Dus na 10 keer kijken heb ik het door.
Applaus.
Mooi hoe Ronald heel geloofwaardig
beschrijft hoe een stoere chick tijdelijk gestationeerd wordt tussen de
Limburgers. Wat doet de auteur het goed om gewoon in woord en daad uit te
leggen wat de culturele verschillen zijn tussen de Randstad en Limboland. Het
directe tegenover het ommuurd praten en er als Hollander nooit echt bij horen.
Als je direct bent, ben je bot. Maar indirectheid is voor Hollanders juist
weer... vul maar in.
Irisa is tijdelijk op eigen verzoek in
Limburg geplaatst en telt de dagen af dat ze terug mag gaan werken in de
Randstad. Heel droog staat er dat na het zoveelste cultureel verschil ze de dagen telt wat ze er nog moet werken.
Er vinden 3 totaal verschillende
moorden plaats die niets met elkaar te maken lijken te hebben. Maar he.... het
is een thriller. Dus dat antwoord weten we al. Maar de weg daar naar toe is
heerlijk geschreven: wat heftige details, plotwendingen en wat bijzondere
personages duiken op.
Irisa onderzoekt met haar team de
moordzaken. Intussen is er aardig wat gekonkel bij en tussen de mensen van het
rechercheteam. Ook lijkt Irisa verdriet van vroeger mee te zeulen, wat langzaam
duidelijk wordt.
De hoofdstukken van Irisa beginnen met
een cijfer. De andere hoofdstukken met het andere personage Vincent speelt zich
in de jaren 80 af en starten met een zin uit bekende nummers van die tijd. Als
groot muziekliefhebber onder andere van de jaren 80 muziek, word ik wel steeds
afgeleid en moet soms echt even een nummer aanzetten.
Het leven van Vincent is niet iets om
jaloers op te zijn. Een weinig liefdevolle moeder, getreiterd worden door
leeftijdsgenootjes en nog een verminking oplopen ook.
Tegen het einde komen alle
puzzelstukjes op de goede plek te liggen. En sla je het met een zeer tevreden
gevoel het boek dicht. Conclusie
met Fantoomzoon heb ik mooie leesuurtjes gehad.
Een dikke vier kraaien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten