Cover
Ook voor dit keer weer een ‘typische’ Arlidge cover, nu met blauwtinten en de titel in goudkleurige vlammen. Het lijkt een foto vanuit een hoogte, met zicht op lege wegen. Ik vind dit een hele mooie cover, en vind het bovendien wel fijn dat je aan de hand van de cover al bijna kan zeggen dat het om een boek van Arlidge gaat. Het zou alleen misschien een beetje verwarrend kunnen zijn dat de stand alones hetzelfde soort covers heeft als de Helen Grace reeks, waardoor je misschien zou kunnen denken dat dit een nieuw deel zou kunnen zijn. Maar da’s een detail. Als ik geen virtuele bibliotheek had, zou ik alleszins zeer tevreden zijn met zo’n mooie en samenhorende reeks covers.
Verwachting
Ik ben grote fan van de Helen Grace-reeks van M.J. Arlidge, ik kijk echt uit naar een volgend deel. Tja, en dan verschijnt er een stand alone, ‘Oog om oog’. Geen zorgen echter voor de fans, via de socials heeft Arlidge een foto gepost van de ‘The End’ van de eerste versie van Helen Grace nummer 12, dus nog even geduld. Er werd eerder al een stand alone van Arlidge uitgegeven,’Kom je spelen’, ik moet eerlijk bekennen dat die nog steeds in mijn virtuele boekenkast staat, moet ik misschien toch ook eens werk van maken. Ik hoop uiteraard op een boeiend en spannend boek, want op de één of andere manier gaat lezen met de laatste tijd minder goed af, niet zeker of het aan mij ligt, of aan mijn keuze van boeken, maar misschien kan dit boek mijn kleine leesdip wel doen keren.
Recensie
Een aantal zware criminelen in het Verenigd Koninkrijk hebben de kans gekregen op een nieuwe start : begeleid door reclassering en voorzien van een nieuwe naam en identiteit kunnen ze in alle anonimiteit een nieuw leven starten, ze waren immers nog kinderen toen ze de zware feiten pleegden. Zijn ze in staat om hun verleden achter zich te laten, en hoe gaan de families van de slachtoffers om met deze regeling ?
Het is alleszins een interessant gegeven, en je zou je inderdaad kunnen beraden over deze manier van zware misdadigers re-integreren in de maatschappij, maar laat ons nu vooral focussen op het verhaal en deze thriller.
Ik moet toegeven, het verhaal pakt me meteen, met een redelijk stevige openingsscène, de toon is gelijk gezet. Maar langs de andere kant, veel namen, veel feiten, veel personages, het is kwestie van aandacht er bij houden , in het begin noteer ik driftig, om dan te beseffen dat ik dat waarschijnlijk niet hoef te doen, en dat Arlidge zijn lezers niet in het ongewisse zal laten, dat alles wel duidelijk wordt, en dat ik niet noodzakelijk alles van in het begin volop hoef te vatten. En dan leest het natuurlijk een stuk meer ontspannen weg. De personages worden goed uitgewerkt, zowel de ex-misdadigers als de orde-handhavers, langs beide kanten voel ik empathie en sympathie, en af en toe krijg ik toch wat rillingen door de gewelddadige acties, die overigens perfect in het verhaal thuis horen. Op een bepaald moment begint het verhaal een beetje verder te kabbelen, om dan plots een ommekeer te maken, met een plottwist die ik alleszins niet had zien aankomen en die je volledig terug meeneemt in de actie. Ook de verdere afwikkeling van het verhaal loopt mooi, geen losse eindjes, goed afgerond.
Ik heb genoten van ‘Oog om oog’, en wat mij betreft krijgt deze stand alone van M.J. Arlidge 4 ½ kraaien !!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten