Oké, ik beken. Ik behoor tot de kleine groep die nog nooit iets van Lucinda Riley heeft gelezen. Zo’n gehypte auteur en oeuvre kan alleen maar of geweldig zijn, of enorm tegenvallen. Er is geen gulden middenweg. Het is nogal ironisch dat ik de vorig jaar overleden Riley heb mogen ontmoeten en één van mijn goede vriendinnen, tevens leesmaatje en enorme Riley-fan niet. Maar dat heb ik hopelijk een beetje goedgemaakt door Riley over haar grootste bewonderaar te vertellen.
‘De
geheimen van de kostschool’ is in tegenstelling tot haar gebruikelijke werk geen roman,
maar een detective. De titel doet mij denken aan een Dame Agatha Christie-boek.
De titel, het genre en de onheilspellende cover doen mijn handen jeuken om de e-reader
aan te zetten.
Zoon
Harry Whittaker schrijft in het voorwoord over dit verhaal dat Riley al in 2006
schreef. In tegenstelling tot een aantal andere manuscripten uit die tijd, is
aan dit manuscript naast het gebruikelijke redigeren, helemaal niets aangepast.
Is de kwaliteit van ‘De geheimen van de kostschool’ dan wel
vergelijkbaar met wat ze vijftien dikke ervaringsjaren later schreef?
Jazz
Hunter is een inspecteur van Scotland Yard, die na een onverkwikkelijke
scheiding, haar wonden likt in het rustige Norfolk. Dan vraagt haar superieur
of ze hem een gunst wil verlenen en de dood van een kostschoolganger wil gaan
onderzoeken.
Al
gauw blijkt dat de vijftienjarige Charlie een enorme bullebak was en de jongere
jongens het leven zuur maakte. Zelfs de meeste leraren mochten hem niet. Ze
sluit al gauw zelfmoord uit, maar was het een ongelukkige toeval dat Charlie
een voor hem dodelijke dosis aspirine in nam of is deze moord vermomd als een
ongelukje?
Na
de zelfmoord van een leraar, zet Jazz haar team hard aan het werk om moord te
bewijzen en Charlie’s moordenaar te vinden. Eén naam duikt steeds weer op. Is
hij de schuldige of wilde iemand anders hem verlossen van zijn kwelgeest? Wat
opvallend is, is dat een groepje leerlingen en andere betrokkenen van zo’n
veertig jaar nog steeds verbonden zijn aan de school en de huidige
gebeurtenissen.
Ik
gaf al aan dat ik een Agatha Christie-vibe kreeg toen ik de cover zag. Dat
gevoel blijf ik tijdens het lezen houden. Net als de Queen of Crime weet Riley
een indrukwekkende sfeer te scheppen waar je iedereen verdenkt en alles in
twijfel trekt. Ook Riley legt veel nadruk op de karakters en weinig op de
moord. Verwacht je veel actie en bloederige details, dan is het boek niets voor
jou. Maar houd je van subtiliteit, een ouderwetse whodunit, dan zit je hier
goed. Wel zit het verhaal vol wollige gebeurtenissen en beschrijvingen en is
het op een gegeven moment bijna langdradig aan het worden. Ook hierin herken ik
de schrijfwijze van Christie.
 |
| Met Lucinda |
Jazz
is een likeable hoofdpersoon en had met gemak de nieuwe heldin in een
succesvolle serie kunnen zijn. Helaas zal dit niet meer gebeuren, tenzij
Whittaker zijn moeders werk voortzet. Hij is nu druk bezig met het voltooien
van het laatste deel van de ‘Zussen’-serie, dus ik zie dat niet zo gauw
gebeuren. ‘De geheimen van de kostschool’ is een subtiele whodunit,
leest redelijk vlot weg en boeit vanaf de eerste pagina. Wel twijfel ik nog of
ik haar andere boeken wil lezen. De spanning van deze detective beviel me goed
en ik weet niet of haar romans even boeiend zullen zijn. Vier spannende Kraaien
voor dit postuum verschenen verhaal van Lucinda Riley.
Liliën
Geen opmerkingen:
Een reactie posten