Wat vond ik van de cover ?
Ik zie vooral een plas, op straat, gebouwen op de
achtergrond, aan de rand van de plas zie ik hooggehakte vrouwenvoeten, iemand
die kordaat lijkt te stappen. Veel tekst op de cover, waaronder een paar sterke
aanbevelingen. Eerlijk gezegd komt de cover bij mij niet echt over als die van
een thriller ondanks de aanprijzingen.
Wat verwacht ik van
tevoren ?
Ik moet eerlijk toegeven dat ik nog nooit van Adele Parks
had gehoord, na wat opzoekwerk vind ik op haar website dat ze 22 boeken schreef
in 22 jaar, haar eigen website noemt haar bescheiden een 'multi-million
bestseller genoemd, dus niet echt een beginner. Ik heb vooral de indruk dat
weinig van haar werk in het Nederlands vertaald werd. Dit boek word omschreven
als een spannend boek, de korte inhoud klinkt goed, dus ik ga er voor!
Mijn recensie :
Ik heb het gevoel dat ik eerder een roman dan een thriller
lees. Het perfect kabellend leventje van Leigh en haar gezin wordt uitgebreid
beschreven; het leven van Kai en Daan iets minder uitgebreid, maar wel wat
heftiger. Een groot contrast tussen de beide vrouwen die verdwijnen. En dan
zijn er nog de hoofdstukken die verteld worden door de vrouw die gevangen wordt
gehouden, onder behoorlijk zware omstandigheden.
Wat me een beetje verbaast is de datering in het boek en de
bijhorende tijdzetting. Het verhaal speelt voor een groot stuk in de week van
17 maart 2020, de week dat heel Europa en bij uitbreiding de hele wereld
getroffen werd door de Covid-pandemie, die week ging het ene land na het andere in lockdown en zo
goed als alles viel stil. OK, Engeland ging net iets later dan wij in lockdown,
maar in dit boek komt dit slechts zijdelings ter sprake, ook eens ook UK in
lockdown zit, en dat stoort me eigenlijk wel een beetje. Ik vind nu ook niet
dat je de hele pandemie volledig moet meenemen in je boek, maar als je zo
specifiek de tijd bepaalt, vind ik dat dit toch iets meer naar voor mag
komen. Later in het verhaal komt het
iets meer op de voorgrond, maar nog steeds teveel als fait-divers volgens mij.
Enerzijds ben ik uiteraard wel benieuwd naar wie, wat,
waarom, hoe ? Maar langs de andere kant kan het verhaal me niet helemaal
boeien; het wordt naar mijn gevoel allemaal te lang en te breed uitgesponnen.
En dan is er plots een kentering in het boek. Ik hou eerlijk
gezegd wel van plotse wendingen en twists, maar deze komt wel heel onverwacht
en evolueert voor mij heel erg vreemd. Het duurt best wel even voor ik terug
vat krijg op het verhaal en dat vind ik – in dit verhaal – niet prettig. De
ontknoping duurt voor mij te lang, en knoopt ook niet alle losse eindjes aan
mekaar; maar het is ook niet echt een open einde. Ik blijf eigenlijk met een
vreemd gevoel achter als het boek uit is.
Voor mij is 'Jullie allebei' niet echt een top-leeservaring.
Er zijn een paar goeie elementen, de basisuitgangspunten zijn goed maar ik vind
ze niet mooi uitgewerkt of samensmelten tot een spannende thriller. De
aanbevelingen op de cover 'nagelbijtend', 'verslavend' of 'ijzingwekkend' vind
ik niet terecht.
Twee kraaien
Karin V.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten