Mengele 2.0
Robin Cook is zowat de godfather van
de medische thriller. Heel veel jaren geleden verslond ik meters aan thrillers
van zijn hand.
Nu las ik ‘Nano’. Het boek dateert
al van 2012, maar om de één of andere reden, was ik er nog nooit toe gekomen om
deze thriller te lezen.
Na ‘Doodsakte’ maakt Pia Grazdani
voor de tweede keer haar opwachting in een Cook-thriller. In één van Nano’s
labs doet ze onderzoek naar micro ivoren. Haar doel is om studievriend Will te
helpen door middel van nanotechnologie. Na de gebeurtenissen met Will in ‘Doodsakte’
is ze een echte gezondheidsfanaat geworden. Tijdens één van haar looptochten is
ze er getuige van dat een fietser van Aziatische oorsprong, nummer 5, van zijn
fiets stuikt. Nano stuurt in geen tijd een ploeg ter plaatse. Het bloed van de
man mag onder geen beding onderzocht worden in het ziekenhuis. Vreemd. Laat dat
nu de nieuwsgierigheid wekken van Pia.
Het plot verloopt volgens het
geijkte recept. Het hoofdpersonage Pia begeeft zich, idealistisch als ze is, op
verboden terrein en schopt daarbij tegen gevoelige op geldbeluste schenen. Een
bereidwillige arts uit een naburig ziekenhuis schiet haar te hulp. De signalen
die haar erop wijzen dat ze zichzelf in gevaar brengt, negeert ze tegen beter
weten in. Achtervolgingen, ongelukken, geheimzinnigheid, revolutionaire ideeën
en negeren van ethiek in de medische wereld, complotten, dokters die het zelf
moeten zien op te lossen…, het zit allemaal in het verhaal verwerkt. Boosdoeners
van dienst zijn niet langer de Russen, maar wel de Chinezen die de nieuwe
technologie koste wat kost willen binnenhalen.
Het boek leest heel vlot. In het
begin halen de verwijzingen naar ‘Doodsakte’ en het medisch jargon regelmatig
de vaart uit het verhaal, maar ook aan die vakspecifieke woorden raak je gewend
zodat die na een poos al helemaal niet meer opvallen.
De gebruikelijke stereotypen zijn
prominent aanwezig. Het grote geld dat omgaat in de medische wereld en malafide
praktijken in de hand werkt; een knappe wetenschapster geflankeerd door een
knappe dokter die haar kan redden indien nodig; idealisme versus platte
commerce; het aanwenden van lijf en leden om een playboy die toevallig ook de
centen in handen heeft te misleiden.
Robin Cook schuwt de gruwelijke
beelden die de onverbiddelijke drang naar steeds meer geld en macht in kracht
bijzetten niet.
Bijgevolg blijven de personages ook
oppervlakkig en stereotiep. Verdere verdieping dan het idealisme dat de heldin
drijft komt er niet. Pia is de typische slimme onderzoekster. Een uitblinkster
in haar vak, maar sociaal incompetent. Zach, haar baas, is een rijke playboy/roofdier
die met zijn geld en daarmee gepaard gaande macht denkt alle vrouwen te kunnen krijgen.
Gekonkel en rivaliteit in eigen regionen, het hoort er ook deze keer weer
helemaal bij. Veel herhalingen! Regelmatig worden alle voorvalletjes nog eens
dunnetjes opgefrist.
Alles goed en wel beschouwd kreeg ik
met ‘Nano’ niet de klik die ik vroeger had met Robin Cooks boeken. Ik had wat
moeite om in het verhaal te komen. Scènes die steeds weer herhaald worden, een
heel dunne verhaallijn, een hoofdpersonage die zich blind in een meer dan
gevaarlijk avontuur stort, de ietwat simplistische afhandeling van het plot. Het
lijkt me nu allemaal een beetje te veel van het goede. Oude liefde roest niet,
zeggen ze. Wel, in dit geval, lijkt de roest wel heel hardnekkig geworden te
zijn.
3 Kraaien
Anita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten