Titel: Perfecte prooi
Auteur: Helen
Fields
Uitgeverij: Ambo/
Anthos
Publicatiedatum:
juni 2020
Recensie door:
Tamara
Kraaien: 4,5
Tijdens een rockfestival valt een medewerker van een
liefdadigheidsinstelling midden in het publiek dood neer. Zijn buik is met één
haal opengesneden. Niemand heeft de moordenaar gezien. Een week later wordt in
een vuilcontainer het lichaam van een basisschoollerares aangetroffen. Ze is
gewurgd met haar eigen sjaal. Inspecteurs Ava Turner en Luc Callanach hebben
geen aanknopingspunten en kunnen geen motieven vaststellen. Ze tasten in het
duister, totdat blijkt dat de slachtoffers op diverse gebouwen in de stad met
graffiti worden beschreven. Dan ontdekken ze dat de boodschappen geschreven
zijn voordat de mensen vermoord werden en begrijpen ze dat de moordenaar zijn
volgende slachtoffer zo aankondigt. Hoe onschuldiger de prooi, hoe beter…
“Ailsa, is het
mogelijk dat de dader de rand van de gezichtshuid heeft losgesneden, hem
vervolgens aan het plafond heeft gehesen en toen op een stoel is gaan staan om
de huid los te trekken terwijl zijn slachtoffer daar al hing?”
Het eerste
deel “perfecte resten” vond ik heerlijk om te lezen. Vooral de spanning tussen
Ava en Luc vond ik bijna nog leuker dan alle gruwelijkheden in het hele boek.
Dit deel staat
ook weer bol van gruwelijkheden en onmenselijke kunsten. Maar toch had ik in
het begin iets meer moeite om in het verhaal te komen en te blijven. Voor mijn
gevoel waren Luc en Ava totale vreemden voor elkaar. Even had ik het gevoel dat
iemand anders verder was gegaan met schrijven. Maar toen ineens, iets voor het
midden, kwam alles samen en kon ik gewoon niet meer stoppen met lezen! Op het
einde kwam de oude Luc en Ava weer terug en genoot ik van hun gedraai. (Ga nu
gewoon toch eens zoenen mensen!!! Dat idee zeg maar.)
Het verhaal
zelf is leuk neergezet, origineel en boeiend. Wel vond ik het allemaal iets te
vergezocht maar dat mocht de pret totaal niet drukken. De jacht naar een
onzichtbare moordenaar is gestart op het moment dat iemand wordt vermoord
tijdens een concert. Als er niet veel later weer iemand wordt vermoord, wordt
de druk enorm opgevoerd bij Ava en Luc. De moordenaar laat geen spoortje bewijs
achter en de motieven voor de moorden zijn niet te vinden. De vriendschap tussen
Luc en Ava staat op knappen als Ava een vriend krijgt die ook met een onderzoek
bezig is, lopen beide mannen elkaar voor de voeten en Ava staat er steeds
tussen.
Als er vervolgens iemand wordt vermist, moet iedereen alles op alles zetten om
de moordenaar een stapje voor te blijven. Maar er zullen keuzes gemaakt moeten
worden.
Het mooie vond ik wel hoe een bijzondere vriendschap ontstaat tussen een
inspecteur, een journalist en een hacker.
Al deze
ingrediënten hoop ik ook weer in het derde deel, perfecte dood, te mogen lezen!
Je kunt beide
boeken afzonderlijk lezen, maar voor de chemie van Ava en Luc kan ik je
aanraden toch het eerste deel te lezen. En als je dan toch bezig bent, lees het
derde deel dan ook erachteraan haha.
Spanning: 4
Originaliteit:
4
Psychologische
ontwikkeling personages: 4
Leesplezier: 5
Schrijfstijl: 4
Plot: 5
Geen opmerkingen:
Een reactie posten