Titel: Opgejaagd
Auteur: Gabriel Bergmoser
Uitgeverij: Luitingh- Sijthoff
Publicatiedatum: september 2020
Recensie door: Tamara
Kraaien: 3
Frank leidt een rustig leventje met zijn
kleindochter, die tijdelijk bij hem logeert, op het platteland van Australië.
Maar dan strompelt een zwaargewonde vrouw over de drempel van zijn tankstation,
achtervolgd door een groep bloeddorstige jagers die haar koste wat kost willen
omleggen.
Het tankstation wordt
omgebouwd tot een fort, en nu moeten Frank en zijn klanten een bloederige
strijd leveren met deze vreemde aanvallers. Want één ding is zeker: deze jagers
stoppen niet totdat iedereen dood is.
‘De kogel ging
dwars door zijn hersens en kwam er in een fontein van dik bloed aan de andere
kant weer uit.’
Toen ik de
flap las, kreeg ik meteen het idee dat dit of een goede thriller kan zijn of
een van dertien in een dozijn horrorfilm. Tijdens het lezen kreeg ik ook het
idee dat dit boek vanuit een slachtpartij film is geschreven. Ik kreeg een
beetje het gevoel dat dit een mix was ‘Wrong turn’ en ‘The last house on the
left’ films. Er bestaan aardig wat films met bloeddorstige Hillbilly's die in
aftandse pick-up trucks rijden en alles doen wat niet mag.
Dit boek is
daar ook geen uitzondering in. Als doorgewinterde horror fan werd ik niet warm
of koud van lichamen die aan haken hingen of van de moordpartijen. Maar wanneer
je geen fan bent van dit genre of niet (veel van) gekeken hebt, kan dit
behoorlijk indrukwekkend zijn.
Mensen met een
zwakke maag zal ik dit boek ook zeker niet aanraden. Er worden aardig wat
mensen vermoord en veel bloedvergiet.
Wat ik wel
miste in dit boek, was een beklemmend gevoel. Het voelen naderen van het onheil
zeg maar. Ik miste ook de kleuren van het verhaal. Het bleef wat (opper)vlakkig
allemaal.
Ook toen een
halve familie werd afgeslacht....Het leek niemand wat te doen.
Het verhaal
zelf leest wel lekker weg. Het is niet moeilijk geschreven, maar voor mij werd
het soms wat verwarrend met de namen en in welke tijd ik me nu precies bevond.
Het ging vaak van de ene persoon naar de ander en pas naar een paar zinnen had
je door dat je niet meer bij Frank zat, maar bij Maggie.
Voor mij is
dit boek een leuke poging geweest maar niet eentje die blijft hangen. (haha)
Spanning: 3
Originaliteit:
3
Psychologische
ontwikkeling personages: 3
Leesplezier: 3
Schrijfstijl:
3
Plot: 3
Geen opmerkingen:
Een reactie posten