‘Wolfzomer’ is een intrigerende Scandinavische thriller over mensen met twee gezichten.
Toen ik zag dat de bedenker van de televisieserie The
Bridge een solothriller geschreven had, werd ik wel heel nieuwsgierig. Eerder
schreef Hans Rosenfeldt samen met Michael Hjorth de Bergmankronieken en ik kon
niet wachten om te lezen hoe deze auteur het er in zijn eentje vanaf bracht.
In de buurt van het Zweedse plaatsje Haparanda aan de
grens van Finland wordt een dode wolvin gevonden. Wanneer in het wolvenkarkas
resten van een mens ontdekt worden begint de zoektocht naar een speld in een
hooiberg. Een moordenaar moet gevonden vonden maar wie is er verantwoordelijk
en waarom?
Hannah Wester, een agente met typische vrouwenproblemen
en huwelijksproblemen, is een belangrijke schakel bij het oplossen van deze
case. Samen met haar team is zij aangesteld om uit te zoeken wat er gebeurd is.
Deze rare zaak verandert al snel in een gevaarlijke opdracht wanneer blijkt dat
niet alleen de politie op zoek is naar de waarheid. Drugs, hebzucht en een
spoor naar Finland zorgen voor een gevaarlijke cocktail en een onontwarbaar bos
met kluwen met meer vragen dan antwoorden.
De stem van Haparanda zelf is een interessante toevoeging
aan het verhaal die origineel bedacht is. De talloze perspectieven zijn wel
degelijk met voorbedachten rade aangehaald maar iets minder personages had het
verhaal geloofwaardiger gemaakt.
Toch is het knap van de auteur hoe hij alle losse
verhaallijnen uiteindelijk samenbrengt. Wanneer de beweegredenen van de
verschillende karakters stilaan bovendrijven, wordt het verhaal ook spannender.
Het lijkt alsof de auteur me net zoals bij een serie of film puzzelstukjes
aanreikt en cliffhangers geeft om me mee te doen speuren. Door deze
verhaalstructuur moet ik me goed blijven concentreren om geen details en
belangrijke informatie te missen maar het triggert me ook.
‘Wolfzomer’ is een Scandinavische thriller met een
filmische stijl die duidelijk de ervaring van de auteur in deze wereld laat
zien.
Deze thriller laat je nadenken over wat geld met je kunt
doen en hoe dichtbij liefde en haat soms liggen.
‘Wolfzomer’ is soms wat chaotisch maar de plot zit wel
goed in elkaar en het einde doet me uitkijken naar het vervolg. Wat meer
psychologische onderbouwing had voor mij wel een pluspunt geweest maar Hjorth
Rosenfeldt heeft me zeker meegenomen in zijn zoektocht.
Dit is het begin van een nieuwe reeks en ik hoop in de
volgende boeken de karakters ook meer body te zien krijgen. Wat ik wel erg leuk
vind is dat deze personages mensen van vlees en bloed zijn die fouten maken en
ik hoop dat ze zich nog meer gaan ontwikkelen in de volgende delen.
Een topper kan ik deze inleiding nog niet noemen maar het
is zeker een serie met potentieel.
Het stille Haparanda en zijn bewoners blijkt veel
duisterder dan gedacht. Enkele geheimen zijn ontsluierd maar er zijn nog veel
mysteries die liggen te wachten om opgelost te worden. Ik kijk dus uit naar het
volgende boek.
3,5 kraaien
Door Fany
Geen opmerkingen:
Een reactie posten