Undercover – Ramkraak – Hugo Luijten

 

Zinderende actie het hele boek door

In ‘Undercover Ramkraak’ is Bob Lemmens terug.  Maar hij is geen gelukkig man want voorlopig geen undercoveropdracht voor hem.  Rust.  En laat het nu net die rust zijn die hem zenuwachtig maakt!  Thuis met Liesbeth loopt het ook al voor geen meter. 

Geheel tegen zijn zin wordt Bob coco van Kerim Yildiz in een zaak rond een reeks van plofkraken die in het grensgebied tussen Duitsland, Nederland en België voor onrust zorgen. 

In ‘Ramkraak’ staat van bij het begin de barometer op storm.  Het gevloek en de krachttermen waarmee Bob zijn frustratie ventileert, voorspellen zwaar weer. 

Inderdaad, een vermiste infiltrant brengt de undercoveroperatie in een stroomversnelling en al vlug bevindt Bob zich in het oog van de storm.  De 9 episodes die ‘Ramkraak’ telt, lezen als een wervelwind.  Het verhaal ploft en kraakt aan hoge snelheid.  De ‘camera’ wendt en wisselt.  De acties volgen elkaar in een volgehouden tempo op.  Op geen enkel moment boet de suspens in aan intensiteit.  Regelmatig een twist in het verhaal houdt de lezer scherp.  Hugo Luijten houdt het plot goed onder controle.  Nergens gaat het verhaal over the top, het blijft altijd heel realistisch.

In zijn ‘speeltuin’ komt Bob helemaal in zijn element.  Vanaf dan zit de onrust in het kamp van de lezer en is het nagelbijtend genieten van een undercoveroperatie die heel filmisch over de bladzijden raast.  Hugo Luijten verstaat de kunst om een verhaal goed te brengen.  Woorden worden al heel vlug beelden en zodoende draait mijn verbeelding op volle toeren.  Ik heb de indruk mee in het verhaal te zitten en voel zowat de hartenklop van Bob wat dan weer mijn bloeddruk doet stijgen. 

‘Ramkraak’ is heel zintuiglijk geschreven.  De grimas van Lempke brandt op je netvlies; de rochel van de bendeleidster klinkt zo écht en haar vieze zakdoek is zo weerzinwekkend dat ik zelf zit te grimassen onder het lezen.  ‘Ramkraak’ bedient zich ook van de voorhanden zijnde natuurlijke decors in Limburg.  Best mogelijk dat de Maas op bepaalde plaatsen met de auto kan overgestoken worden!

Hugo Luijten brengt het verwoorden van frustraties next level. Het gevloek en getier geselt zeker tere oortjes, maar is wel helemaal gerechtvaardigd in de context.  Criminele milieus zijn nu eenmaal niet voor poesies!  De auteur staat garant voor kleurrijk taalgebruik.  Vlaams, Nederlands, dialect en een woordje Duits zo nu en dan, de schrijver is van vele taalmarkten thuis.

‘Ramkraak’ is het tweede boek in de geschreven Undercoverreeks.   ‘Undercover – Alles of niets’  eerst lezen is niet echt noodzakelijk, maar geeft wel extra fond aan ‘Ramkraak’.  Het weerzien met sommige personages zorgt voor continuïteit tussen de twee verhalen en geeft de karakters meer body vermits ze ook een geschiedenis hebben. Of het nu een comateuze patiënt is of een doorgewinterde crimineel, de schrijver verkent en leeft zich in. Het levert zowel grappige passages als vele spannende momenten op.  Cynisme en sarcasme kruiden de dialogen.  Hugo Luijten ten voeten uit.

‘Ramkraak’ is een boek dat zindert van actie.  Bob heeft het undercoverwerk in zijn DNA zitten en moet dus een volgende zaak toegewezen krijgen.  Ook de dramatische aftocht van één van de personages vraagt om een vervolg.  Eerst even ‘unwinden’ en op adem komen en dan weer vol verwachting uitkijken naar de volgende ‘Undercover’!

Anita