Flashback van SJ Watson

 

Publicatiedatum: oktober 2020

Uitegeverij Ambo Anthos

Recensie door Lisa

Blackwood Bay. Een Britse kustplaats waar nooit iets gebeurt. Toch? Ooit was Blackwood Bay een drukbezocht kustplaatsje. Maar nu, geplaagd door teruglopende toeristenaantallen en economische malaise, is het nog maar een schim van wat het was. Het is een spookstadje geworden, en daarmee de perfecte locatie voor filmmaker Alex om haar nieuwe documentaire te schieten. Maar de hechte dorpsgemeenschap is achterdochtig over haar motieven. Want er gebeurt nooit wat in hun dorp, dus waarom zou ze hier filmen? Of is er iets? Weet zij meer dan ze zegt, en wie is ze eigenlijk?

 

Mijn recensie: Na het waanzinnige succes van zijn voorganger “Voor ik ga slapen” waren mijn verwachtingen erg hooggespannen bij Flashback. Het vorige boek was verfilmd, het boek zelf was ook goed (de film iets minder), dus ja, dan schep je als auteur natuurlijk wel een bepaalde verwachting.

Helaas werd die niet altijd ingevuld, en mogelijk heeft dit wel iets te maken met de trage opbouw en verloop van het verhaal. Het draait om de documentairemaker Alex die een belangrijke prijs won met haar eerste film. Haar producer geeft haar materiaal dat op het eerste zicht enorm interessant lijkt. In een klein stadje dat Blackwood Bay noemt, worden twee meisjes vermist en vond er een zelfmoord plaats in mysterieuze omstandigheden. Genoeg voer dus om uit te zoeken wat er precies is gebeurd, ook al is niemand daar tot nu toe in geslaagd.

Maar het stadje heeft zijn nodige geheimen, en zij die liever willen dat de zaak blijven rusten, zien haar dan ook met tegenzin komen. Tegelijkertijd heeft Alex haar eigen problemen, en een verleden dat ze met zich meedraagt. Het hele dorp wordt gehuld in een geheimzinnigheid met duistere tonen, waardoor het ook claustrofobisch overkomt.

Zoals de titel al zegt wordt het verhaal verteld in de vorm van flashbacks – vaak gevuld met medische informatia - om zowel om de personages uit het dorp als Alex zelf, beter uit de verf te laten komen.  Dit is ook wel nodig, want in de huidige tijdslijn blijven ze soms vlak.

Het hele verhaal zit zo verweven met kronkels, leugens en plottwisten, dat het soms teveel wordt, ook al zijn die vaak erg origineel. Door het gebruik van flashbacks komt het verhaal zo traag op gang dat de lezer er zijn aandacht bij moet houden, en vaak ook afgeremd wordt om verder te lezen. Pas naar het einde toe wordt deze vaart opgepikt en kreeg ik meer een thrillergevoel. Tegen die tijd wilde ik vooral weten hoe het allemaal in elkaar zat, en heb ik het boek uitgelezen.

Het geheel deed een beetje denken aan die typische rustige Britse series waarin het leven in een dorpje rustig verder kabbelt, om tussendoor met briljante momenten te komen. Het is een manier van schrijven waar je als lezer van moet houden, en die beter uit de verf kwam in het voorgaande boek.

SJ Watson bewijst weer dat hij een goed auteur is, maar ik hoop persoonlijk meer van de stijl van zijn debuut terug te vinden in het derde boek, met een evenwichtig gevoel van spanning over het hele boek. Het verdienstelijke einde maakte uiteindelijk veel goed, maar als deze vaart wat meer in de rest van het boek had gezeten, dan had ik er ongetwijfeld meer van genoten. 

Daarom krijgt Flashback 3,5 kraaien.