Interview met Marie-José Verweij

 Als copywriter schrijft Marie-José Verweij creatieve en commerciëlet eksten voor bedrijven. Daarnaast is Marie-José ook een betrokken leerkracht in het basisonderwijs. Met ‘Met onbedachte rade’ maakte ze in 2021 haar debuut als thrillerschrijfster. ‘Geen weg terug’ is haar tweede thriller die begin maart vers van de pers in de boekhandel ligt.

 Een goed moment om even met de auteur van gedachten te wisselen.

-    Wie is Marie-José Verweij? Stel je je even voor aan de Thrillerlezers!?

Hoi, ik ben Marie-José en woon met mijn man Lennard in Alphen aan den Rijn. Ik houd me naast schrijven ook twee dagen bezig in het basisonderwijs. Een ideale combinatie waarbij ik de ene dag rustig achter mijn laptop zit te schrijven en de volgende dag mag genieten van het lesgeven aan jonge kinderen. Verder houd ik van wandelen, sporten, samen koken, lekker eten, lezen, kamperen en reizen.

 

-      Je mag jezelf typeren in slechts drie woorden, welke zouden die woorden zijn?

Thrillerauteur, leerkracht en reisfanaat.

 

-      Hou je van lezen? Heb je een favoriet genre? Welk?

Uiteraard houd ik van lezen. Ik denk ook dat mijn liefde voor lezen onbewust heeft bijgedragen aan het leren schrijven.
Vroeger al verslond ik stapels boeken uit de bibliotheek. Elke woensdag gingen mijn moeder, mijn broertje en ik naar de markt in Vianen. Ook bezochten we dan de bieb. Heerlijk vond ik dat! Toen leende ik vooral spannende boeken (van bijvoorbeeld Anke de Vries, staat mij bij) en informatieve boeken over dieren en natuurverschijnselen enzo.
Momenteel lees ik nog steeds voornamelijk thrillers, maar ik kan ook erg genieten van (historische) romans en waargebeurde verhalen.

 

Waarom heb je gekozen voor het thrillergenre?  

Ik denk dat de thrillerserie van Uitgeverij Kluitman, die in de jaren 90 populair was, hier mee te maken heeft. Mijn zussen, broertje en ik genoten enorm van die enge verhalen. ‘Doodse stilte’ was mijn favoriet. Ik weet nog dat ik bijna niet durfde door te lezen toen er een man door het raam naar binnen stond te gluren in het verhaal.
Vorig jaar heb ik van een vriendin de hele reeks voor mijn verjaardag gehad. Zij wist dat we ze niet meer bewaard hadden. Echt een tof cadeau!

 

-      Mijn favoriete boek is overigens geen thriller:
-Duizend Schitterende Zonnen van Khalid Hosseini. Ik ben ontzettend geïnteresseerd in andere culturen en religies. Hoe tragisch het verhaal ook is, het geeft een mooi inkijkje in het leven van twee vrouwen op een andere plek in de wereld.

 

-      Was schrijfster zijn een lang gekoesterde droom? Hoe is het zo ver kunnen komen 😊?
Schrijven was inderdaad altijd wel een droom, alhoewel dat in de periode van de middelbare school en studie niet aan de orde was. Ik was druk met studeren, sociale contacten, bijbaantjes en hockeyen en dacht niet aan schrijven. Pas een paar jaar geleden na het afronden van mijn tweede studie (de Pabo) ging het weer knagen en schreef ik ‘Met onbedachte rade’.

 

Nu ben ik apetrots dat mijn tweede boek uitkomt, bij de Crime Compagnie nog wel. Dat is echt mijn droomuitgeverij!

 

-      Na ‘Met onbedachte rade’ ligt nu ‘Geen weg terug’ in de boekhandel. Hoe zou jij je tweede boek promoten bij de lezer?

 

‘Geen weg terug’ is een ideale thriller voor lezers die van onderhuidse spanning houden.

 

Door de korte hoofdstukken blijven de vaart en de spanning erin. Ik heb al een paar keer gehoord dat het boek niet weg te leggen is. Dat is natuurlijk een groot compliment.

 

Qua thema denk ik dat het onderwerp veel mensen de stuipen op het lijf jaagt: het gaat over basisschoolleerkracht die met goede bedoelingen een meisje van twee jaar oud van de buitenschoolse opvang mee naar huis neemt. Eenmaal thuis komt hij tot inkeer en maakt hij een dusdanige rampzalige keuze dat het meisje alleen maar verder van huis raakt. Letterlijk dus. Ik kan niet teveel zeggen, maar Mila maakt behoorlijk spannende dingen mee terwijl de internationale politie op zoek naar haar is.

-      Als je eenmaal in het boek begint, is er geen stoppen meer aan. Ging het schrijven ervan ook zo vlot?

