Interview met Wouter Dehairs

 

Las je reeds ‘De Graffitimoorden’? Weet je nog dat ‘Nachtstad’ de Hercule Poirotprijs 2021 wegkaapte? Dan doet de naam ‘Wouter Dehairs’ zeker een belletje rinkelen! Goed nieuws van dit front, want de Vlaamse auteur heeft het derde deel met Keller Brik en Gwen Van Meer uit! Een prima gelegenheid om een afspraak te maken met de auteur en hem net niet het hemd van het lijf te vragen. Sorry, Wouter!

(Geen probleem, ik draag toch liever T-shirts.)

😊

Dag Wouter

• ‘Brussel Blues’ is jouw derde thriller met Brik Keller en Gwen Van Meer. Wordt het met elk boek met hen gemakkelijker om hun verhaal te schrijven?

Ik leer hen steeds beter kennen, ja. Ze zitten doorgaans ergens in een kleine, gesloten kamer in mijn hoofd, maar wanneer ik een boek met hen in de hoofdrollen schrijf, staat die deur op een kier. Dan kan het gebeuren dat ik de wereld door hun ogen zie, ook wanneer ik niet aan het schrijven ben. Best een bevreemdende ervaring soms.

• Brussel is het derde hoofdpersonage. ‘Een tijdelijk lief’, ‘een hotel langs de snelweg van het leven’, voor de ene, maar niet voor Brik? Wat maakt dat Brik zo verknocht is aan de stad?

Brussel en Brik horen bij elkaar. In mijn hoofd kwamen ze allebei op hetzelfde moment ter wereld. Natuurlijk bestond Brussel al, maar niet het Brussel dat ik opvoer in mijn boeken. Dat is een stad die voortdurend dreigt opgeslokt te worden door duisternis. Brik als literaire figuur is iemand die zowel bij die duisternis hoort als er probeert afstand van te nemen. Een haat-liefde verhouding dus (net zoals veel Brusselaars er ook zelf over denken, trouwens).

• In ‘Brussel Blues’ wordt zeker niet de mooiste kant van Brussel getoond. Is dat een stuk van Brussel dat je zelf ook opzoekt?

Zoals gezegd, is de stad vooral een literaire creatie. Natuurlijk kan je ook lekker gezellig een hapje gaan eten en plezier maken in Brussel, maar dat is niet de kant die mij interesseert. Ik ga op zoek naar de barsten, de scheuren waar de verliezers van de maatschappij in dreigen te verdwijnen.

• Wat is voor jou het mooiste plekje in Brussel?

Mijn lievelingsplek is waarschijnlijk het Tournay-Solvay park in Watermaal-Bosvoorde. Een verborgen parel.

• De Brusselse nachten zijn Briks bondgenoten. Ben je zelf in nachtelijk Brussel gaan ronddolen om dat gevoel te begrijpen en over te brengen op de lezer?

Ja, ik dwaal regelmatig door de stad. Als je een plaats tot leven wil laten komen op papier, moet je al je zintuigen aanspreken en die plek gaan zien/ruiken/horen etc.

• Stel dat je Brussel als persoon zou moeten beschrijven. Hoe zou je de stad dan typeren?

Als een ex-junkie die voortdurend dreigt te hervallen.

• Wegens corona is The Sting gesloten. Café Bizon is Briks nieuwe stamcafé. Het café bestaat echt? En The Sting ook? Is dat etablissement echt gesloten?

De Bizon bestaat echt. Ik heb onlangs mijn boek cadeau gedaan aan de barman en hem verteld dat hij een rolletje speelt in het boek. De man was aangenaam verrast (en heeft mij op een Omer getrakteerd). The Sting heeft ooit bestaan, maar is jaren geleden al failliet gegaan.

• Uit de luidsprekers klinkt ‘My Own Blues’ van John Lee Hooker. Is het de muziek die jou voor dit café deed kiezen?

De Bizon is een bluesbar. Van zodra ik mijn titel had, wist ik dat er geen betere bar bestond voor Brik.

• ‘Problemen zijn gewoon een bluesnummer dat nog geschreven moet worden’ (Amy Winehouse), wordt beweerd in het boek. Ook de oplossing bij een writer’s block?

Geen idee, nog nooit last gehad van een writer’s block. Bluesmuziek is gewoon een genre dat focust op het gevoel van verlies. Van zodra ik mijn titel had, wist ik dat ik moest focussen op de verliezers in de maatschappij, de mensen aan de rand die niemand zou missen, mochten ze verdwijnen.

