Gestrand van Sarah Goodwin

 

Volgens de informatie van de achterflap worden 8 mensen die zijn geselecteerd voor een Reality programma naar een onbewoond Schots eiland gebracht om daar een jaar lang met elkaar te overleven. Na die tijd worden ze dan weer veilig per boot opgehaald. Maar na dat jaar lijkt de boot echter niet te komen en slaat de sfeer in de groep om.

 

Een leuk onderwerp voor een boek, vond ik, al is het misschien niet zo heel verrassend. Zelf moest ik direct aan de 1^e uitzendingen van Big Brother uit 1999 denken. Iedereen vond het verwerpelijk, iedereen vond dat dit echt niet kon, maar iedereen keek er naar en op het werk was Big Brother hét onderwerp van de dag. Later kwamen daar programma’s als Utopia voor in de plaats waar de bewoners al geplaatst werden in een stukje minder luxe en de sfeer onderling al een stuk grimmiger werd. Maar hoe zal dat zijn als je een soortgelijkend experiment uitvoert op een onbewoond eiland?

 

Het boek gaat van start met een korte spannende proloog, een proloog die ook wat beloofd. Daarna maken we kennis met de 8 deelnemers, 4 mannen en 4 vrouwen, die door het programma zijn geselecteerd op hun vaardigheden. De groep zal tenslotte door een goede samenwerking met elkaar moeten overleven op een onbewoond eiland waar nagenoeg niets is. Maar zet willekeurig een aantal mensen bij elkaar met de opdracht iets samen te bouwen of je krijgt direct de personen die de leiding willen nemen, en de personen die maar wat graag volgen. En dan heb je nog de personen die tot géén van deze 2 groepen behoren.

 

‘Onze eerste mijlpaal, een bewijs van onze gezamenlijke vaardigheden en inspanningen. Terugkijkend word ik er misselijk van. Dat ik zo naïef was om het samen bouwen van de hut te beschouwen als een voorbode van wat er komen ging.’

 

Sarah Goodwin heeft een hele soepele manier van schrijven die erg prettig en vooral ook erg snel weg leest. Het boek is geschreven in de ik-vorm, door de naïeve Maddy, die tussen de groep leiders en de groep volgers heen laveert.

Het verhaal schakelt heen en weer tussen de gebeurtenissen op het eiland Buidseach (Gaelisch voor zwarte heks), deze hoofdstukken zijn ook het langst. Verder zijn er korte fragmenten van het intakegesprek van Maddy, dat vooraf ging aan het vertrek naar het eiland, en korte schuingedrukte tekst uit het heden. Met deze opbouw weet je als lezer natuurlijk al iets over de afloop maar het echte hoe en waarom wordt slechts mondjesmaat door Maddy zelf verteld.

 

De omschrijvingen van het eiland, de natuur, de weersomstandigheden en de ontwikkeling van de relaties onderling worden boeiend op de lezer overgebracht. Het personage van Maddy is flink uitgediept, van haar komen we veel te weten, maar van de anderen eilandbewoners blijft dat wat achterwege en ligt de nadruk echt op de onderliggende verhoudingen en de hiërarchie in de groep.

 

Persoonlijk vond ik het geen verrassend verhaal, maar wel boeiend al had de 1^e helft van het boek voor mij iets korter en beknopter gemogen. Ook zit er voldoende spanning in maar voor mij werd het gevoel net niet beklemmend, iets wat ik wel had verwacht.

Het feit dat ik het echter binnen 2 dagen heb uitgelezen zegt genoeg, ik heb er van genoten en ben benieuwd naar het volgende boek van Sarah.

 

Vanwege het toch wat uitblijven van iets onverwachts en van wat meer spanning zou ik het 3,5 Kraaien willen geven, maar vanwege het leesplezier en de vlotte schrijfstijl rond ik het af naar

4 Kraaien.

Karin K.