De beller van lijn vier van J.D. Barker

 

Wat vind ik van de cover?
Een close-up van een vrouwengezicht, misschien weerspiegelt, ook zie je gebouwen. De vrouw heeft zeer opvallende ogen. En een quote van Patterson, die een vergelijking maakt met King en Child.

Wat verwacht ik van tevoren?
Oei, een vergelijking met King en Lee Child, dat zijn nu niet direct mijn favoriete schrijvers, maar daar laat ik me alleszins niet door afschrikken. Ik heb met veel plezier de Sam Porter trilogie gelezen, vond alleen het laatste deel minder dan de eerste 2. De korte inhoud van dit nieuwe boek klinkt behoorlijk goed, ik sta er helemaal voor open.

Mijn recensie:
Jordan (Jordie) is een bekende radioster, beetje hyperactief, beetje egocentrisch en vol van zichzelf. Ik word al heel snel nerveus van haar gewauwel tijdens haar radioshow.

Zowel het verhaal als de 'beller op lijn vier' nemen een vliegende start, via relatief korte hoofdstukken wisselt het perspectief tussen Jordan en Cole, een politieagent die als 'straf' tijdelijk op de verkeerspolitie is gezet. Hierdoor zit er al heel snel een hoog tempo in het verhaal,

En dan begint op een zeker moment de actie, en die duurt dus quasi 400 virtuele pagina's lang. Het gaat snel, heel erg snel, soms heb ik het gevoel dat ik naar een actiefilm zit te kijken en niet zo goed weet waar eerst kijken.

En toch, ondanks het feit dat ik me verschrikkelijk erger aan de monologen, zelfverzekerdheid en betweterigheid van de ster Jordan, kan ik gewoon niet stoppen met lezen … daar gaat mijn nachtrust.

En ja, de gebeurtenissen lijken elkaar misschien te logisch, te gemakkelijk, te gestroomlijnd, te goed voorbereid op te volgen, en dat allemaal binnen een behoorlijk kort tijdsbestek; maar het is ook daardoor dat ik wil blijven lezen terwijl ik het letterlijk voor mijn ogen zie gebeuren.

Als kanttekening misschien nog een beetje een domme opmerking, maar in de E-pub vind ik dat de hoofdstuknummering en de paginanummering op een originele manier met elkaar zijn verweven, misschien een detail, maar het valt me dan toch maar mooi op.

Gaandeweg begin ik Cole hoe langer hoe meer als John McClane (uit de Die Hard films) te zien, de politieagent/held die alleen tegen tegenstand vecht, inventief, onconventioneel, en tegelijk ook kwetsbaar.

Lees ook zeker het nawoord van de auteur die is een beetje introvert en zelf relativerend, maar heel fijn om lezen. En kijk, in dit nawoord vindt de auteur zelf de term die ik nooit had kunnen vinden voor zijn manier van schrijven: hij maakt literaire popcorn … daar ben ik het absoluut helemaal mee eens. Ik heb dit boek ervaren als een sneltrein, een actiefilm, 'over the top', maar oh zo prettig om lezen en of zo meeslepend op allerlei gebied. Misschien geen grootst literair werk, maar zeer zeker een aanrader! En daarom krijgt Barker voor 'De beller op lijn vier' van mij dik 4,5 kraaien!