Steve Beirnaert ondervraagd

 

Een nieuwe wind waait door thrillerland!  Onder de vleugels van Hamley Books presenteert Steve Beirnaert ons zijn eersteling ‘De koffer’.  Ken je de auteur (nog) niet?  Duik mee in volgend interview en maak kennis met  de auteur én zijn boek!

Dag Steve.  Leuk dat je tijd maakt voor Thrillerlezers!

Jullie bedankt, dat jullie zo geïnteresseerd zijn om een paar vragen te stellen.

• De Thrillerlezers! zijn benieuwd om alles over jou te weten.  Stel je jezelf even voor?

Ik ben een Belgische acteur en auteur. Als acteur heb ik tot nu toe voornamelijk in het theater gewerkt en daarbinnen vooral in musicals, in België, Nederland en het Verenigd Koninkrijk. Als schrijver heb ik voor televisie onder meer afleveringen geschreven voor de Vlaamse misdaadreeks ‘Aspe’. ‘De Koffer’ is mijn eerste boek.

•  ‘De koffer’ is jouw thrillerdebuut.  Een lang gekoesterde droom die in vervulling ging?

Dat kan je wel zeggen. Ik ben al sinds jongs af aan verzot op lezen en boeken en het was altijd een droom om zelf eens iets te kunnen uitbrengen. Voor een droom werkelijkheid wordt, kan er heel wat tijd verstrijken, maar nu is het dus zover. Hoera!

•  Wat doet het met jou om jouw debuut in de boekenwinkel te zien liggen?

Eerlijk? Het is altijd nog een beetje onwerkelijk. Stiekem vermoed ik dat het er per ongeluk is neergelegd en dat men het snel weer weghaald zo gauw ik de winkel uit ben.

•  Je mag hier jouw debuut promoten.  Hoe overtuig je de Thrillerlezers! om jouw boek te lezen?

Wie zin heeft in een ongewone thriller, met een stevige scheut zwarte humor, zal ongetwijfeld genieten van ‘De Koffer’. Dagdagelijkse, herkenbare mensen die tot het uiterste gedreven worden, een duo pientere speurders en een paar verrassende wendingen. Wat wil een thrillerlezer nog meer?

•  Je schreef in het verleden oa voor de tv-reeks Aspe.  Is een boek schrijven heel verschillend van schrijven voor tv?  Is jouw ervaring in de tv-wereld een pluspunt gebleken?

Bij televisie moet je met heel veel dingen rekening houden: wat zijn de budgetaire beperkingen (wat kan of eigenlijk: wat kan er allemaal niet), hoeveel draaidagen zijn er per acteur (dus in hoeveel scènes kunnen bepaalde personages verschijnen), welke plots zijn al gebruikt of komen later in het seizoen aan bod, hoeveel reclameblokken zijn er bij de zender (dus waar moeten de spannende momentenin de aflevering  komen), …

Daarnaast heb je ook nog te maken met héél veel mensen die zich over het script gaan buigen: de showrunner (baas van de serie), de top van het productiehuis, de mensen van de zender, … En iedereen heeft natuurlijk een mening of bekommernis en daar moet je dan binnen schipperen, want vaak krijg je tegenstrijdige commentaren terug.

Bij een boek heb je geen budgetaire beperkingen: alles kan gewoon, er zijn geen reclameblokken om rekening mee te houden of agenda’s van personages, want die draven op wanneer jij dat wil. En uiteindelijk beslis jij helemaal zelf wat er in het boek komt en hoe het verhaal verloopt. Veel meer vrijheid dus, maar dat betekent ook veel meer verantwoordelijkheid.

Bij het schrijven van televisie moet je heel gestructureerdl te werk gaan, omdat elke stap uitvoerig gecontroleerd wordt. Die werkwijze gebruik ik eveneens bij mijn romans. Een zeer uitgebreid schema toont me de weg bij het uitschrijven. Dat help mij alleszins enorm.

•  Wat ervaar je als het meest uitdagend/moeilijkst?  Waarom?

