Dana Smit ondervraagd

 

Persfoto: copyright Faye Thomas-Eyevine

Hallo Dana Smit. Namens Thrillerlezers! zouden we het erg leuk vinden als we jou een paar vragen mogen stellen over jou debuut boek Zonder Schuld.

 

Zou jij je aan de lezers kunnen voorstellen?  

 

Hallo! Ik ben Dana Smit, auteur van Zonder Schuld, een psychologische thriller. Ik woon al bijna tien jaar in Londen maar ben geboren in Haarlem, en heb vervolgens criminologie en forensische psychologie gestudeerd. In Londen heb ik als detective bij de MET (Metropolitan Police London) gewerkt bij de Serious and Complex crime unit, en ik doe, naast het schrijven, ook modellen- en acteerwerk.

 

Wat heeft jouw doen besluiten te gaan schrijven?

 

Ik scheef altijd al veel, vooral om dingen voor mezelf te verwerken en tijdens het reizen voor modellenwerk (dat kan soms best eenzaam zijn!). Op een gegeven moment, toen ik als detective aan het werk was, had ik best moeite met bepaalde aspecten van het werk en zei mijn moeder ‘waarom ga je niet weer schrijven’? Toen ben ik, naast mijn diensten (dat leende zich er mooi voor -als je energie over had- want je werkt vaak of heel vroeg of heel laat, waardoor je een dagdeel overhebt) begonnen met het schrijven van Zonder Schuld. Ik heb voor een fictie boek gekozen omdat ik zelf ontzettend van thrillers houd, en hoe je jezelf er helemaal in kan verliezen en de wereld kan vergeten!

 

Hoe ben je aan het onderwerp voor Zonder Schuld gekomen? Hoe doe je research? Haal je ook veel informatie van internet?

 

Ik wist dat ik graag over bepaalde onderwerpen wilde schrijven die ik tijdens mijn werk bij de politie, en tijdens mijn studie, was tegengekomen. Vragen als: waarom doet iemand wat hij/zij doet? En is goed en slecht wel altijd zo makkelijk onder te verdelen?

Vervolgens wist ik ook dat ik graag over een profiler wilde schrijven; ik heb criminal profiling altijd heel interessant gevonden (mijn twee scripties gingen ook over profiling), en ik denk dat het in Amerika bekender is dan in Europa, terwijl het zeker kan helpen tijdens een politieonderzoek.

Als tweede wilde ik graag spelen met het idee dat ‘bepaalde’ mensen (zonder spoilers weg te geven!) vaak gezien worden als ‘bloeddorstige’ moordenaars, terwijl dat niet altijd zo is.

Qua onderzoek heb ik zeker ook veel van het internet gehaald, alleen kijk ik wel altijd naar wat de bron is; is het betrouwbaar en onderbouwd, of niet? Ik heb ook mijn oude studieboeken erbij gehaald, en mijn ‘nieuwe’ studieboeken van de detective-opleiding kwamen ook erg goed van pas! Vervolgens heb ik ook boeken gelezen over (weer geen spoilers) bepaalde mentale neuro-psychiatrische stoornissen, en zo kwam alles samen. Ik wilde graag dat alles wel écht was in het boek, en dat alles klopte met hoe het in het echt gaat.

 

Het valt mij op dat bijna elke scene in je boek afwisselend wordt verteld vanuit het oogpunt van Hazel of Julius, wat Ik zelf erg goed vind overkomen want als lezer vraag je je voortdurend af wie er van hen de waarheid spreekt en wie nu wie manipuleert. Wat heeft jou doen besluiten om voor deze vorm te kiezen?

 

Ik heb het altijd heel interessant gevonden hoe dezelfde mensen dezelfde situatie kunnen meemaken, maar die vervolgens zich toch heel anders herinneren, of anders opvatten. Ik denk dat dat heel menselijk is, en ik vond het ook een heel spannend thrillerelement; iedereen heeft zijn eigen waarheid, en wat is nou de ‘echte’ waarheid? In het echte leven weet je ook niet altijd wat de beweegredenen zijn van iemand anders, en het bijzondere van een boek vind ik dat je dat -als schrijver- wel kan beschrijven; vervolgens mag de lezer dan ook zelf besluiten wat jouw echte waarheid is.

 

Julius heeft op zijn zachtst gezegd een wat apart karakter, zonder nu te veel prijs te geven over het boek, maar ik vroeg mij af… is er een Julius in jouw leven? Of zijn er enkele karakter trekjes van Julius die je hebt vorm gegeven naar iemand in jouw directe omgeving?

 

Haha, wat een leuke vraag! Er is (gelukkig? Of niet?) geen exacte Julius in mijn leven, maar ik ben zeker wel mensen tegengekomen die trekjes hebben van Julius. Soms, tijdens het schrijven, heb ik ook wel eens gedacht dat het me best rustgevend lijkt om als Julius te denken, en je niet constant zorgen te maken om andere mensen. Maar er zitten natuurlijk ook veel negatieve kanten aan (misschien vooral voor de mensen om hem heen..).

 

Je schrijft het volgende in jouw boek:

‘Waarom plegen mensen een misdaad? Men gelooft graag dat er een zwart-witte scheiding is tussen de goede en de slechte mensen, maar dat blijkt maar zelden zo te zijn. Is onder de juiste omstandigheden niet iedereen in staat een misdaad te plegen?’

Onder welke omstandigheden zou jij zelf in staat zijn een misdaad te plegen?

 

Ik heb het zelf geschreven dus ik zou klaar moeten zijn voor deze vraag, maar het blijft lastig!

Voor de extreme misdaden geldt dat ik denk dat je in bepaalde situaties, als het gaat om zelfbehoud, tot heel wat meer in staat bent dan je denkt. Je lichaam krijgt dan zo‘n adrenaline stoot dat je dan ook opeens veel sterker blijkt te zijn dan je normaliter bent, en uiteindelijk geloof ik wel dat we -in onze kern- nog steeds vooral willen overleven. Gelukkig leven we in een samenleving waarin een gevecht van leven op dood niet zo heel vaak voorkomt, maar áls ik erin terecht zou komen, dan denk ik wel dat je overlevingsinstinct het overneemt.

En voor de iets minder extreme misdaden, zou ik zeggen dat ik ook niet weet hoe het leven voor mij zou zijn als ik bijvoorbeeld heel veel geldzorgen zou hebben; misschien overtreed je dan ook wel de wet om aan eten te komen en in een warm bed te kunnen slapen.

 

Als we eens zouden mogen rond snuffelen in jouw boekenkast, wat komen we dan tegen? Heb je voorkeur voor een bepaald genre, zijn er auteurs die je als een voorbeeld ziet voor jezelf? Wat vindt jij het beste boek ooit?

 

Veel thrillers! Ik ben een groot Nicci French fan en zie ze ook wel echt als een groot voorbeeld. De manier waarop zij het psychologische combineren met het thriller element vind ik echt heel knap, en ze schrijven ook op een heerlijke manier, vind ik. Ik heb ook veel boeken van James Patterson verslonden, vooral zijn eerdere boeken, voordat hij met heel veel mensen samen ging schrijven. Ook houd ik erg van Agatha Christie, heb denk ik wel bijna alle Poirot boeken gelezen. Recentelijk heb ik De Reünie van Simone van der Vlugt gelezen en De cursus van Elvin Post, die vond ik ook erg goed.

Beste boek ooit vind ik heel lastig! Ik heb erg genoten van de Frieda Klein reeks van Nicci French, en heb Het leven uit een dag van A. F. Th. Van der Heijden ook altijd een prachtig boek gevonden; het leest makkelijk en zet je aan het denken. Dat zijn eigenlijk mijn favoriete boeken; boeken die vlot lezen, spanning hebben, en ook een psychologisch element.

 

Ben je inmiddels alweer met een nieuw boek bezig, en kan/mag je daar al iets over vertellen?

 

Jazeker! Ik ben bezig met deel 2 (Zonder Boete) van de Hazel Kramer serie, een vervolg op Zonder Schuld. Je komt meer te weten over Hazel, en hoe zij is geworden zoals ze is; er blijken ook geheimen in haar eigen verleden te zitten, sommige waarvan ze zelf niet eens de waarheid weet.

 

En als laatste nog een paar hele snelle vragen:

 

Profiler of advocaat?

 

Profiler!

 

Piccadilly Circus, Londen of Grote Markt, Haarlem?

 

Ohh lastig… Ga ik denk ik toch voor Piccadilly Circus, alhoewel het daar wel altijd heel heel druk is..

 

Een Engels ontbijt of een cracker met koffie/thee?

 

beeltenis Dana copyright Faye Thomas-Eyevine

Cracker met koffie/thee (en kaas!)

 

Geheimen vertellen of geheimen hebben?

 

Geheimen hebben (zeker als ik daar andere mensen mee kan beschermen)

 

Een boek schrijven of een boek lezen?

 

Hier kan ik niet uit kiezen! Allebei J, want is allebei heel anders, maar beiden heel leuk.

 

 

Dana, heel erg bedankt voor al je antwoorden op onze vragen en heel veel succes met je volgende boek. Groeten!