dinsdag 26 november 2024

De laatste steen van M.J. Arlidge

 


Als trouwe M.J. Arlidge fan was ik natuurlijk ontzettend benieuwd naar   “De Laatste Steen”. De thriller die uitgegeven is in de M.J. Arlidge Writers Room-reeks waarin hij de samenwerking aangaat met vijf thrillerauteurs. In dit geval de succesvolle thrillerauteur Steph Broadribb.

Inspecteur Jennie Whitmore wordt belast met het onderzoek naar het stoffelijk overschot wat tijdens sloopwerkzaamheden gevonden wordt in de kelder van de White Cross Academy. Dit is zeer confronterend voor haar omdat ze zelf leerling is geweest op deze voormalige school. Helemaal wanneer het lichaam van haar al jaren vermiste vriendin Hannah blijkt te zijn en onderzoek uitwijst dat ze door een misdrijf om het leven is gekomen. Jennie wil koste wat kost de moordenaar van haar vriendin vinden en verzwijgt hiervoor zelfs dat ze Hannah persoonlijk gekend heeft. De zoektocht leidt o.a. naar de vijf beste vrienden van Hannah waarmee ze destijds een fotografieclub vormden en een van de ruimtes in de kelder hiervoor gebruikten. Lukt het Jennie haar eigen emoties onder controle te houden en de moordenaar te straffen voor zijn daad?

Wat mij gelijk opviel was de uitgebreide flaptekst. Hierin wordt al zoveel vrijgegeven van het boek waardoor de spanning met name de eerste honderd bladzijden zeer ver te zoeken is. Erg jammer! Wanneer hierin andere keuzes gemaakt waren was dit zeker ten gunste van het boek geweest.

De schrijfstijl loopt minder soepel als wat ik gewend ben van Arlidge. “Hét vlotlezende boek wat zich niet weg laat leggen en ik niet anders kan dat het  heel de dag met me meeslepen zodat ik iedere vrije minuut kan lezen” was dit mede daardoor helaas niet. Doordat er op een paar gebeurtenissen na weinig spanning en actie in zit was het op sommige momenten lastig om verder te lezen in de bijna constante aaneenschakeling van gesprekken en verhoren van Jennie en haar team.

De goed bedachte 2e verhaallijn die, vermoed ik, als een rode draad door het boek mee had moeten lopen komt helaas niet helemaal tot zijn recht. Voordat de spanning hieromheen echt op kan lopen wordt deze al geheel blootgelegd. Deze had wat mij betreft verder uitgewerkt mogen worden.

De personages maken zichzelf allemaal verdacht wat het “whodunnit gehalte” zeker opschroeft en ervoor zorgt dat ik toch graag wil weten hoe de vork in de steel zit. Ook Jennie houdt haar kaarten lang tegen haar borst. Hierdoor leerde ik haar pas gaandeweg het boek steeds beter kennen. Ik miste de emoties die in mijn optiek nodig zijn om een boek tot leven te laten komen. Uiteindelijk bereikt het verhaal via een matige cliffhanger zijn hoogtepunt en worden alle losse eindjes netjes weggewerkt.

De Laatste Steen krijgt van mij 3 Kraaien

Wendy

Geen opmerkingen:

Een reactie posten