Interview met Nele Neuhaus

 

foto: Felix Brueggeman

Nele Neuhaus is auteur van zowel romans, thrillers als kinderboeken.  Haar grote doorbraak kwam er met ‘Sneeuwwitje moet sterven’, de vierde Bodenstein en Sander.  Ondertussen ‘vieren’ Bodenstein en Sander 10 jaar speurderswerk in Neuhaus’ laatste thriller ‘Eeuwige vriendschap’.  Een goede gelegenheid om de Duitse schrijfster eens wat vragen te stellen.

 

 •  Als auteur van ‘Sneeuwwitje moet sterven’ ben je al een hele poos bekend bij de liefhebbers van thrillers.  Zou je je toch nog kort willen voorstellen aan de Thrillerlezers! die nog niet eerder een boek van jou lazen?

 

Mijn naam is Nele Neuhaus, ik ben 55 jaar en woon al meer dan 40 jaar in de Taunus bij Frankfurt am Main in Duitsland. Als kind droomde ik ervan ooit boeken te schrijven. Verhalen vertellen is altijd mijn grootste passie geweest naast paardrijden, maar het zou nog vele jaren duren voordat ik klaar was met het schrijven van mijn eerste boek, de thriller ‘TUSSEN DE HAAIEN’. Eindelijk was het zover: na acht of negen jaar typte ik het woord ‘EINDE’ onder 800 pagina's. Ik heb tevergeefs naar een uitgever gezocht. Daarom besloot ik mijn boek te laten drukken door een print-on-demand aanbieder en het zelf op de markt te brengen. Mijn eerste man had een grote slagerij, ik werkte op kantoor en bediende de klanten, en daar verkocht ik ook voor het eerst mijn boeken, omdat de boekwinkels ze niet wilden. Aangemoedigd door de positieve reacties van mijn eerste lezers, schreef ik toen een thriller, die zich dit keer niet in New York afspeelt maar in mijn thuisland. Ik verkocht ook voornamelijk de eerste twee misdaadromans – ‘EEN ONBEMINDE VROUW’ en ‘MOORDVRIENDEN’ - in het kantoor van de slagerij. Het nieuws deed de ronde en op een gegeven moment kwamen er meer mensen boeken kopen dan worst en vleeswaren. Maar de boekverkopers hadden mij ook opgemerkt en een exemplaar van ‘MOORDVRIENDEN’ vond zijn weg naar de Ullstein-Verlag in Berlijn. Daar kreeg ik een contract aangeboden voor een derde thriller en zo is ‘DIEPE WONDEN’ ontstaan. Ik had het gehaald, ik was eindelijk een "echte" auteur, en daar was ik heel blij mee.

•  Je grote doorbraak kwam er met ‘Sneeuwwitje moet sterven’.  Wat heeft dat concreet voor jou betekend?

 

Ja, ‘SNEEUWWITJE MOET STERVEN’, mijn 4e Taunus-thriller, heeft mijn leven voor altijd

veranderd.
Ik herinner me nog goed hoe deze titels op een middag bij me opkwamen terwijl ik aan het schrijven was, en tot op de dag van vandaag geloof ik dat het de titel was die de nieuwsgierigheid van veel lezers wekte. Mijn uitgever had niet veel reclame gemaakt, ik was een van de vele auteurs zonder bijzonder veel succes. Maar toen ging het boek in juni 2010 door het dak! Eerst op Amazon, waar het binnen enkele dagen de nummer 1 in de boekenlijsten bereikte en pas in december weer daalde. Het was in 2010 het bestverkochte boek op Amazon in Duitsland! Toen ontdekten boekverkopers het. De titel kwam op de bestsellerlijst van SPIEGEL en daarna volgden mijn andere boeken. Er was een tijd dat vijf van mijn boeken in de top 10 van bestsellerlijsten stonden. Er was nog nooit zoiets in Duitsland geweest, misschien met Harry Potter. Dit grote succes veranderde alles. Ik werd uitgenodigd voor talkshows, buitenlandse uitgevers waren geïnteresseerd in licenties, filmrechten waren optioneel. Mijn droom kwam uit en meer dan dat, want van zoveel succes had ik nooit durven dromen. Maar succes heeft ook een keerzijde. Helaas heeft mijn huwelijk het niet overleefd.

