maandag 2 augustus 2021

De dwalenden van Samantha Stroombergen

 



Wat vind ik van de cover?
Veel groen en oranje voor deze cover, ook de titel opvallend in oranje, en een roodharig meisje met een oranje jas op een grasveld. Pakkende covertekst 'Het weiland is donker en koud. Het meisje had geen schijn van kans. Waarom moest ze sterven?'


Wat verwacht ik van tevoren?
Ik las nog niet eerder iets van deze schrijfster, dit wordt dus een eerste kennismaking. Maar dan wel gelijk met deel 3 uit een reeks. Ik, die dan zo00 van lezen op volgorde hou, zie het als een uitdaging om op dit punt in te stappen. Benieuwd hoe me dit zal bevallen.


De wereld bestaat uit wensen. Of beter gezegd, uit mensen met wensen: grote en kleine, brandende en verdovende, obsessieve en vernietigende. Over dingen die je nooit gedaan hebt of wel hebt gedaan en nooit meer terug kunt draaien. Het is interessant, dacht hij, dat de ene wens op het punt staat in vervulling te gaan, terwijl de andere als een zeepbel uiteenspat.

Mijn recensie:
De eerste paar zinnen van het boek raken me meteen, zodat ik deze gelijk als een quote markeer, best wel bijzonder zo vroeg in het boek.

Tijdens het lezen voelt het alsof ik op de één of andere manier maar moeilijk in het verhaal kom. Ik leer wel vlot personages en gebeurtenissen kennen, maar het voelt alsof het niet allemaal 'blendt', op 1/5 van het boek hoop ik maar dat hier nog verandering in komt.

Het spelletje tussen de veroordeelde moordenaar en de jonge politievrouw/slachtoffer doet mij op een bepaald moment qua machtsverhouding denken aan Hannibal Lecter en Clarice Sterling in Silence of the Lambs; ook in dit verhaal speelt de quid-pro-quo. De moordenaar wil in ruil voor zijn hulp bij een mogelijke copycat onder de huid van de agente kruipen. Ook in andere recente boeken ben ik dit tegengekomen, is dat een nieuwe trend?

Het verhaal op zich is helemaal ok, maar toch lijkt het voor mij af en toe of er samenhang tussen de verschillende hoofdstukken ontbreekt, waardoor het verhaal soms niet echt lijkt te vlotten. Langs de andere kant moet ik wel toegeven dat ik, ondanks het feit dat ik er dus eigenlijk niet van hou om midden in een reeks in te stappen, het mij toch niet stoort dat ik er niet van het begin bij was, gebeurtenissen uit het verleden die er toe doen worden min of meer vluchtig aangehaald en dus ben ik voldoende mee met het verleden.

De ontknoping van het verhaal heeft meer dan één verrassing in petto, dat is een absolute meerwaarde voor het boek. Altijd prettig als niet voor de meest voor de hand liggende uitwerking wordt gekozen!

Vooral pakweg het derde deel van het boek kon me zeker bekoren, en als dat nu net het laatste deel is, is dat natuurlijk wat blijft hangen als je het boek dichtklapt, nog een positief punt voor deze auteur.

Ik ga voor dit boek uitkomen om een eindoordeel van 3 kraaien, een goed boek, garant voor een aantal fijne uren lezen!

Karin V


Geen opmerkingen:

Een reactie posten