Regelmatig lezen Karin en Ink samen een boek. De ene met kat hoog in Noord Holland en de ander laag met honden in het zuiden van het land. Dit keer lazen zij samen het boek Beatrix en de moord op Huis ten Bosch. Zij gaan de dialoog aan:
Ink: We kennen Merkel en queen Elizabeth al als detectives
en nu is het tijd voor Beatrix
Misschien was Juliana leuker geweest met Greet Hofmans als
bovennatuurlijke medespeler. Hum, top idee.
Karin K: Haha, heel leuk zelfs! Ik zie dan eerder Maxima die een speurders duo gaat vormen met Willem Alexander en waarbij Maxima telkens loopt te zuchten: ‘Willie, je bent een beetje dom!’
Ink: Natuurlijk is het idee grappig en heb ik zeker een aantal keer zitten
lachen, maar helaas nog vaker dacht ik wat flauw en kinderlijk geschreven. Iets
te makkelijke grappen en nu is cosy crime al niet mijn favoriete tak van
thrillers, maar er had echt veel meer ingezeten met een scherpere pen waardoor
de ironie wat meer van de pagina's had kunnen spatten.
Maar eerlijk is eerlijk; ver over de helft wordt het wel leesbaarder.
Schijnbaar moest de auteur, pseudoniem van een bekend auteur, op gang komen en
ja, dan is het maar 160 pagina's en blijkt het iets te traag geweest.
Karin K: Herkenbaar. Echt gelachen heb ik dan niet, maar het begin vond ik ook
een beetje flauw en moeizaam van start gaan. Na een aantal blz. vond ik het wel
een stuk beter worden. Beter in de zin van wat boeiender en prettiger leesbaar.
Nog steeds geen wow-gevoel en ook niet van oh, wat grappig. De Beatrix uit
begin jaren 80, want dan speelt het zich af, was er toch één van etiquette. Ze
móest met Majesteit worden aangesproken en kwam over als een snob. Dat hadden
ze meer kunnen benutten. Maar het leest wel gemakkelijk weg. Een beetje als het
lezen van een Libelle. Daar is op zich niks mis mee, behalve als ik een Libelle
zou lezen… dan is er iets mis met mij!
Ink: Waarschijnlijk zal deel twee dan wat minder kneuterig
zijn. Maar ik zelf laat deel 2 dan aan mij voorbij gaan.
2,5 kraaien.
Karin K: Ik geef een volgend deel nog een kans. In het begin
dacht laat maar, maar de rest van het boek vond ik toch best onderhoudend. En ik
ben ook benieuwd of de auteur hier verder in groeit.
Ik geef het 3 kraaien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten