Engel in het duister
Op de Belgische televisiezender Eén
werd inmiddels het tweede seizoen van de gelijknamige tv-serie ‘Beau séjour’
afgerond. Vermits ik nauwelijks tv kijk
is die serie helemaal aan mij voorbijgegaan.
Ik dook dus met open vizier in ‘Beau séjour’ van Gie Vanhout één van de
pseudoniemen van Guido Eekhaut (Het huwelijk van tijd en ijs – 2020). .
“Wat zou jij doen als je wakker
wordt naast je dode ik?” Goede vraag!
‘Beau séjour’ beschrijft die
ervaring beleefd door Elise Deprez. In
de Beau séjour, collegezaal in het Hoger Instituut voor Wijsbegeerte, doet
Elise een vreemde ontdekking. Wanneer ze
haar ogen opent, bevindt ze zich op de vloer van de collegezaal. Ze heeft geen idee of ze is gevallen of
bewusteloos was. Wat ze wel merkt is dat,
wanneer ze gaat rechtstaan, er achter haar een meisje op de grond ligt dat heel
sterk op haar lijkt. Dan komt het
schokkende besef: zij is het zelf! En ze
is vermoord! Niemand lijkt haar te horen
of te zien: ze is onzichtbaar! Nou ja,
niemand … Enkele ‘zieners’, in mindere
of meerdere mate verrast door haar nieuwe toestand van ‘zijn’, zien haar wel,
kunnen zelfs met haar communiceren en vormen haar laatste lijntje met de wereld
van de levenden.
De plaats van het intrige is overwegend de
universiteitsstad Leuven. Wie vermoordde
Elise? Heeft de seriemoordenaar die
reeds driemaal toesloeg in de studentenbuurt ook de hand in haar dood?
De spilfiguur in Beau séjour is Elise
Deprez. Bij leven houdt ze Rudy, David, Axelle, Wouter en Norbert op afstand. Elke vorm van toenadering blokt ze af. De verklaring daarvoor moet gezocht worden in
haar eigen pijnlijke verleden. Ze is alleen, eenzaam, vervreemd van alles en
iedereen. Zelfs de relatie met zusje
Tine die verongelukte op achtjarige leeftijd en die naast haar opduikt in de
schaduwwereld, kan daar niks aan veranderen.
De tijd werkt duidelijk in haar nadeel.
De afstand tot alles en iedereen wordt alleen maar groter naarmate de tijd
verstrijkt en de reële wereld van de levenden in haar perceptie steeds
vreemdere vormen lijkt aan te nemen. Ook
als lezer kreeg ik geen band met haar.
Elise weet wat ze wil. En ze draagt
vrijheid hoog in haar vaandel. Als
doctoraatstudente werkt ze aan haar thesis over het oorlogsverleden van grootvader
De Schryver, voorvechter van de Vlaamse zaak en collaborateur. Ze trapt hiermee op zere tenen, maar laat
zich niet van haar pad afbrengen. Ze is
vastbesloten om na haar thesis een boek uit te geven. Overal en nagenoeg op elk moment duiken in
‘Beau séjour boeken op. Ontmoetingen met
Axelle en Wouter gaan steevast door in de Barbóék waar ze koffie en cake
nuttigen in een decor bestaande uit boeken; de grootvader van Elise en de
ouders van David, allemaal beschikken ze over een bibliotheek die Elises
waardering kan wegdragen. Met een
speciale voorkeur voor eclectische boeken.
In het sombere decor van de
schaduwwereld leiden gesprekken over eenzaamheid tot gesprekken over … boeken! Zelfs seriemoordenaars lezen boeken! Elke vogel zingt zoals hij gebekt is gaat
hier helemaal op: het is Gie Vanhout oftewel Guido Eekhaut ten voeten uit
wanneer hij zijn personages aan filosoferen zet. Over antinatalisme voorgesteld door denkers
zoals Schopenhauer en Zapffe en als rechtvaardiging voor moord; over evolutie,
zelfbewustzijn, illusies, religie, zelfbedrog.
En dan is er nog die andere dimensie
die een plaats opeist. Commissaris Van
Rompaey en zijn hoofdinspecteur botsen op de grenzen van het waarneembare. Laten ze hun scepsis varen en gaan ze mee in de
‘logica’ van het bovennatuurlijke? In
‘Beau séjour’ is die dimensie – is het het vagevuur? - naast Leuven een belangrijke locatie.
Zware kost, denkt u dan? Nee hoor!
‘Beau séjour’ leest als een vlotte whodunit en houdt er goed het tempo
in. Er wordt heel vlot gewisseld tussen
de vorderingen die het team van commissaris Van Rompaey al dan niet maakt en
Elise die steeds minder voeling krijgt met de reële wereld. De gebeurtenissen ontwikkelen zich in het NU
en nemen de lezer mee in een race tegen de tijd. Of die even lang duurt voor hen die
verblijven in de schaduwwereld als voor de levenden in de echte wereld, vraagt
Elise zich nog af.
Ondanks dat het verhaal ons voor de
helft bereikt vanuit het land van de doden en Elise slachtoffer is geworden van
moord, bevat het boek heel veel humor: ironie, sarcasme, het empirisch cynisme
van de commissaris en galgenhumor brengen luchtigheid in dit moordverhaal.
‘Beau séjour’ is een onderhoudende
thriller met een bovennatuurlijk tintje. Weet dat wanneer je het boek begint te
lezen, er geen stoppen meer aan is. Pas
nadat je de laatste bladzijde hebt gelezen kan je het boek opzij leggen. ‘Beau séjour’ heeft me een paar nachtjes
nachtrust gekost.
Anita
Vier kraaien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten