Wat zeg je? Deel 4 van een trilogie? Dat kan toch helemaal niet? Tja, dat dacht ik ook toen ik hoorde van dit nieuwe boek van Eva García Sáenz de Urturi.
Oké, Douglas Adams, die deed dit ook. Maar dat is toch een
genre apart.
Ik ging er dus helemaal vanuit dat dit boek een standalone zou
zijn. Feitelijk zou je dit boek wel apart kunnen lezen maar aangezien de
hoofdpersonen hetzelfde zijn als in de trilogie van De witte stad mis je dan
misschien toch wat achtergrond-info.
Dus las ik hiervoor dan nog rap even deel drie uit van de
trilogie, ehm……quatrologie? Hoe noem je dat eigenlijk? Wikipedia bood hulp:
tetralogie!!
En daarna dus door met deel 4……
Unai, bijnaam Kraken, had eigenlijk zijn carrière als
inspecteur al aan de wilgen gehangen wanneer hij een heel vreemd telefoontje
krijgt. De beller eist dat hij een heel bijzonder boek voor hem opspoort, Het
zwarte getijdenboek, en deze aan hem overhandigt in ruil voor het leven van
zijn moeder. Maar Unai weet niet beter dan dat zijn moeder overleden is toen
hij zes jaar oud was. Wanneer hij de hulp inroept van zijn oud-collega
Estíbaliz wordt hij al gauw betrokken bij een andere zaak, de moord op een
bekende antiquaar. Samen duiken ze in de wereld van de bibliofielen en komt
Unai steeds meer te weten over wat er werkelijk met zijn moeder gebeurd is.
Deel 3 van deze serie las ik al met veel plezier, maar
ondanks dat daarin al een beetje gesuggereerd werd dat we wat meer te weten
zouden komen van de familiebanden van inspecteur Unai López de Ayala, viel dat
toch een beetje in het niet bij het verder geweldige verhaal.
Maar lezers die zich daar nu juist op verheugd hadden komen
in dit vierde deel helemaal aan hun trekken. En dan gaat dit verhaal ook nog
eens over bibliofielen, wat wil je als boekenliefhebber nog meer?
Ik heb wederom genoten van dit boek. Want net als de drie
voorgaande delen onderscheidt deze thriller zich van zo veel anderen: de sfeer,
de historie én alle puzzelstukjes die aan het einde weer ingenieus samenvallen.
Dat maakt deze serie echt uniek in zijn soort.
Eén nadeel heeft het wel: na dit vierde deel wil ik alleen
nog maar meer boeken rondom Unai. Dus please, laat dit nu niet het laatste deel
van de serie zijn! We vergeten gewoon dat het met de eerste drie delen om een
trilogie zou gaan, en noemen het vanaf nu een serie, met nog hopelijk een paar
delen te gaan.
5 inktpotjes
Geen opmerkingen:
Een reactie posten