Op Oudjaarsavond staat er bij
De Cock onverwachts bezoek voor de deur. Op de stoep treft hij een smoezelige
verwarde oude man die beweert dat twee jonge gasten het op hem gemunt hebben.
De Cock stuurt de man door naar het politiebureau. Een paar dagen later wordt
dezelfde man dood aangetroffen op een bankje op de Noordermarkt en al snel
blijkt dat hij is vermoord. De Cock komt er ook achter dat hij de man kent. Het
blijkt Joop Koeman te zijn, een oudgediende uit het criminele circuit. Wanneer
er later nog een tweede dode wordt aangetroffen, afkomstig uit ditzelfde
wereldje, weet De Cock dat hier geen sprake van toeval kan zijn.
Deze Baantjer is alweer de 93e
uit de reeks rondom rechercheur De Cock en heeft vele fans. Toch moet ik
bekennen dat ik nog nooit eerder een Baantjer las. Al diverse keren stond ik
ermee in mijn handen bij de kringloop, maar eigenlijk was ik een beetje bang
voor mijn eigen verzamelwoede. Want ik ken mezelf, éénmaal één gekocht, dan wil
ik ze binnen de kortste keren allemaal hebben. Dus legde ik ze altijd maar weer
terug en nam me voor om er maar eens één uit de bieb te proberen. Maar dat kwam
er dus nooit van. Tot ik nu dus de gelegenheid kreeg om deze te mogen lezen. En
wat vond deze Baantjer-maagd er nu dan van?
Ik zal het meteen maar
eerlijk zeggen: ik werd er eerlijk gezegd niet warm of koud van. De
schrijfstijl is prima, daar ligt het niet aan. Vlot, veel dialogen, typisch
Amsterdamse humor, je vliegt er doorheen. Ook is het natuurlijk leuk dat het
zich in Amsterdam afspeelt. Ik ben geen Amsterdammer maar ook niet geheel
onbekend met onze hoofdstad, dus alle locaties waar het zich afspeelt kan ik zo
op mijn netvlies toveren. Dat maakt het zeker heel beeldend en echt.
Het verhaal zelf echter vond
ik niet zo boeiend. Er zit een prima opbouw in, en de ontknoping is voor een
deel wel verrassend alleen niet zo heel geloofwaardig. Eigenlijk vond ik het
allemaal wat saai. Natuurlijk wist ik dat ik geen bloedstollende thriller hoefde
te verwachten, tenslotte is het toch een soort cosy crime van eigen bodem. Maar
toch….
Wel vind ik de titel van het
boek supergoed gevonden.
Nee, deze Baantjer-maagd mag
dan nu wel geen maagd meer zijn, een fan ben ik door dit boek niet geworden. Ik
zeg nooit nooit, maar de kringloopwinkels hoef ik er niet voor af te struinen.
Leuk om een keer gelezen te hebben, maar het verwachtingsvol uitkijken naar een
volgend deel laat ik aan de echte fans over.
3 kraaien
Jolanda
Geen opmerkingen:
Een reactie posten