Duo met Vlijmscherpre tranen

 

Mijn boekenmaatje Karin K en ik hadden begin van het jaar afgesproken regelmatig een boek samen te lezen. Het kan een interessante nieuwe zijn, of een boek wat vaak getipt wordt door leden in de groep of door 1 van ons zoals nu:

Vlijmscherpe tranen van S.A. Cosby.

Een verhaal over 2 ex-bajes klanten van wie de zoons een gay relatie met elkaar hebben. De jongens worden doodgeschoten en beide pappa’s laten het er vervolgens niet bij zitten. Ze willen antwoorden maar nog liever wraak.

‘Het moment waarop zijn knokkels contact maakten met de brede, hoekige kaak was het gelukkigste dat hij in maanden had beleefd.’

Karin: VN Thriller van het jaar én heel vaak getipt op Thrillerlezers! Het verhaal spreekt me bovendien aan en ik heb zin in een steengoede en spannende thriller. Hoog tijd dus voor onze vlijmscherpe blik en dito recensie.

Ink: Een paar kernwoorden: geweld( veeeeeel), queer en racisme dan heb je een goed beeld van dit boek.

Karin: In het begin vond ik het best wel lekker weglezen. De sfeer werd goed neergezet, het verdriet, de onmacht en ook de woede. Wel voelde ik meteen dat typische wat je wel vaker tegenkomt in Amerikaanse (actie)thrillers, maar daar hoeft niks mis mee te zijn…

Ink: Pagina's lange gevechten, regelmatig 6 tot meer bladzijdes, na een paar keer weet ik het wel, dat ze een kort lontje hebben en zeer grof geweld gebruiken. Hoe langdradig kan je zulke scènes maken. Maar ik geef grif toe: ik ben geen groot fan van actiethrillers.

Karin K.

Karin: Tja, waar ging het mis voor mij? Ik houd zelf erg van beeldspraak, metaforen, maar duidelijk niet van elke metafoor. Nadat ik mij al door een kwart van het boek heen had geslagen (toepasselijk, haha!) was deze denk ik voor mij net de druppel:

‘Zijn borst voelde zo nauw als een maagdelijk poesje.’

En nee, ik bezit totaal geen teer zieltje en kon vroeger vloeken en tieren waarbij ik niet onder deed voor menig bootwerker maar deze vind ik zo flauw en dat was denk ik het moment waarop ik mij afvroeg of het nog goed zou komen met mij en dit specifieke boek?

Ink: De ongelofelijke hoeveelheid clichés die de auteur in 1 boek heeft geduwd, doet mij echt verbazen dat dit verkozen is tot VN thriller van het jaar. Hoe dan? Waarom?
Voorbeelden? Stel een groep bikers voor in een Amerikaanse film en.... het klopt.
Stel een White trash man voor.... en het klopt.
Veel maatschappelijk boodschappen liggen er duimendik, of zelfs een 11 verdieping tellend appartement dik boven op, zodat het zelfs voor de grootste suf neus duidelijk moet zijn wat er uitgedragen wordt. Hoe verder het boek vordert, hoe meer ik mij ga ergeren als er weer een gevecht is en weer een cliché in de groep gegooid wordt. Want hé, we gooien er gewoon nog een letter van de queer-gemeenschap de lhbgtqa enz. in. En dat het dan de reden blijkt waarom de zonen dood moesten... pffff.
Karin: Bikkelen geblazen. Inmiddels ben ik op drie kwart aangekomen en ook ik erger mij dood. Een flinterdun verhaaltje dat met een enorme dosis aan geweld en vermengd met oeverloze dialogen in een soort turbo straat-taaltje aan elkaar is geplakt. Clichés alom: Wit-zwart, rijk-arm, genderproblemen, motorbendes. Leuk voor een actiefilm: Cast Laurence Fishburne voor de zwarte Ike en een langharige Brad Pitt voor de rol van (white-trash) Buddy Lee. Vast een kassa-succes maar reken niet op mij.

Ink: Eigenlijk is dit boek inderdaad een uitstekend uitgangspunt voor een volgende blockbuster in Pathé. Mensen zullen er in grote aantallen heengaan en van genieten. Een echte popcornfilm: achteroverleunen en niet te veel nadenken. Zowel voor boek als film moeten reëel liefhebbers zijn. Ik ben dat helaas niet. Amerikaanser kan een boek niet zijn. Kan ik dan helemaal niks positiefs zeggen? Ja hoor: de dialogen waren heel goed.
Het is qua schrijfstijl goed geschreven, maar veel plezier beleefde ik er niet aan.

3 kraaien.
Karin: Ik weet echt niet hoe ik dit moet beoordelen. Het was leesbaar, dat is een feit, maar is het VN-Thriller van het jaar waardig? Ik geloof direct dat er veel leden zijn die hier van smullen. Ik behoor niet tot hen, helaas. Mijn geluksmomentje was toen ik het dichtsloeg!

Ik geef het 3 hele magere Kraaien!