Het allermoeilijkst vond ik het vinden van een uitgever. Het rondsturen van je manuscript en het ontvangen van een schijnbaar eindeloze stroom aan afwijzingen (en tegenwoordig zelfs helemaal geen antwoord ontvangen) is een goede les in op de tanden bijten.

Maar ik had het graag ook zonder dat lesje gedaan, hoor.

Gelukkig was men bij Hamley Books meteen weg van ‘De Koffer’.

•  Stond van meet af aan vast dat jouw debuut een thriller zou worden?

Ja, ik denk niet dat ik iets anders had willen schrijven.

•  Is dat ook jouw favoriete lectuur?

Zeker. Het misdaadgenre kan mij enorm bekoren. Dat wil niet zeggen dat ik niets anders lees. Ook biografieën, geschiedenis, klassieke literatuur, humoristische boeken zoals die van Terry Pratchett of P.G. Wodehouse gaan erin als zoete koek.

•  Jouw debuut zal ongetwijfeld voor sommige lezers hun debuut in het thrillergenre zijn.  Herinner jij nog je eerste thriller?  Welk boek was dat?

Dat was ‘De Hond van de Baskervilles’ van Arthur Conan Doyle en ongetwijfeld de beste Sherlock-Holmesroman. Een eeuwenoude vloek, een lugubere legende, een afgelegen landgoed, een verdacht overlijden,… Kan het verbazen dat ik meteen verkocht was?

•  Hoe/Waar ontstond het idee voor ‘De koffer’?  Het is een volledig fictief verhaal of stoelt het op een bestaande zaak?

‘De Koffer’ is een volledig fictief verhaal. Het ontstond ooit als een idee voor een ‘Aspe’-aflevering, maar uiteindelijk ging dat verhaal een andere richting op. Toch vond ik het oorspronkelijke idee te sterk om er niets mee te doen, en zo is langzaam dit boek ontstaan.

•  De Bevrijdingsstraat is een microgemeenschap op zich: links en rechts gedachtegoed; burenpesterijen; achterklap; verraad, … .  Jij bent een goede observator van de manier waarop mensen met elkaar omgaan?

Als schrijver, en als acteur trouwens, is het belangrijk om te zien wat er om je heen gebeurt en wat mensen met elkaar doen of zelfs elkaar aandoen. Kijken, zwijgen en in je hoofd opslaan. Het motto van elke schrijver, niet?

•  In de Bevrijdingsstraat zit eigenlijk iedereen gevangen.  Hoe ironisch!  Humor is een belangrijk ingrediënt in ‘De koffer’.  Speelt humor ook een belangrijke rol in jouw persoonlijke leven?

Zeker. Wat is een leven zonder humor? In onzekere, moeilijke tijden als nu is humor belangrijker dan ooit. Je hebt het nodig om te kunnen overleven. En dat klinkt wel weer erg zwaar voor zoiets fijns als humor.

•  In reacties op jouw boek werden vergelijkingen gemaakt tussen jouw debuut en het werk van Quinten Tarantino en de gebroeders Coen.  Kan je je daarin vinden?

‘De Koffer’ maakt gebruikt van traditionele thrillerelementen, op een andere manier gebruikt. Dat maakt het misschien wat Tarantino-achtig. Het heeft zeker iets van de Coen-broers. Ik wil niet beweren dat het even goed is als hun werk (dat mogen jullie natuurlijk altijd wel doen), maar in zekere zin is ‘De Koffer’ wel een soort van Belgische ‘Fargo’, ja.

•  Kom ik meteen bij de vraag of je al met het idee speelt om ‘De koffer’ te verfilmen.  Denk je dat dat er ooit van komt?

Dat zou leuk zijn niet? Zeker voor mijn bankrekening. Die hoor ik nu al jubelen bij de gedachte alleen al.

We zien wel hoe het loopt. Natuurlijk zou een verfilming heerlijk zijn. Tenminste, een goede verfilming. En dromen mag altijd, toch? Altijd nieuwe dromen, nieuwe uitdagingen.

•  August, Dorothea, Gerda, Servaas, … het zijn niet de meest moderne namen.  Waarom koos je voor deze?

Die personages zijn dan ook van een bepaalde leeftijd en waarschijnlijk de laatste generatie in België die nog voornamen kregen van peters en meters, namen die al decennialang in een familie gebruikt werden.

•  August is een apart personage.  Mag ik hem een anti-held noemen?

Hij is het prototype van de anti-held, dus ga je gang.

•  Welke gevoelens maakt hij bij jou los?

August doet me vaak lachen met zijn klunzigheid en niet zo snuggere redenering. Maar ik vind het ook vaak enorm sneu wat hem allemaal overkomt. Hij wil zich zo graag manifesteren, eindelijk, na al die jaren tirannie. Maar hij heeft het gewoon niet in zich. Hij slaat de plank uiteindelijk helemaal mis. Maar o, hij wil zo graag. Arm ventje.

•  ‘De koffer’ doet zonder twijfel denken aan de koningin van de detectiveroman, Agatha Christie.  Was dat het opzet van waaruit ‘De koffer’ vertrok, dat je de zaak Agatha-gewijs zou laten haar ontknoping vinden?

Helemaal. ‘Hoe zou Agatha het doen?’ is één van mijn telkens terugkerende overpeinzingen bij het schrijven.

•  Ik durf dus te veronderstellen dat je een fan/bewonderaar bent van haar?

Agatha Christie is absoluut mijn favoriete auteur. Ongeëvenaard.

•  Hoe ziet jouw top vijf met Agatha Christie mysteries eruit?

‘And Then There Were None’

‘Sad Cypress’

‘Endless Night’

‘A Murder is Announced’

‘Murder on the Orient Express’

•  Het valt op dat je met het duo Swarts – Breeker ‘breekt’ met een traditie van oude politiemannen die een heleboel trauma’s uit het verleden met zich mee dragen.  Zij stralen geluk en positiviteit uit.  Was die ‘breuk’ een absolute must voor jou?

Ja. De detective met allerhande problemen en een eindeloze depressie is onderhand een enorm cliché geworden. Ik wou weer terug naar de speurders die gelukkig in het leven staan, zonder enorme, persoonlijke problemen die de eigenlijk zaak overschaduwen. Het moesten voor mij fijne mensen zijn, die je ook in het werkelijke leven zou willen kennen.

Daarnaast vond ik het belangrijk om een gelukkige, monogame homorelatie te tonen, want dat zie je bijna nooit in fictie.

•  Reflecteert dat ook jouw manier van in het leven staan?

Dat hoop ik wel. Humor en positivisme. Niet elke dag even makkelijk, natuurlijk, maar over het algemeen gaat het bij mij vanzelf.

•  Swarts handelt vanuit de ratio, Ollie vanuit zijn buikgevoel.  Welk type mens ben jij?

Een beetje van de twee? Dat zou het beste zijn, in ieder geval. Maar of ik altijd mijn ratio of mijn buikgevoel op het juiste moment gebruikt … Dat laat ik maar aan anderen over om te bepalen.

•  Tot slot.  Gaan we nog meer over Swarts en Ollie lezen?  En zal Agatha Christie er weer bij zijn, van dichtbij of veraf?  Kan je al een tipje van de sluier oplichten?

‘De Koffer’ is de eerste uit een reeks, dus er komen nog meer mysteries met Swarts & Ollie aan. De invloed van Agatha Christie zal daarin nooit veraf zijn. Wat ik over het tweede boek al kan zeggen, is dat ik vooral geschreven heb wat ik ken …

En daar moeten jullie het voorlopig even mee doen, vrees ik.

Van goed nieuws gesproken!  Laat die mysteries met Swarts en Ollie maar komen!  ‘De koffer’ is een heel leuk debuut geworden, dus wordt het verwachtingsvol uitkijken naar meer van het duo. 

Dank je. Het waren zeer fijne vragen. Op deze manier zijn interviews buitengewoon aangenaam.

Anita voor Thrillerlezers!