De schaduw
In ‘De moord op Arno Linter’ laten Toni Coppers en
coauteur Annick Lambert er geen gras over groeien. Met de moord op de
negentienjarige Quickmedewerker in Borsbeek snijden de auteurs op gruwelijke
wijze de 18de Liese Meerhout aan. Vrij vlug komt de mogelijke dader
in beeld. Zijn arrestatie en de daaruit voortvloeiende noodlottige gebeurtenis
zorgen voor onrust en verdeeldheid in Lieses team. Sommige relaties raken uit
balans. De vondst van het lichaam van een studente op Linkeroever, een jong
koppeltje dat vermoord wordt teruggevonden in een park en gecodeerde berichten,
doen vermoeden dat er meer aan de hand is. Kan de commissaris haar team terug
eensgezind op de rails krijgen? Zullen ze de moordenaar kunnen stoppen
vooraleer hij nog een slachtoffer kan maken?
Laurent, Nouredinne, Maite, Fabian, Michel, Liese, … het
voltallige Antwerpse speurdersteam tekent present. Het is alsof ze nooit weg
zijn geweest. Al heeft de tijd niet stilgestaan en zijn vaste gewoonten en
rituelen enigszins meer uitzondering dan regel. Liese en Michel krijgen heel
wat voor de kiezen in hun persoonlijke leven: Lieses moeder neemt, dik tegen
haar zin, haar intrek in een woonzorgcentrum; de relatie van Michel en Nelle
gaat door zwaar weer. Zonder dat hun persoonlijke issues als zware ballast gaan
doorwegen op de verhaallijn, schetst de auteur een heel geloofwaardig en
volledig beeld van zijn hoofdpersonages. Liese is nog steeds ‘een koppige
commissaris, met tonnen vasthoudendheid en doorzettingsvermogen’; Michel heeft
nog altijd een vat aan kennis. Dat het dynamische karakters zijn die evolueren
in de tijd wordt subtiel, maar niettemin duidelijk en altijd in harmonie met
het verhaal onder de aandacht gebracht.
De interactie tussen de personages verloopt heel
natuurlijk; de verstoorde verstandhouding tussen Liese en één van haar
inspecteurs; de existentiële crisis waar Michel zich doorheen bromt en gromt.….
Wrevel, meningsverschillen.… Het leven zoals het is.
En er is vers bloed! Het team wordt versterkt met Daphne
de Jong, een jonge Friese stagiaire, die zich niet enkel door haar lange
gestalte, asblonde kapsel en jeugdigheid laat opvallen. Haar frisse kijk op de
gebeurtenissen en haar enthousiasme inspireren het team. Haar tussenkomsten
ontladen meer dan één keer de gespannen sfeer die als een donkere wolk over het
team hangt. Tussen Daphne en Masson ontwikkelt zich een mooie dynamiek die wel
eens zou kunnen vervolgd worden in een volgende Liese Meerhout. Het zou zo maar
kunnen dat zij een blijvertje is. Kunnen de teamleden zich alvast verder
bekwamen in het Fries!
‘De moord op Arno Linter’ leest heel vlot. De
spanningsboog zakt nergens in. Het blijft een hele poos onduidelijk wie achter
de misdaden schuilgaat. Terwijl de
politie in het duister tast, de tijd dringt en de pers het team achter de veren
zit, steekt de moordenaar een tandje bij … Als een goede regisseur past Toni
Coppers alle stukjes van de puzzel in elkaar, verliest hij zich nergens in
overdrijving en presenteert hij het verhaal alsof hij het in één enkele
pennentrek heeft neergeschreven. De codes en de modus operandi houden niet
enkel de politiemensen bezig. De boodschappen schreeuwen om aandacht en voor je
het weet zit je mee IN het verhaal. Een
gesmaakt handigheidje van Toni Coppers.
Van Borsbeek langs Linkeroever over ’t Stad en tot in
Schilde, het personage achter de moorden houdt er de spanning in en weet
zijn/haar identiteit lang verborgen te houden. ‘De moord op Arno Linter’ leest
als een spannende race tegen een op het eerste gezicht niet te stoppen
moordenaar.
4.5 kraaien
Anita
Geen opmerkingen:
Een reactie posten