Het schrijven zelf ging redelijk vlot. Ik denk dat ik anderhalf jaar over het boek gedaan heb. Daarna startte de zoektocht naar een nieuwe, wat grotere uitgever. Tussen het insturen van het manuscript en het hele traject van herschrijven, proeflezers, redactie en drukken zit ook nog zo’n 12 maanden.

 

-      Wat bracht je op het idee voor ‘Geen weg terug’ en wat was er eerst: het plot of de personages?

Ik heb twee ideeën die ik opdeed in het dagelijks leven gecombineerd. Eentje ontstond tijdens het lesgeven en eentje tijdens een ritje in onze camperbus.
De eerste heeft geleid tot het begin van ‘Geen weg terug’ waarin leerkracht Walter een tweejarig meisje stiekem van de opvang mee naar huis neemt.

De tweede gebeurtenis heeft geleid tot een ontdekking in een camper van personage Iris. Zij hoort een vreemd geluid vanachter uit de camper komen en krijgt de schrik van haar leven als ze ziet wat er op haar matras ligt.

 

Het plot was er eerst. In tegenstelling tot bij het eerste boek heb ik het plot eerst grofweg uitgewerkt en ben ik toen pas begonnen met het schrijven zelf. De personages, hun handelen en karaktertrekjes vormen zich bij mij gaandeweg.

 

-      Wat zijn volgens jou de ‘ingrediënten’ van een goede thriller? Spanning, decor, geloofwaardigheid, plot, …, I

Ik geniet zelf het meest van een thriller met relatief korte hoofdstukken waardoor de vaart erin blijft. Daarnaast vind ik het prettig om niet te ingewikkelde zinnen te lezen (ik wil niet struikelen over woorden of zinnen) en ik merk dat ik tijdens het lezen van boeken afknap als ik te vaak denk ‘huh, maar dat zou iemand in de echte wereld toch nooit doen?’ Geloofwaardigheid vind ik kennelijk een belangrijk aspect van een verhaal. Iemand op het verkeerde been zetten en daarmee verrassen is natuurlijk altijd belangrijk in een thriller.

 

-      In welke mate spelen deze elementen mee in de opbouw van jouw thrillers?

Ik schrijf mijn verhalen zoals ik zelf een boek zou willen lezen en dus bevatten mijn verhalen korte hoofdstukken, veel vaart, onderhuidse spanning en verrassende wendingen.

 

-      Hoe belangrijk zijn de personages?

Zonder personages geen verhaal, zeker niet binnen psychologische thrillers. Het zijn de handelingen en gedachten van de personages die een verhaal maken. Ik vind het heel interessant en leuk om in de hersenen van de zelf bedachte personages te kijken.

-      Hoe krijgen personages zoals Walter, Iris en Cynthia vorm tijdens het schrijven? Heb je een lijstje met karaktertrekken, fysieke eigenschappen, … ? Inspireer je je op personages van vlees en bloed die je kent, ontmoet in de winkel, … ?

Ik werk niet met lijstjes met karaktertrekken of iets dergelijks. Ik had in het begin van het schrijfproces voor iedere personage iemand in mijn hoofd die ik ken, voor Iris zelfs drie personen. Ik merkte dat halverwege het schrijfproces de personages op zichzelf staande personen begonnen te worden, waardoor de personen die ik in gedachten had vervaagden. Een mooi proces is dat.  

-      Personages laten onverschillig, stoten af of veroveren een plekje in je hart. Welke connectie ontwikkelde jij met de personages in ‘Geen weg terug’?

Ik kreeg gaandeweg steeds meer een connectie met Iris. Haar gedrag is, zo gezegd, niet zo gangbaar maar op een gegeven moment wist ik heel goed hoe ze op bepaalde situaties zou reageren. Een bezoek aan een psychiater om haar persoonlijkheid te bespreken heeft hier enorm bij geholpen. Ik kreeg dankzij het gesprek een goed beeld van Iris.

 

-       Tot slot: wat nu na ‘Geen weg terug’? Zit er al een nieuwe thriller klaar in jouw hoofd om geschreven te worden?

De derde thriller is al geschreven. Het thema gaat mij aan het hart. Het gaat namelijk over een massagraf dat is gevonden in Vianen, het stadje waar ik ben opgegroeid en 25 jaar heb gewoond. In 2020 (waargebeurd!) stuitten archeologen op een massagraf van 82 skeletten. In mijn verhaal stuiten ze niet alleen op het massagraf, maar ook op iets anders. 😉 Mijn vaste meelezers, Mark en Geraldine, gaan het  manuscript nu lezen en daarna gaat het naar de Crime Compagnie.

Zelfs voor iemand die niet is opgegroeid in Vianen klinkt dit al heel goed: een thema dat je nauw aan het hart ligt, een massagraf en ook nog iets anders … . Ik zal niet de enige thrillerlezer zijn die nu al uitkijkt naar je volgende boek.

Dank je wel Marie-José.

Super leuk dat Thrillerlezers mij zo’n podium biedt! Ik waardeer dat heel erg.