Interview met Lotte Leenaerts

Met Lotte Leenaerts heeft Vlaanderen er een nieuwe thrillerauteur bij.  Haar eerste thriller kreeg de titel ‘Gebroken stemmen’ en wordt uitgegeven door Pelckmans. Wellicht zag je reeds de vrolijke gele cover met duistere titel in de boekhandel liggen? Misschien kocht je het boek aan en heb je het al gelezen?

Een nieuwe auteur van spannende boeken wekt altijd de nieuwsgierigheid van ons, Thrillerlezers, dus vroegen we aan Lotte of ze ons te woord zou willen staan. De rest is geschiedenis.

Dag Lotte

• Zou je je als nieuwbakken auteur even willen voorstellen aan de thrillerlezers?

Ik ben Lotte, een achtentwintigjarige schrijfster uit de Kempen. Oorspronkelijk wilde ik Psychologie studeren, maar toen ik besefte dat ik als psychologe voornamelijk zou moeten luisteren en mijn mond zou moeten houden, koos ik uiteindelijk toch voor Taal- en Letterkunde en Westerse literatuur. Ondertussen werk ik als deskundige in de bibliotheek in Malle en vul ik mijn vrije tijd op met het lezen en schrijven van boeken.

• Hoe lang al stond in de sterren geschreven dat je ooit een boek in de boekhandel zou liggen hebben?

Op mijn vijftiende schreef ik mijn eerste manuscript. Een bekende uitgeverij vroeg me toen op gesprek en gaf me een aantal goede tips mee om mijn verhaal sterker te maken. Ze stuurden me toen naar huis met de woorden ‘Je kunt goed schrijven, dus probeer het binnen een jaar of tien nog eens. Het zou ons niets verbazen als je boek dan wel gepubliceerd wordt.’ Tien jaar later, enkele dagen voor mijn zesentwintigste verjaardag, stuurde ik het manuscript voor Trouw uit, mijn eerste feelgoodroman die in mei 2022 verscheen. Op dat moment zat ik al met enkele ideeën voor Gebroken Stemmen in mijn hoofd, en wist ik eigenlijk al dat mijn toekomst tussen de seriemoordenaars en rechercheurs zou liggen.

• Wat vond je, nu het boek uit is, het moeilijkst aan het realiseren van ‘Gebroken stemmen’?

Wachten! Ik heb absoluut geen geduld, dus wanneer ik moet wachten op de opmerkingen van de uitgever, de voorstellen voor de cover, de correcties van de redacteur of simpelweg het moment waarop ik eindelijk mijn boek in handen kan houden, loop ik tegen de muren op.

Het loslaten van je verhaal is ook nooit gemakkelijk. De personages ontstaan in je hoofd en alles wat hen overkomt, vormt hun karakter. Wanneer de uitgever dan met de snoeischaar door je manuscript gaat, is het altijd even slikken. Gelukkig heb ik een fantastische uitgeefster die met haar opmerkingen het boek alleen maar beter maakt.

• Op een schaal van 1 tot 10, hoe trots ben je op je eerste thriller?

Het is heel moeilijk om daar een cijfer op te kleven, maar stiekem ben ik wel trots op mijn eerste thriller. Het is een geweldig fijn gevoel om de personages die al zo lang in je hoofd rondwandelen eindelijk echt op papier te zien.

• Wat een contrast tussen het vrolijke geel en de duistere titel! Mooie cover! Een eyecatcher! Had je inspraak?

Zeker. De uitgever vroeg eerst wat ik zelf in gedachten had als cover en Buro Blikgoed heeft vervolgens enkele voorstellen gedaan. Zowel Lise, de uitgeefster, als ik waren meteen fan van de rode lok haar. Buro Blikgoed heeft die cover vervolgens in verschillende kleuren uitgewerkt, waarvan we dan uiteindelijk de gele hebben gekozen.

• Hoe belangrijk acht je een cover in de verkoopcijfers van een boek? Maak je zelf soms/vaak de keuze van een boek dat je gaat lezen aan de hand van de cover?

Boeken worden absoluut beoordeeld op hun cover. Ik werk zelf in een bibliotheek en het is opvallend hoe bepaalde boeken heel vlot geleend worden en andere minder. Bij de gele cover had ik onmiddellijk zoiets van ‘dit boek zou meteen uit het rek genomen worden in onze bib’.