• Er staat alvast een mooie Spotify-lijst achteraan in het boek, met QR-code zodat de lezers onmiddellijk en tijdens het lezen kunnen luisteren. Behoort bluesmuziek tot jouw favoriete muziek? Heb je een favoriet nummer?

Muziek speelt een steeds belangrijkere rol in mijn boeken. Ik schrijf terwijl ik luister naar muziek, omdat het de achtergrondgeluiden doet verdwijnen en omdat het mij doet focussen op ritme – voor mij een cruciale literaire kwaliteit. En ja, ik houd persoonlijk ook wel van bluesmuziek (al heb ik niet meteen een favoriet).

• Brik drinkt Omer? Drinkt zijn geestelijke vader dat ook graag?

Naast schrijver ben ik ook leraar in Brussel. Met een aantal collega’s ga ik vaak op vrijdag nog een pint pakken. Die pint is bijna zonder uitzondering een Omer. Vandaar de keuze voor dat specifieke bier.

• Je werkt/werkte als journalist? Voor welke media? Waar schreef je over?

Voor ik leraar geworden ben, was ik inderdaad journalist. Ik schreef (in het Duits) over kunst, muziek, literatuur en cultuur voor een krant in Luxemburg. Hoe ik daar terecht ben gekomen, is een lang verhaal dat ik kan samenvatten in drie woorden: vanwege de liefde.

• Komt jouw ervaring als journalist van pas wanneer je je thrillers schrijft met Brik en Gwen? Verricht je journalistiek onderzoek alvorens je aan je schrijftafel aan een fictief verhaal begint?

Mijn boeken zijn stevig verankerd in de actualiteit. Ik lees dus veel kranten en knip de artikels uit die mij om de een of andere reden interesseren. Wanneer ik aan een nieuw boek begin, kijk ik altijd eens in mijn knipselmap en hoop dat er bepaalde dingen zullen uitspringen.

• ‘Brussel Blues’ is, naar ik mag hopen, een fictief verhaal maar met veel non-fictie aan de basis? De vluchtelingenproblematiek in het Maximiliaanpark, de bendeoorlogen in het Brusselse, de verdwijning van transmigranten, …, hoe kijk jij daar naar?

Als breuken of scheuren in de samenleving. Het zijn de etterende wonden die ons tonen dat we nog lang niet in het aards paradijs wonen. Het zijn conflictgebieden, midden in onze eigen hoofdstad. Als schrijver moet je niet wegkijken van dat conflict, maar er net intens naar staren.

• Brik heeft al heel wat watertjes doorzwommen en beschikt over veel levenservaring. Herken je iets van jezelf in hem? Deel je zijn filosofische levensbeschouwingen?

Brik is een cynicus. Als leraar kan ik het mij niet veroorloven even cynisch te zijn. Ik werk met jonge mensen en die verdienen telkens weer opnieuw enthousiasme en aanmoediging en optimisme.

• Gwen kan het nog steeds niet aan om in haar ziel te laten kijken. Zal dat ooit

gebeuren, denk je?

Met elk boek dat ik over haar schrijf, staat Gwen mij steeds scherper voor ogen.

• Stel dat Jan Verheyen voor je deur staat. Hij wil ‘Brussel Blues’ of 1 van de 2 vorige boeken verfilmen. Je zegt ja? Wie cast je voor Brik, voor Gwen? Zie je een rol weggelegd voor jezelf?

Voor Brik graag Matthias Schoenaerts (alvast bedankt, Matthias) en voor Gwen misschien Violet Braeckman of Lynn Van Royen. En ja, ik zou met veel plezier een cameo spelen natuurlijk.

•  Brik, Gwen en Brussel zijn drie ‘solide’ personages die vast nog meer van zichzelf willen en kunnen laten zien. Zijn er plannen voor een vierde deel?

Er zijn plannen. De goesting is er ook al. Nu nog tijd vinden.

Goed nieuws! Je map met knipsels bevat dus de juiste artikels om de interesse van jou, Brik en Gwen te wekken. Hopelijk dringt zich vlug een zaak op die niet kan wachten en vind je de tijd om ze op te lossen!

Dank je wel voor dit boeiende gesprek!

Namens Thrillerlezers! wens ik jou nog veel succes.

Misschien tot ooit in café Bizon!

Anita voor Thrillerlezers!