Waterkoud – A.M. Ollikainen

 

Inspecteur Paula Pihlaja en haar team worden opgeroepen na een gruwelijke vondst op het landgoed van een rijke ondernemersfamilie. In een vrachtcontainer is het lijk aangetroffen van een zwarte vrouw. Ze blijkt verdronken te zijn doordat er zeewater in de container is gepompt.

Niemand lijkt de vrouw te kennen, ook de bewoners van het landgoed niet. Tijdens de zoektocht naar de identiteit van het slachtoffer blijken leden van de ondernemersfamilie toch dingen achter te houden. Wat voor banden heeft de familie met het uit Namibië afkomstige slachtoffer? En hebben zij schuld aan deze moord of is er een andere dader bij betrokken?

 

Waterkoud is het eerste deel van een nieuwe Finse thrillerserie rondom inspecteur Paula Pihlaja, en is het thrillerdebuut van het schrijversduo Aki Ollikainen en zijn vrouw Mila. En net als met andere nieuwe series moet je de hoofdpersonages altijd nog een beetje leren kennen. Toch bleven deze voor mij nog wel heel erg oppervlakkig. Aan het einde van het boek weet je iets meer van het privéleven van haar rechterhand Renko, en heel af en toe krijg je wat flintertjes informatie over de achtergrond van inspecteur Pihlaja maar ik vond dat erg mager.

 

De proloog van het boek begint met twee gebeurtenissen die zich voor het werkelijke verhaal plaatsvinden, maar die voelden erg losstaand aan. Het verhaal zelf komt maar langzaam op gang, en de spanning vond ik ver te zoeken. Pas in het laatste gedeelte van het boek krijgt het wat vaart en loopt het toch allemaal wat anders dan verwacht, maar mij wist het toen al niet echt meer te boeien. Omdat het verhaal dan pas in een versnelling komt, voelde het allemaal wat rommelig aan.

 

De schrijfstijl van het boek is wel prima en het plot van het verhaal is best interessant. Dat het zich afspeelt in Finland is een interessant gegeven maar omdat je verder weinig meekrijgt van bijvoorbeeld het landschap had het zich voor mij in elk willekeurig Scandinavisch land kunnen afspelen. Wat overblijft is een middelmatige thriller, die op zich aangenaam leest maar voor mij nergens bovenuit springt. Ik weet dan ook niet of ik een volgend deel van de serie snel zal oppakken. Misschien om te ontdekken of het personage Pihlaja dan wat meer body krijgt, maar dan zal er ook iets meer vaart in het verhaal moeten komen.

 

3 kraaien

 

Jolanda