Zelf baseer ik mijn leeskeuze bijna nooit alleen op de cover. Wanneer er een nieuwe lading boeken geleverd wordt in de bibliotheek, zullen bepaalde covers mijn aandacht misschien wel trekken, maar ik zal altijd op z’n minst de achterflap ook even lezen. Maar die achterflap lees je dus alleen wanneer de cover je genoeg aanspreekt om het boek vast te nemen. Ik vond het dus belangrijk dat mijn cover niet alleen bij het verhaal paste, maar ook visueel aantrekkelijk was.  

• Wat was er eerst: de titel of het verhaal?

Het verhaal was er het eerst. Wanneer ik thrillers schrijf, probeer ik altijd eerst mijn verhaal in grote lijnen uit te schrijven, zodat ik weet waar bepaalde plot points moeten komen, op welke plekken

 ik welke hints kan droppen en in welke hoofdstukken de grote onthullingen moeten komen. Eens mijn verhaal goed zat, is de titel vrij snel gekomen en die prijkte dan ook al bovenaan mijn document toen ik aan het eerste hoofdstuk begon.

• ‘Gebroken stemmen’ ontwikkelt rond een zwaar beladen thema.  Wil je dat hier even toelichten? Waarom dit thema?

Ik luister heel graag naar muziek tijdens het schrijven. Het personage van Margot is gebaseerd op Tolerate it, een nummer van Taylor Swift. In de periode waarin Gebroken Stemmen langzaam vorm begon te krijgen, had ik Swifts album Evermore op repeat staan en elke keer ik Tolerate it hoorde, kreeg Margot iets meer vorm. De problematische relatie tussen haar en Anthony voelde vanuit een schrijversstandpunt meteen goed en ik vond het dan ook een fijne uitdaging om Anthony niet enkel als seriemoordenaar neer te zetten, maar ook als bron van relationeel geweld.

•  In ‘Gebroken stemmen’ hoeft alvast niet gespeculeerd worden over de identiteit van de dader. Waarom koos je voor deze insteek?

Vanuit het standpunt van een moordenaar schrijven is vreselijk interessant. Je speurt niet alleen naar de dader, je kruipt ook echt in zijn hoofd. Dat psychologische aspect spreekt me dan ook erg aan en het is iets wat je in mijn volgende boeken zeker zult zien terugkomen. Soms krijg ik de vraag of het boek nog wel spannend is als je van in het begin al weet wie de dader is, maar de lezer moet zeker nog heel wat puzzelstukjes verzamelen om het totale plaatje te kunnen samenstellen. Geen whodunnit dus, maar wel een whydunnit.

• De thriller speelt af in de (Voor)Kempen. Dicht bij huis omdat je de streek kent?

Ik woon zelf in Rijkevorsel en werk in Malle, dus de streek die ik beschrijf ken ik inderdaad goed. Ik vind het leuk om kleine (en minder kleine) herkenbare dingen in mijn verhaal te steken voor lezers uit de buurt. De uitgever ziet er dan weer op toe dat die elementen niet storend worden voor lezers die niet bekend zijn met de streek.

• Is deze Jade Van Hoof – David Speltinckx het begin van een serie die je denkt verder uit te werken in de toekomst?

Gebroken Stemmen is inderdaad de start van de Gebroken-reeks. Dit najaar verschijnt het tweede deel in die reeks. De personages uit het eerste boek keren zeker terug, maar de focus zal niet 

 

langer op Jade en David liggen. Zij doen nog mee, maar je leest in het vervolg voornamelijk mee door de ogen van andere personages. Wie dat zullen zijn, verklap ik nog niet 😉

• Gaat dit duo zich op een of andere manier profileren t.o.v. andere reeds bestaande duo’s in thrillers?

De personages uit Gebroken Stemmen spelen in de volgende verhalen nog steeds een grote rol, maar ik werk dus niet met het klassieke duo dat in elk boek centraal staat in het onderzoek. Dat zorgt er al voor dat de Gebroken-reeks iets anders in elkaar zit dan de typische thrillerreeks. Verder zijn David en Jade allebei nog jong en schrijf ik dus niet over de oudere, norse rechercheur met een drankprobleem en zijn jonge, ietwat naïeve sidekick. Dat soort boeken lees ik zelf zeker graag, maar aangezien ik er ook een romantische verhaallijn in wilde steken, vond ik die stereotype personages voor mijn eigen boek iets minder interessant.

• Je mag je boek promoten. Hoe zal je het aan je toekomstige lezers aanprijzen?

Gebroken Stemmen is een ideale thriller voor wie graag helemaal in het hoofd van een gruwelijke seriemoordenaar kruipt, maar tegelijkertijd een vleugje romantiek ook wel weet te appreciëren.

• Heb je nu de smaak van het ‘auteur-zijn’ voorgoed te pakken? Ben je reeds voltijds schrijfster? Is dat een droom van jou?

Ik doe mijn werk in de bibliotheek enorm graag. Mijn job opgeven om voltijds auteur te worden lijkt mij een eenzame optie en ik denk ook dat mijn man helemaal gek zou worden als hij de enige is tegen wie ik nog kan praten. Een dagje in de week minder werken om me meer te kunnen focussen op schrijven zou ik eventueel wel zien zitten…

• Heb je vaste schrijftijden? Rituelen? Een schrijfplek?

Ik heb een Spotify afspeellijst ‘schrijfschijven’ en ik zet altijd mijn koptelefoon op tijdens het schrijven. Mijn man weet dan dat hij mij niet mag storen (hoewel hij zich daar gewoonlijk weinig van aantrekt) en het zorgt er, in theorie dan toch, voor dat ik niet te snel afgeleid word door omgevingsgeluiden. Ik schrijf voornamelijk in het weekend en dan vooral ’s avonds en ’s nachts. Als ik de dag nadien niet moet gaan werken, kan je me gemakkelijk tot drie uur ’s nachts achter mijn laptop vinden.

• Had je altijd al iets met boeken?

Tegenwoordig schríjf ik tot de late uurtjes, vroeger lás ik tot de late uurtjes. Als kind speelde ik geen ‘winkeltje’, maar ‘bibliotheekje’, dus je kunt wel stellen dat boeken altijd mijn ding zijn geweest.

• Wat lees jij zelf?  Heb je een favoriet genre? Wat is jouw favoriete boek? Waarom net dat boek?

Sinds de publicatie van Trouw ben ik zelf meer feelgood gaan lezen. Voordien las ik voornamelijk thrillers en de literaire werken die ik voor mijn opleidingen moest lezen. Mijn all-time favourite blijft Winnie-The-Pooh, omdat die (originele) verhalen van Milne zo grappig, vertederend en filosofisch zijn dat ze me telkens weer weten te bekoren. Van de boeken die ik recent las zijn Mad Honey van Jodi Picoult en Jennifer Finney Boylan, The Seven Husbands of Evelyn Hugo van Taylor Jenkins Reid en Hamnet van Maggie O’Farrell mij bijgebleven. If Nobody Speaks of Remarkable Things van Jon McGregor is een van de mooiste boeken die ik tijdens mijn studies gelezen heb en de thrillers van Karen Rose en Robert Galbraith komen ook standaard op mijn TBR-lijstje.

• Haal je inspiratie uit de boeken die je leest? Welke schrijver zou je een voorbeeld voor jezelf willen noemen?

Als schrijver word je sowieso beïnvloed door je omgeving. Niet alleen door de dingen die je dagelijks meemaakt, maar zeker ook door de muziek die je luistert, de series die je kijkt en de boeken die je leest. Karen Rose zie ik zeker als voorbeeld, maar iemand vergeleek me recent met Lisa Gardner, en dat vond ik zeker ook een mooi compliment. Hoe dan ook hoop ik mijn eigen stempel op het thrillergenre te kunnen drukken.

• Dat brengt me bij mijn laatste vraag aan jou: Komt er in de nabije toekomst een tweede boek van jou? Zullen Jade en David opnieuw van de partij zijn? Waarover zal het gaan? Zal het opnieuw een thriller zijn of ga je voor een ander genre?

Ergens in september duik ik nog even de feelgoodrichting uit, want dan verschijnt er een kerstroman van mijn pen. Die zal wel uitgegeven worden onder een pseudoniem, maar hoe dan ook kijk ik er heel erg naar uit. De fans van Gebroken Stemmen zullen zeker niet op hun honger moeten blijven zitten, want dit najaar verschijnt ook het tweede deel in de Gebroken-reeks. Het is een verhaal dat je los kunt lezen van Gebroken Stemmen, maar waarin wel heel wat van dezelfde personages hun opwachting maken. Dit keer wordt de streek opgeschrikt door een reeks moorden waarbij het lijkt alsof de dader de slachtoffers een lesje wil leren door hun hoofd op gruwelijke wijze in te slaan. De politie staat voor een uitdaging wanneer ze beseffen dat ze op zoek moeten naar een duo.

Het is voorlopig dus absoluut nog niet stil in de Kempen! 😉

Lotte

De ‘Gebroken-reeks’ is zeker een serie om te volgen!

Nog een aantal nachtjes slapen dan maar en wachten tot dat tweede boek in de reeks in de boekhandel zal liggen!

Een grote dankjewel voor jouw deelname aan dit interview! Samen met de Thrillerlezers wil ik jou nog veel schrijfplezier wensen!

Anita voor Thrillerlezers!