 

 

 

•  Sinds 2006 verschenen er heel wat boeken van jouw hand.  Velten kampte met een leeg hoofd.  Dat overkwam jou nog nooit?

 Nee, dat is mij gelukkig eigenlijk nooit overkomen, ook niet na 27 boeken. Soms loop ik vast tijdens het schrijven en dan moet ik even pauzeren om weer overzicht te krijgen. Maar ik heb nog veel ideeën voor nieuwe verhalen.

 

•  ‘De fascinatie voor het weerzinwekkende was net zo oud als de mensheid zelf.’, kan je lezen in ‘Eeuwige vriendschap’.  Een noodzaak voor een thrillerauteur?

 Deze fascinatie voor moord en doodslag zit diepgeworteld in onze menselijke natuur. Dat is misschien de verklaring waarom detectiveverhalen en thrillers zo ongelooflijk succesvol zijn op televisie of in boekvorm. Dit wil je natuurlijk niet allemaal zelf meemaken, maar als je in je veilige appartement zit, ben je gewoon te bang.

 

•  ‘Eeuwige vriendschap’ is de tiende Bodenstein en Sander.  Ook nu speelt het verhaal in de Taunus.  Is het denkbaar dat ze ooit een zaak elders in Duitsland moeten oplossen?

 Ik denk dat Oliver von Bodenstein en Pia Sander hun onderzoek zullen voortzetten in de regio rond Frankfurt. Maar af en toe mogen ze ergens anders heen. In dit boek voert haar geval haar bijvoorbeeld naar Frankrijk, naar het Atlantische eiland Noirmoutier. Er zijn twee redenen. Zelf heb ik vele, vele zomers met mijn gezin op dit eiland doorgebracht en heb daar prachtige herinneringen aan. Toen ik ‘IN EEUWIGE VRIENDSCHAP’ schreef, raakte de tijd op en moest ik mijn computer en al mijn papieren meenemen op vakantie. Dus zat ik drie weken op een zolderkamer en schreef terwijl mijn familie op vakantie was. Dus besloot ik een klein monument voor mijn favoriete eiland in mijn boek te plaatsen. Dat doe ik graag: in ‘BOZE WOLF’ leidt bijvoorbeeld een plotlijn naar Amsterdam. Ik ben daar een paar keer uitgenodigd door mijn uitgever en hou heel veel van de stad. In ‘DIEPE WONDEN moeten mijn inspecteurs naar Mazurië in Polen. Zo combineer ik mijn favoriete plekken graag met de fictie in mijn verhalen.

 

•  Het reilen en zeilen binnen en rond uitgeverij Winterscheid komt goed in beeld.  De felle concurrentie tussen de agenten valt op.  Is dit gebaseerd op de realiteit?

Op een bepaalde manier is dat zo. Vooral bestsellerauteurs worden zeer gecharmeerd door uitgevers en natuurlijk literaire agenten. Natuurlijk gaat het in de eerste plaats altijd om geld. Ik had zelf geen agent nodig om een ​​uitgever te vinden. Al 12 jaar heb ik echter een agent die achter me staat en voor alles zorgt, want mijn boeken worden nu in 32 talen uitgegeven en alle mysteries zijn verfilmd.

 

•  Henning boekt met zijn misdaadroman veel succes, maar is niet bijzonder geliefd bij literatuurrecensenten.  Hellmuth Englisch doet heel denigrerend over wat hij benoemt als ‘liefdesrommel’ en misdaadromans.  Hoe sta jij hierin?  


 Dat schreef ik met een knipoog. In Duitsland is er echter nog steeds een groot verschil tussen 'E' (serieuze) en U (vermakelijke) literatuur, en literaire critici zijn vaak erg arrogant en denigrerend tegenover commercieel succesvolle boeken. Er is een boekenprogramma op tv waar de recensent de boeken die hij niet leuk vindt in een vuilnisbak gooit. Ik vind dat te ver gaan, want vooral beledigt hij de vele lezers die van deze boeken houden. Maar dat is op de een of andere manier typisch Duits. In Duitsland zijn mensen niet blij met iemands succes, daarom is er een gezegde: "Je krijgt gratis compassie, je moet werken voor jaloezie".

 

• Ervaar jij dat ook?  Steekt het ook bij jou dat misdaadromans altijd uit de boot lijken te vallen bij grote boekenprijzen?

Het kan me niet schelen wat critici of jury's van boekprijzen over mijn boeken zeggen. Ik schrijf niet om prijzen te winnen, ik schrijf om mijn lezers te vermaken. En ik denk dat ik dat best goed doe.

 

•  Wat heeft voor jou prioriteit: een grote prijs in de wacht slepen of een groot publiek bereiken?
 Bereiken de reacties op jouw boeken in het buitenland jou?  Worden jouw boeken daar anders onthaald dan in Duitsland?

Dankzij Instagram en Facebook ontdek ik nu vaak hoe mijn boeken in het buitenland worden gezien en gevoeld en dat is gewoon geweldig! Veel mensen schrijven mij en ik probeer op alle berichten te reageren. In veel landen zijn mijn boeken niet zo succesvol als in Duitsland, maar in sommige landen wel. Het ervaren van dit enthousiasme is iets heel bijzonders en duizend keer belangrijker voor mij dan welke prijs dan ook. Hoewel: In Japan won ‘SNEEUWWITJE MOET STERVEN’ de Booksellers' Prijs. Dat was een zeer, zeer grote eer voor mij.

 

 

•  Ook in de uitgeverswereld moeten de rekeningen kloppen.  Er moet winst gemaakt worden.  Legt dat druk op jou als auteur?

Ik heb het geluk dat ik een zeer grote schare fans heb in Duitsland. Elke misdaadroman met in de hoofdrol Oliver en Pia werd een bestseller en ik hoop dat dat zo blijft. Daarom steek ik veel energie in elk nieuw deel, want dit succes neem ik niet als vanzelfsprekend aan. Om deze reden voel ik niet de druk die de uitgever van nature zo veel heeft. Ik leg de meeste druk op mezelf omdat ik erg zelfkritisch en perfectionistisch ben. Ik wil mijn lezers niet teleurstellen en dat maakt het voor mij erg moeilijk.

 

•  Hoe weet je of een idee over een of andere misdaad voldoende potentie heeft om er een verhaal uit te laten ontstaan?

Dat besef ik na een tijdje erover te hebben nagedacht. Het is niet de misdaad zelf die een verhaal met zich meebrengt, maar wat ik ervan maak. Het idee staat altijd aan het begin, dan komt mijn verbeelding en zoekt naar de emotionele kracht die erin zit. Een voorbeeld: Een paar jaar geleden stierf een man aan kanker in de naburige stad. Hij was vader en echtgenoot, een populaire collega en lid van een club. Na zijn dood ontdekten zijn dochter en schoonzoon een vat met lichaamsdelen in de garage. Rechercheurs gaan er nu van uit dat de man waarschijnlijk een seriemoordenaar was die prostituees vermoordde en in stukken hakte. Ik was niet geïnteresseerd in de daden als zodanig, maar in het feit hoe men erin kan slagen om meer dan 40 jaar zo'n perfect dubbelleven kan leiden en zijn hele omgeving kan bedriegen. En precies dit punt was het basisidee voor mijn misdaadroman ‘MOEDERDAG’.

 

•  Velten walgde van zijn personages want het waren levenloze silhouetten.  Waaraan moet een personage voldoen opdat hij jouw aandacht waard is?

Ik beantwoord die vraag hieronder verder, omdat het over de karakters van de personen gaat.

 

•   Bodenstein en Sander zijn heel verschillend. Zijn zij geïnspireerd op bestaande mensen?  

Nee, ik heb voor beiden geen echte voorbeelden gebruikt. Het was belangrijk voor mij dat ze verschillend zijn in hun opvattingen, hun afkomst, hun karakters. Ze zijn in de loop van de tijd geëvolueerd. Toen ik deze twee creëerde, realiseerde ik me niet dat ze op een dag tv-personages zouden zijn.

 

•  Bodenstein is de beleefde politieman terwijl Pia eerder brutaal is.  Met wie identificeer jij je het liefst en waarom?

