De Ziener van Kevin Valgaeren

 

De Ziener was het debuut van Kevin Valgaeren en verscheen voor het eerst in 2011. Het jaar daarna ontving hij er de Schaduwprijs voor, een prijs die wordt uitgereikt voor het beste spannende debuut dat is geschreven in de Nederlandse taal. Na enige jaren was het boek echter niet meer te verkrijgen en op velerlei verzoek van wanhopige lezers is er na tien jaar deze nieuwe en herwerkte editie uitgebracht. Bovendien wordt het boek afgesloten met een heel boeiend en verhelderend nawoord.

 

Ik ben één van de gelukkige die in het bezit is van de 1^e editie uit 2011 en het verhaal van David Mayfair, die de gave bezit van ziener, is mij dus bekend. Toch kon ik niet wachten om deze herwerkte versie in mijn armen te sluiten, te strelen en te koesteren. Én uiteraard te lezen!

 

In de uitgebreide proloog vernemen we de dramatische voorgeschiedenis van het klooster in Borley, die zo belangrijk is voor de rest van het verhaal. Het is erg beeldend omschreven en de historische setting en het kloosterleven met zijn verschil in hiërarchie komt echt bij je binnen.

Na deze proloog begint het gedeelte waarin het hoofdpersonage David Mayfair zijn intrede doet. Heel langzaam wordt de informatie over hem opgebouwd uit stukjes heden afgewisseld met stukjes verleden, herinneringen en flashbacks. Zo kom je er als lezer ook achter hoe het voor David was om te ontdekken dat hij ‘een ziener’ was. Als gevolg van een gruwelijke tragedie belandt de nog jonge David bij zijn oom Dorian Walpole in Engeland. Ook Dorian is ziener en hij ontfermt zich over zijn neefje en diens opleiding. Maar ook nu is Davids leven nog verre van rustig. Door een speling van het lot krijgt hij echter de kans te laten zien wat hij als ziener kan betekenen, als hij naar Borley afreist om daar de dood van twee jonge meisjes te onderzoeken. Het gerucht gaat immers dat de oude pastorie met zijn spookverhalen daar wel eens mee te maken zou kunnen hebben.

 

Kevin Valgaeren heeft met ‘De Ziener’ een pracht van een Gothic Novel geschreven. Het is gebaseerd op historische feiten die door het hele verhaal heen zijn verwerkt. De sfeer is duister, er zijn een boel bovennatuurlijke elementen aanwezig en de personages ademen geregeld een melancholie en een treurigheid uit die zo kenmerkend zijn voor dit genre.

De schrijfwijze is vloeiend en beeldend, makkelijk leesbaar ook, en toch zo vol van een prachtig taalgebruik. Voeg daar nog eens een dosis humor bij, die van het cynische soort, en ik ben helemaal in mijn element.

 

‘Het eten was van middeleeuwse kwaliteit, evenals de sanitaire voorzieningen: een huisje waarin hij zijn schrale kont boven een gat in een plank moest heffen; een gat dat veel te groot was, omzwermd was door een reusachtige kolonie groene vliegen en waardoor hij de resten van zijn voorgangers kon zien en ruiken.’

 

Deze herwerkte versie is hier en daar ingekort ten opzichte van de editie uit 2011. Bovendien lopen zinnen nog vloeiender en al met al maakt het dat ik het verhaal nog boeiender vind en mocht ik mij wel eens afvragen waarom ik nou zo’n fan ben, dan weet ik dat nu dus weer… gewoon hierom!

 

Heeft het dan helemaal geen nadelen? Misschien de cover, die in 1^e instantie niet helemaal favoriet was bij mij, maar éénmaal in mijn handen toch best wel mooi bleek te zijn. Het grootste nadeel is natuurlijk dat het uit is, maar goed nieuws want de herwerkte versie van Bloedlijn, het vervolg van De Ziener, komt eraan. Vermoedelijk aankomende september al. Nog nooit keek ik aan het begin van de lente zo reikhalzend uit naar de herfst!

 

Ik geef het 5 Kraaien!

 

Karin K.