Jouw thrillerdebuut kwam in de afgelopen tien jaar uit.
Was je voor je debuut uitkwam al langer met schrijven bezig?
Ik ben begonnen met schrijven toen ik met pen en papier
leerde omgaan. Sindsdien schreef ik altijd korte verhalen in boekjes, die ik dan
voordroeg aan de klas. Op mijn 14e schreef ik mijn eerste boek
‘Puck’, die werd uitgegeven bij Boekscout. Daar heb ik in totaal 3 boeken
ondergebracht. Daarna heb ik 4 boeken in eigen beheer uitgegeven. Maar in 2018
is het pas echt serieus geworden. Toen wist ik dat ik uitgegeven wilde worden
en ben ik fanatiek gaan schrijven en gaan leren van mijn ‘schrijffouten’.
Wie was jouw
eerste uitgever? Wat betekende het voor jou dat deze uitgever met jou in zee
wou gaan? Weet je jouw eerste reactie nog?
Mijn eerste officiële uitgever was Wolf & Dragon, een
kleine uitgeverij van Sacha Boelhouwer, een boekenvlogster. Ik had mijn
manuscript van ‘Typewriter’ ingestuurd en met gekruiste vingers wachtte ik de
reactie af. Het was een JA! Ik was zo ongelooflijk blij en gelukkig. Ik kon het
bijna niet geloven dat een uitgeverij potentie zag in mijn werk. Helaas is de
uitgever na 1 jaar gestopt. Maar gelukkig heb ik ‘Typewriter’ inmiddels een
nieuw plekje kunnen geven als ‘Unwritable’ bij Hamley Books.
Is jouw debuut nog
altijd van speciale waarde voor jou?
Gebeurt het nog wel eens dat je het terug vastpakt en passages
herleest?
Ik zie ‘Unsinkable’ als mijn echte debuut, omdat dit mijn
eerste serieuze doorbraak was. Dat boek zal voor altijd een speciaal plekje
hebben in mijn hart, vooral omdat het me zoveel moois heeft gebracht: nieuwe
fans/lezers, mooie berichten en reacties, prachtige foto’s en nominaties.
Af en toe blader ik er nog eens doorheen als ik langs mijn
boekenkast afloop, gewoon om weer dat trotse gevoel terug te krijgen, maar echt
lezen doe ik niet meer. Bang om het gevoel te krijgen dat ik alles wil
veranderen, ha ha.
Weet je nog hoe
het publiek reageerde op jouw debuut? Was het een groot succes qua
leesreacties, verkoop? In Vlaanderen? In Nederland?
Ik weet nog wel dat de reacties zo positief en lovend
waren, dat ik niet meer wist wat ik met mezelf moest beginnen. De eerste 2 á 3
weken na release van ‘Unsinkable’ voelde ik me angstig en bijna schuldig. Ik
dacht alleen maar: het kan toch niet zo zijn dat dit allemaal voor mij is? Dat
dit geluk mij is gegund? Ik wilde op alles reageren, maar er waren zoveel
reacties, zoveel mensen die berichtjes stuurde, dat ik het niet kon bijhouden.
Daar werd ik erg verdrietig van, want ik wilde op alles en iedereen reageren.
Uiteindelijk heb ik dit een beetje los kunnen laten. Ik reageer nu wanneer ik
kan en ben nog altijd dankbaar voor de berichtjes die ik krijg.
De 2e druk van het boek kwam al 4 dagen na
release! Dat was zo ontzettend bizar. Iets wat nog steeds moeilijk te bevatten
is, maar waar ik onwijs dankbaar voor ben. De 3e druk is inmiddels
onderweg, maar door een te kort aan papier zal deze pas rond januari
verschijnen.
Kwam het boek in
de VN thrillergids en hoe werd het boek daarin beoordeeld?
Niet dat ik weet.
Zou je het
verhaal weer zo schrijven?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten