Hermes Thriller event in Ermelo

 

Zaterdag 8 oktober was het eindelijk weer eens tijd voor een boekenfeestje. De laatste kan ik mij niet meer heugen, behalve dat het voor Corona moet zijn geweest.

In de tussentijd is het favoriete uitje, de Antwerpse boekenbeurs, geheel verdwenen (knap hoe ze dat toch verkloot hebben).
Maar de baas van Ellessy heeft een nieuwe thrillerprijs in het leven geroepen: de Hermes award voor de beste thriller van 2022.
Dat ik bij de titels verbaasd ben over de genomineerden boeken, maar ook om de jaartallen dat ze uitgebracht zijn, zo komt Mijn waarheid van Sandra J Paul uit 2020.
Maar hé, elk boekenfeestje wordt gewaardeerd. Of beter gezegd: elk idee wordt gewaardeerd.

Nadat ik lang geleden mijn zwarte kousendorp uit gevlucht was, was het bijzonder om nu weer eens een kerk in te moeten lopen. Maar i.p.v. Maria zag ik opeens Marelle Boersma zitten met haar Jan. ‘Erg lang geleden’, riepen we allebei.

Ook even kletsen met Marie Jose Verweij die het boek Met onbedachte rade schreef en waarvan het weer zonde is dat het bij een kleine uitgeverij uitkwam met weinig promo, want heb erg genoten van haar boek. En deze middag ook van haar verschijning trouwens: knappe dame.
Er liepen vooral auteurs waar ik weinig tot geen boeken van gelezen heb, maar wie zag ik daar opeens in het wild? DE Nederlandse feelgood auteur van LS, mevrouw Tamara Haagmans.

Tamara Haagmans

Nu heb ik een hekel aan feelgood..oh excuses overnieuw: zelf hou ik wat minder van feelgood, maar Tamara heeft een plekske in mijn hart. Al flink wat jaren geleden ontmoette ik de dame in een boekenwinkel in Oosterhout. Een flamboyante dame in kersenjurk met toen nog pikzwart haar kreeg een enorme black-out tijdens haar voorleessessie. Ik vond haar toen zo lief en schattig. Wist ik veel hoe ze echt was, haha.
Maar serieus: heerlijk om haar weer te zien en ze was de kers op de taart voor de rest van de middag. Deze dame heeft het rollen met de ogen uitgevonden en ik heb regelmatig mijn tanden op elkaar moeten klemmen om niet de slappe lach te krijgen.

Ik werd nog even gevraagd om voor Anja Feliers op het podium te gaan staan, want die was er niet en was wel genomineerd. Maar toen ik hoorde dat Tamara voor Thomas Olde Heuvelt ging staan en niet wilde ruilen, vertikte ik het.

Maar het begon met het bekend maken van de winnaar van de Korte verhalen wedstrijd. Enkele tientallen auteurs hadden hun verhaal ingestuurd met als thema Een ijskoude moord.
Laat ik nu 1 van de juryleden zijn die al die verhalen doorgeworsteld had. Soms (vaak) was het echt een worsteling, want niet ieder heeft het in de vingers om in een beperkt aantal woorden een goed plot neer te knallen.
In dat hele dikke boek wat ik ooit over de boekenwereld ga schrijven, komen ook wat anekdotes over deze wedstrijd. Wat gebeurde er een hoop.

Maar de 20 beste verhalen werden gebundeld in een boek wat die dag uitkwam. De winnaar was Danique Van Der Rijt-de Ridder ( onthoud haar naam. We gaan meer van haar horen) werd verblijd met een uitgeverscontract en won een bedrag van 250 euro.
Ietwat thrillerachtig ging het er wel aan toe op het podium, toen bleek dat de voorzitter dacht dat de presentator de sterke punten zou benoemen en die precies andersom dacht. Vervolgens konden ze dus niet opgenoemd worden. Niemand wist waar ze het konden….
Het humeur bij de ene zakte ietwat onder vriespunt en ging in een andere ruimte flink mopperen.
Voor de winnaar maakte dat weinig uit op dat moment.

Nicolette Steemers werd geroepen om haar moordspel te gaan spelen, dit geheel niet verwacht op dat moment, want ze ging lekker zitten met een net gehaald theetje en keek verbaasd op. Ze vertelde een moordspel maar, even hangend en kletsend bij de dames van de Hamley uitgeverij, was dat daar op die plek niet helemaal te volgen maar mensen moesten raden wie de dader was en uit welke tekst dat in het verhaal bleek.

Een pauzetje gaf even de tijd om te kletsen met de eregast Caroline van der Plas. U weet wel die van de politieke partij voor de boeren. Vraagt u zich af waarom juist zij de speciale gast was? Eigenlijk bijna iedereen deed dat.
Jammer was wel dat er minutenlang ruimte was om over haar politieke ideeën te spreken. Niet helemaal de plek voor.

Buiten met zijn tweetjes in de pauze en in alle rust staan kletsen over boeken. Vooral een

liefhebber van King en Scandinavisch. Haar voorgesteld straks wat Nederlandse thrillers te geven en dat ze die ging lezen. Al had ze nog maar weinig tijd om echt te lezen naast al het papierwerk van de overheid. Het is niet de partij ( BBB) waar ik op zou stemmen, maar zij is een tof wijf. Vertelde ook wat over hoe het leven met beveiliging is. Dat die beveiliging in orde was, bleek toen de meeste mensen al waren vertrokken en er agenten binnenvielen. Mevrouw van der Plas had per ongeluk haar noodknop ingedrukt. Die werkte goed dus.

Na de pauze was de uitreiking voor de beste thriller. Genomineerd waren: Thomas Olde Heuvelt, Sandra J. Paul, Anja Feliers, Bas Haan en Elvin Post. Wie ik hem gunde was wel bekend. Wie hem had moeten winnen ook. Wie er niet in dit rijtje hoorde ook...

Moeilijk was het niet, wie hem ging winnen. De jury bestond voornamelijk uit mannen en over het algemeen lezen die andere boeken van Nederlandse auteurs. Plus er was opeens een bekende pief van Ambo Anthos aanwezig en Bas Haan zelf, die eerst niet zou komen.

Tromgeroffel en ja, het werd dus Lenoir van Bas Haan. Ik geef eerlijk toe dat ik het boek nooit las. Soms trekt een boek je niet, maar aangezien hij na de Schaduwprijs nu deze prijs won zou ik dat eens moeten gaan doen. Maar er zijn ook alweer zoveel nieuwe boeken uitgekomen. Dus ik ga vast de winnaar van volgend jaar lezen.


Na Miss rolling eyes van het podium gekomen was, nog even gemopperd dat het Thomas moest zijn en vervolgens twee auteurs naar de BBB mevrouw getrokken, zodat zij hun boek konden aanbieden. Zo kon Caroline van der Plas terug naar huis met Mijn waarheid van Sandra J. Paul en Met onbedachte rade van Marie Jose Verweij.

Intussen werden de kraampjes weer opgeruimd en gingen de meesten weg, en een ander deel borrelen. Een kleiner deel van 3 personen, ik en twee vriendinnen, besloot nog samen wat te eten en de middag door te praten.

Een conclusie van deze middag: het was rommelig, er was weinig chemie, weinig sfeer, weinig bekende auteurs, weinig kraampjes en toch heb ik mij prima vermaakt en dat misschien juist wel door alle vorige genoemde punten.