Lenoir van Bas Haan

 

‘Lenoir’ is geschreven door Bas Haan. Het is zijn thrillerdebuut waarvoor hij de MAX Bronzen Vleermuis 2021 kreeg. Eerder schreef hij de non-fictie boeken ‘De rekening voor Rutte’ en ‘De Veroordeling’ (De Deventer Moordzaak).

 

Jacob Lenoir komt langzaam bij bewustzijn in het huis van zijn zwager Danny Vos. Hij ligt er met een pistool in zijn bebloede hand. Als hij zijn hoofd draait ziet hij zijn zwager dood naast hem liggen. Hij is doodgeschoten. Wat is er gebeurd? Wie heeft het fatale schot gelost?

Danny Vos was al jaren werkzaam als één van de meest succesvolle Rotterdamse advocaten waarbij hij zich veelvuldig ophield in het criminele milieu. Lenoir kent hem al lang, het waren jeugdvrienden en bovendien was hij getrouwd met zijn zus Maria.

Hoe Lenoir ook probeert zich te herinneren wat er slechts kort daarvoor is gebeurd, lukt hem dat niet en hij vermoedt het ergste. Wat als ik de dader ben?

Het is de korte proloog waarmee het verhaal en de geschiedenis van Jacob Lenoir begint. Vanaf hier nemen we een kleine stap terug en lezen we wat er aan deze gebeurtenis vooraf ging.

 

Jacob Lenoir is hoofdinspecteur cold cases in Rotterdam. Hij onderzoekt een oude eerwraakzaak van een aantal jaar geleden waarbij een jong Marokkaanse meisje, Naima Farah, de dood vond. De zaak werd destijds afgedaan toen haar broer Youssef de moord bekende maar als hij enige tijd later zijn getuigenis weer intrekt wordt de zaak niet opnieuw bekeken. Tot nu, Lenoir pakt het dossier weer op en gaat graven in de tijd en komt daarbij een oude bekende tegen. In zijn zoektocht kruist hij menig keer het pad van Gerard van Praag een officier van justitie met bedenkelijke, soms ronduit racistische trekjes. Steeds verder raakt Lenoir verstrikt in de zoektocht naar de waarheid waarbij hij meer en meer persoonlijk betrokken raakt. Ook één van de allergrootsten uit de Rotterdamse onderwereld, De Conducteur, kruist zijn pad wanneer deze met zijn luxe jacht verschijnt in de Rotterdamse Haven en vlakbij een nieuwe plaats delict.

 

‘Wat er precies in de houding van Oeverdam veranderd kan Lenoir niet zeggen, maar het lijkt wel alsof de temperatuur een paar graden daalt en alsof de wandelgang van De Conducteur overgaat in een soort sluipen met de concentratie van een roofdier vlak voordat hij zijn prooi aanvalt.’

 

Op ongeveer de helft van het boek komt wederom het stukje van de proloog. De gebeurtenis waarbij Jacob Lenoir ontwaakt met het bebloede pistool in zijn hand en zijn doodgeschoten zwager naast hem. Vandaaruit gaat in het 2^e deel van het boek, het verhaal verder met de gebeurtenissen die er vlak na volgen.

 

Wat mij opvalt aan het verhaal is dat waar het begint met een eerwraakzaak het daarna toch voornamelijk gaat over het Marokkaanse drugsmilieu, de Mocro maffia. Een misdaad die enorm actueel is maar mij persoonlijk net iets minder boeit. Er volgt een kat en muisspel tussen de hoofdpersonages waarbij steeds de volgende vragen naar boven komen:

Wie heeft wie verlinkt? Wie heeft wie neergeschoten? Wie heeft wie beschermd? Wie heeft wie in elkaar geslagen? En wie heeft wie in zijn macht?

 

Het boek is prettig geschreven. Het personage van Jacob Lenoir had voor mij iets meer uitgediept mogen worden want er komen best wel wat emotionele en persoonlijke gebeurtenissen aan bod. Ik mis daarbij de echt diepe gevoelens als oprechte vertwijfeling, gekmakende onmacht, absolute radeloosheid en dergelijke, maar op zich is dat vaak iets wat in een politiethriller met een personage van ‘ruwe bolster, niet helemaal blanke pit’ vaker tegenkomt en ook passend is. Dit is tenslotte géén psychologische thriller. De setting in het Rotterdamse voegt iets extra’s toe en, ook al kom ik zelf niet uit Rotterdam of uit die regio, heb ik dat als echt leuk en boeiend ervaren. Toch moet ik eerlijkheidshalve bekennen dat ik soms moeite had om door te lezen.

Is het terecht dat Bas Haan er de MAX Bronzen Vleermuis voor heeft gekregen? Ik heb werkelijk geen idee, daar ga ik gelukkig niet over en ik ken ook de andere boeken niet. Ik ken ook de jury niet en de onderdelen waarop beoordeeld wordt. Het einde heeft mij in ieder geval wel weer verrast en heeft nog wat leuke twists in petto.

 

Ik geef Lenoir 3,5 Kraaien.

Karin K.