‘Wanneer Eva een berichtje krijgt van een onbekende die zegt dat hij informatie heeft over haar vermiste vader, aarzelt ze geen moment. Ze nodigt de persoon uit om te achterhalen wat hij weet. Niet veel later is deze persoon vermoord en ligt Eva zwaargewond in haar huiskamer. De enige getuige: een achtjarig meisje dat niet kan praten.
De moord heeft alles te maken met de verdwijning van haar
vader anderhalf jaar geleden. Waardoor verdween hij zo plotseling? En waarom
heeft de moordenaar Eva in leven gelaten?’
Thomas Enger is de helft van het Noorse bestsellerduo Horst
en Enger, bekend van de Blix en Ramm-thrillerreeks. Daarnaast heeft hij
inmiddels al zes soloboeken op zijn naam staan.
Voor mij was dit boek de eerste kennismaking met de auteur
en met wat ik over hem las, staat hij bekend om zijn rauwe stijl in combinatie
met een voorliefde voor maatschappelijke thematiek.
Mijn eerste indruk is dat het verhaal vlot leest. Enger
heeft een soepele schrijfstijl en maakt veel gebruik van dialogen tussen de
personages. Wel wisselt hij vaak van perspectief tussen de verschillende
hoofdpersonages maar omdat het verhaal niet zo ingewikkeld is, blijft het
allemaal goed te volgen.
Dat het verhaal niet zo ingewikkeld is, is meteen ook het
manco aan het boek. Halverwege het boek had ik al door wie de moordenaar was.
Ook ergerde ik me verschrikkelijk aan de naïviteit van Eva. Hoezo nodig je
zomaar een onbekende uit in je huis? En heb je nu echt niet door dat……?
Verder ga ik er maar weinig over zeggen, want anders hoef je
het boek al helemaal niet meer te lezen. Want het is allemaal weinig verrassend
en niet echt spannend.
Die rauwe stijl, daar heb ik eerlijk gezegd ook weinig van
gemerkt. Of het moet over de verkrachtings-scene gaan die in het boek voorkomt,
maar dan heb ik eerlijk gezegd regelmatig heftiger gelezen. Maatschappelijke
thematiek? Dat zal dan waarschijnlijk om dezelfde scene gaan.
En zo kabbelt het verhaal langzaam en voorspelbaar op het
einde af.
Ik hoopte nog even op een onverwachte twist aan het einde,
maar ook dat zat er niet in. Integendeel, het einde voelde afgeraffeld en onaf.
Kortom, het is maar goed dat de schrijfstijl prima was en
het boek dus vlot wegleest. Want verder vond ik deze thriller helaas net zoals
de titel: weinig inspirerend!
3 kraaien
Jolanda
Geen opmerkingen:
Een reactie posten