We zijn allemaal hetzelfde, op verschillende manieren (oma van Molly).
‘Ik weet zoveel van
u. Maar als het erop aankomt, wat weet u
van mij?’
Zo zet Molly het verhaal over haar
wedervaren als kamermeisje in het Regency Grant Hotel in. Met een panoramische blik op de
hotelvestibule gidst Molly de lezer het boek en het hotel in.
Heel vlug en heel gedetailleerd
wordt Molly een heel compleet personage.
Ze vertelt heel uitvoerig over haar relatie met de andere
personeelsleden en beschrijft wat ze allemaal doet in het hotel waarbij ze de
hotelvoorschriften tot in de puntjes volgt.
De voorstelling van de bij-personages laat niet lang op zich wachten. Eén personage is er altijd bij. Dat is oma.
Zij blijft steeds op de achtergrond vermits ze negen maanden eerder is
overleden, maar ze spreekt nog steeds tot haar kleindochter. Haar oneliners en tegeltjeswaarheden
begeleiden Molly in het dagelijks leven.
Molly is apart. Het jonge meisje praat als een oudere dame –
een beetje zoals Eliza in My Fair Lady. Ze gedraagt zich heel formeel, op het
overdrevene af. Poetsen is haar leven. Ze vat alles letterlijk op, kan de andere
personages moeilijk of helemaal niet lezen en is dus gemakkelijk te misleiden
indien ze in slecht gezelschap verzeilt. Heel aandoenlijk, soms grappig, maar
vaak ook heel verdrietig. Het zal dan ook niet verbazen dat ze, helaas, het mikpunt
is van spot door de meeste van haar collega’s. Men vindt haar een rare, een
robot. De andere personages zijn zo stereotiep dat je ze bijna vergeet terwijl
je over hen leest. Misschien ook een
manier om af te rekenen met het soort van mensen dat zij vertegenwoordigen.
Met één personage heeft Molly wel
een goede klik, nl. met Gisèle, de tweede mevrouw Black, en in het verhaal een kersverse
weduwe, want meneer Charles Black wordt vermoord teruggevonden, door Molly, in
zijn hotelkamer. Over Gisèle blijft lang
een zweem van onzekerheid hangen wat haar aandeel in het verhaal betreft. Al zou men zo maar geneigd kunnen zijn om ook
haar onmiddellijk met vooroordelen te overladen.
Met oma keek Molly praktisch alle
afleveringen van Columbo. Deze detective
én Agatha Christie worden meermaals vernoemd als om de lezer erop attent te
maken dat het om een crime story gaat.
De opzet is wel oké. In de kamer
kunnen maar een beperkt aantal mensen aanwezig geweest zijn en ligt wie de
dader van de moord is niet voor de hand?
Molly’s onzichtbaarheid als kamermeisje maakt van haar misschien wel een
goede Columbo of Miss Marple.
Doch eerder dan naar het speurwerk
gaat de aandacht in ‘Het kamermeisje’ naar de handel en wandel van Molly en de
manier waarop de mensen rondom haar reageren. Heel veel herhaling. Nergens wordt het ook maar enigszins
spannend. Het ligt er van bij het begin
vingerdik op wie de dader is. De
ontknoping blinkt uit in ongeloofwaardigheid, alsof de auteur opeens bedacht
dat dit verhaal ook een einde moest krijgen.
Molly gaat daar regelrecht tegen haar karakter in alsof ze het hele boek
de lezer een rad voor de ogen heeft gedraaid!
Zo bij de haren getrokken!
‘Het kamermeisje’ is geen thriller,
in het beste geval kan het boek geplaatst worden onder de noemer van ‘cosy
crime’. De auteur heeft veel meer dan
een ‘moordverhaal’ willen vertellen.
Gezien de grote aandacht die besteed wordt aan het personage van Molly,
gaat het boek eerder over wat een persoon die niet helemaal beantwoordt aan het
beeld dat iedereen van hem of haar verwacht allemaal te verstouwen krijgt op
het moment dat hij of zij een weg voor zichzelf moet vinden in het leven. Wil de auteur bij de lezer een soort van
bewustwording creëren wat betreft mensen die ‘anders’ zijn? En daaraan gekoppeld een aantal vragen
stellen: waarom worden mensen die ‘anders’ zijn anders behandeld? Verdienen zij niet ons respect? En meer algemeen: Wat is waarheid? Waarom is
er zo weinig respect voor mensen in onzichtbare beroepen die zich uitsloven om
ons het leven aangenaam te maken?
Indien je ‘Het kamermeisje’ vanuit
dit perspectief beoordeelt, biedt het boek de lezer best een aantal fijne
leesuurtjes.
De auteur van het boek Nita Prose
werkt tegenwoordig als uitgever.
Via de onderstaande link geeft ze
meer uitleg over hoe het allemaal begon met ‘Het kamermeisje’.
Nita Prose, author of ‘The Maid,'
shares how she came up with idea for her new book l GMA - YouTube
3 kraaien
Anita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten