Brandoffer van M.W. Craven

 

Titel: Brandoffer

Auteur: M.W. Craven

Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff

Publicatiedatum: juni 2021

Recensie door: Tamara

Kraaien: 5

 

In het Engelse Lake District blijkt een seriemoordenaar mensen levend te verbranden in de prehistorische steencirkels. Hij laat geen sporen na en de politie heeft geen enkele aanwijzing. Dan ontdekt men dat er in de verkoolde overblijfselen van het derde slachtoffer een naam staat gekerfd: Washington Poe. Tegen wil en dank wordt Poe, een afgedankte detective, gekoppeld aan een briljante maar sociaal onhandige partner: Tilly Bradshaw. Samen ontdekken ze een spoor dat alleen voor Poe’s ogen bestemd is. Naarmate het aantal slachtoffers toeneemt, leert Poe dat er ergere dingen zijn dan levend verbrand worden... 

 

“Als dat gebeurt, reageert het lichaam als zijn eigen brandstof en brandt totdat er geen vlees en botten meer over zijn.”

 

Als lezer word je meteen getrakteerd op een heerlijk gruwelijke moord, een onbekende man wordt levend in de brand gestoken bij de steencirkels.

Je moet dus wel een beetje tegen spetterend vlees kunnen. Een sterke maag is sowieso wel aan te bevelen want deze man is niet de enige die verbrand wordt.

Op het moment dat ze een verkoold lichaam vinden waarin de naam van Poe gekerfd staat, wordt Poe erbij gehaald, terwijl hij na zijn vorige zaak op verlof is gestuurd. Poe ziet het eerst helemaal niet zitten om weer aan het werk te gaan. Zijn eenzame leven op de hei bevalt hem prima. Maar bloed kruipt waar het niet gaan kan en uiteindelijk zit Poe tot over zijn oren in de zaak.
Samen met Tilly ontdekken ze iets waar alle nekharen van overeind gaan staan.

 

Ik moet eerlijk zeggen dat ik in het begin een beetje moeite had met Poe. Ik vond hem niet sympathiek en kon weinig kanten met hem op. Soms heb je een karakter die je meteen aanspreekt en sommige moet je leren kennen. Poe moest ik dus leren kennen.
Ik heb ook echt even de tijd nodig gehad om in het verhaal te komen. Ik kreeg soms het gevoel dat de auteur met extra (onnodige) informatie kwam om het verhaal wat te rekken. Tilly deed mij een beetje denken aan Spencer Reid van de tv serie Criminal minds. Hij begon ook als een nerd zonder humor of sarcasme. Maar net als Reid, veranderde Tilly ook langzaamaan. Uiteindelijk blijken ze, Tilly en Poe, een goede match samen te zijn, dat ze samen een onsterflijk duo vormen.

 

Het verhaal is origineel en boort een onderwerp aan wat iedereen wel kent. Het is helaas nog steeds aan de orde, wat gewoon niet meer mag voorkomen. Heel spannend kan ik het boek niet noemen, wel dat het verhaal goed in elkaar steekt. Alle losse eindjes en vragen worden weggewerkt en je merkt vooral dat Tilly een ware metamorfose ondergaat. Het is niet een boek wat je zo wegleest, je moet er echt wel even bij blijven met je hoofd. Ik kreeg gaandeweg wel een idee wat het motief van de moordenaar zou zijn, maar de moordenaar zelf… nee, die had ik niet geraden!

 

Spanning: 4

Originaliteit: 5

Psychologische ontwikkeling personages: 5

Leesplezier: 5

Schrijfstijl: 5

Plot: 5