Bodenstein is een beetje zoals ik - beleefd, gewetensvol, gereserveerd. En Pia is zoals ik soms zou willen zijn!

 

•  In het duo zijn ze heel complementair.  Een verhaal met enkel één van hen is zo goed als uitgesloten? 

Ik denk dat mijn lezers vooral de combinatie van Oliver en Pia leuk vinden. Soms draait het plot meer om Oliver, zoals in ‘EEUWIGE VRIENDSCHAP’. Met "Moederdag" stond Pia meer op de voorgrond.

 

•  Bodensteins privéleven treedt regelmatig op de voorgrond.  Ook wat uitgeverij Winterscheid betreft, liggen de familiebanden meer dan eens onder de loep.  Het maakt van ‘familie’ een belangrijk thema?

 Familie heb je, je kunt ze niet kiezen. En juist omdat in een gezin, waar men zich eigenlijk beschermd en veilig zou moeten voelen, men ook de zwakheden en angsten van de ander kent, kan men diep gekwetst en gekwetst worden door familieleden. Als je bedenkt dat de meeste misdaden, zoals moord en doodslag, plaatsvinden binnen de familie, dan is dit altijd een goed en zeer emotioneel onderwerp voor misdaadromans.

•  Pia herhaalt regelmatig dat ze veel heeft geleerd over de menselijke natuur.  Deelt zij daar jouw ervaring?  Moet je over mensenkennis beschikken om misdaadverhalen te schrijven?

Ja, ik denk dat een zekere mate van levenservaring en mensenkennis belangrijk is om je te kunnen inleven in de personages, om ze waarheidsgetrouw te kunnen beschrijven. Dit is vooral belangrijk in misdaadromans zoals de mijne, waar de psychologie van de daders erg belangrijk is. Ik wil dat mijn lezers kunnen begrijpen waarom iemand een daad heeft gepleegd.

 

•  Welke karaktereigenschap is de dankbaarste om in te zetten in een misdaadverhaal?

 De personages moeten complex en interessant zijn. Elk personage moet de lezer raken en interesseren. Ik steek altijd veel energie in mijn personages. Ik verzin biografieën voor iedereen, ook de bijpersonages, zodat ik ze kan leren kennen en begrijpen. Pas als dat het geval is, kan ik beginnen met schrijven, want voor het plot van het detectiveverhaal is het belangrijk dat ik de motieven van de dader ken om de meest ingewikkelde raadsels te bedenken om tot de oplossing van het mysterie te komen.

 

•  In ‘Eeuwige vriendschap’ legt Julia uit wat een manuscript tot een goed manuscript maakt.  Aan welke criteria moet een goede thriller beantwoorden volgens jou?

Voor mij persoonlijk moet er minstens één personage zijn dat me fascineert, bij wie ik gevoelens heb. Of het nu de dader, het slachtoffer of een ander personage is, ik heb iets nodig dat me raakt, anders lees ik niet graag een boek. Natuurlijk moet de spanningsboog constant worden gehouden en moet het verhaal overtuigend zijn en zonder enige onderbrekingen in de logica. Ik vind het heel erg als er toevalligheden zijn, want voor mij betekent dat dat de auteur geen betere oplossing kon bedenken. Ik vind het ook leuk als de enge factor subtiel is. Met te veel geweld, bloed en brutaliteit kan ik niks.

 

•  Tot slot: zetten Bodenstein en Sander hun werk verder in een volgend 11de deel van de reeks?  Zijn de lijnen voor een nieuwe thriller al uitgezet en wil je er reeds iets over kwijt?

 Ik heb al ideeën voor het 11e deel, maar het is nog niet concreet genoeg om er iets over te zeggen. Als alles gaat zoals ik wil, zal ik het boek volgend voorjaar schrijven.

Nele, de leden van Thrillerlezers! willen jou hartelijk bedanken voor de tijd die je nam om op de vragen te antwoorden.
 

Graag gedaan! Bedankt voor de geweldige vragen en ik doe de groeten aan al mijn lezers in Nederland!

januari 2013 Nele voor het eerst in Nederland

 

Wij verheugen ons op de volgende episode in het leven van Bodenstein en Sander!