus dat probeer ik terug te geven. Aan de
ene kant is dit alles waar ik al sinds ik klein ben naartoe werk, en aan de
andere kant is de publicatiedag ook ‘gewoon’ een donderdag. Ik probeer overal
van te genieten, mezelf niet te serieus te nemen, en ondertussen gestaag verder
te schrijven aan nieuwe verhalen.
Tenslotte: zou opa Jos trots zijn en het boek wat te eng
vinden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten